In 2005 besprak Chicksinger in 25 afleveringen 45 cd’s en sloeg er nog een tigtal over. Er verschenen goede comebackplaten van Fiona Apple en Kate Bush. Sterke platen van zangeressen die altijd goed werk afleveren zoals Ani di Franco en Roisin Murphy. Slechte albums van artiesten die voorheen altijd goed werk afleverden: bv. van Alanis Morissette en Heather Nova. Opvallend veel mooie cd’s van Nederlandse bodem, waaronder die van Soccer Committee en Kirsten. Tot slot was er een reeks aan nieuwe chicksingers zoals Rachael Yamagata en Coco Rosie. Een overzicht.
Comebacks
Fiona Apple had haar album Extraordinary Machine al in 2003 klaar, maar Sony zag geen single en stuurde de zangeres terug naar de studio. Ondertussen lekte het album begin 2005 uit, waardoor Sony zich niet langer bedacht en alsnog een ander mix van EM uitbracht. Door het jarenlange conflict waren de verwachtingen wel erg hoog opgelopen. Dat EM, in welke versie dan ook, die verwachtingen behoorlijk aankan, is een prestatie. Extraordinary Machine is een waardige opvolger van Tidal en When the pawn uit de vorige eeuw. Apple bewijst zich andermaal als begenadigd songwriter en zangeres. En Sony moet niet zoeken naar hitsingles bij albumartiesten. Ook Kirstin Hersch, Sinead O’Conner, Tracy Bonham, Kate Bush, Tanita Tikaram en Emiliano Torrini kwamen na lange afwezigheid weer eens met goed materiaal. Vooral Hirsch (ditmaal onder de bandnaam 50 foot wave) en O’Conner (op de reggaetoer met Sly & Robbie) vonden zichzelf opnieuw uit.
Altijd goed
Liveplaten zijn vaak in orde, maar zelden echt interessant. Zo haalt het liveabum van Macy Gray bij lange na niet het niveau van haar studiowerk. Maar Alicia Keys weet wel live te imponeren. Na pas twee mooie soulalbums verscheen in 2005 haar Unplugged-album. Naast gloedvolle uitvoeringen van haar eigen songs verslikt ze zich, samen met Adam Levine van Maroon 5, in de cover ‘Wild horses’, maar revancheert ze zich met de soulklassieker ‘Every little bit hurts’.
In de categorie Altijd Goed zijn wat nieuwkomers; Kathleen Edwards en Ane Brun maakte beide goede opvolgers van hun debuut en Sarah Bettens en Roisin Murphy debuteerden glansrijk na hun eerdere groepswerk. The Cowboy Junkies, Tracy Chapman en The Indigo Girls blijven zonder problemen onder het kopje Altijd Goed. Waarbij aangetekend dat Di Franco misschien wel bevorderd is tot de buitencategorie Niet Eerder Zo Goed vanwege haar zeer intieme album Knuckle down.
Voorheen altijd goed
Alanis Morissette krijgt de prijs voor het meest overbodige album van 2005. Haar integrale akoestische versie van haar doorbraakplaat Jagged little pill heeft maar één positief punt; het doet je razendsnel grijpen naar het origineel! Tori Amos, Aimee Mann, en The Cardigans sprankelden in 2005 niet als voorheen. Dat is jammer, want ergens zit het er nog wel in. Dat laatste betwijfel ik bij Heather Nova, die al enkele platen in een neerwaartse spiraal zit. Haar recente moederschap leverde genoeg inspiratie voor een album vol zouteloze songs. Björk is een verhaal apart, want haar laatste project (een soundtrack bij een experimentele film van haar man) is wel degelijk interessant en bevat zelfs mooie songs, maar ze vergt erg veel van haar vroegere fans.
Nederlands hoop
Commercieel en kwalitatief gezien overheerste een album uit 2004 het gehele afgelopen jaar. Anouk’s Hotel New York verkocht terecht (want haar beste album) enorm. Gelukkig viel er in 2005 ook genoeg interessants te beluisteren bij andere Nederlandse zangeressen. Kirsten bracht een mooi afgewogen tweede singer-songwriteralbum uit. Dat geldt tevens voor de tweede plaat van Tasha’s World, zij het op soulgebied. Krezip kwam met een lekker rockende derde. Verder veel eigen beheer zoals eigenzinnig werk van Karin Giphart en Pien Feith. Om maar te zwijgen van de verstilde klanken op het ep-tje van Soccer Committee.
Vers
Ondanks eerdere platen kwamen Krista Detor, Coco Rosie en Laura Veirs volkomen uit de lucht vallen voor ondergetekende. En ze zijn op zeer verdienstelijke plaatsen (zie onderstaande lijst) terechtgekomen. Opvallende debuten waren er ook voldoende het afgelopen jaar. Regina Spektor en Jem deden hun best, maar echte uitschieters kwamen van KT Tunstall, Martha Wainwright en Maria Taylor.
De artiest die van alle bovengenoemde zangeressen het meest in mijn muziekspeler te vinden was, overtreft de andere chicks ook in kwaliteit. Rachael Yamagata maakte met Happenstance de plaat van het jaar 2005. Dit singer-songwritertalent uit de VS maakt eigenzinnige gedreven muziek die je bij de oren grijpt dankzij de broeierige atmosfeer.
CHICKSINGER 2005
De links in de onderstaande lijst verwijzen naar de afzonderlijke cd-recensies
01. Rachael Yamagata – Happenstance
02. Ani di Franco – Knuckle down
03. Ane Brun – A Temporary dive
04. Krista Detor – Mud show
05. Coco Rosie – Noah’s ark
06. Indigo Girls – All that we let in
07. Tracy Chapman – Where you live
08. Fiona Apple – Extraordinary machine