Doorbraakplaten van 2005?

Om het Chicksinger-jaar af te sluiten in deze aflevering enkele doorbraakplaten. Ten eerste twee typische radio 2-zangeressen. Jem en KT Tunstall zijn op deze zender vanaf afgelopen zomer ineens te horen met hun lekker in het gehoor liggende hitjes. Vervolgens drie eigenzinnige zusjes; Martha, Bianca en Sierra. Waarbij Martha de zus van Rufus is en Bianca die van Sierra en Sierra die van Bianca en deze laatste twee weer niets met Martha of Rufus van doen hebben. Eerder met Antony, die op zijn beurt best een zusje van Rufus had kunnen zijn. Volgt u het nog?

Jem – Finally Woken

Jem komt uit Wales en was enkele jaren terug verantwoordelijk voor een van de betere songs (‘Nothing Fails’) op Madonna’s American Life-album. Jem doet met haar debuut Finally Woken geen slechte zaken. Het ondertussen behoorlijk bekende ‘They’ met het refrein ‘I’m sorry, I’m sorry’ is een doeltreffend niemendalletje. De song jengelt door je hoofd en krijg je er niet meer uit. Het trucje dat ze vervolgens in ‘Come on Closer’ uithaalt is wel heel goedkoop. Bij haar lieve stem voegt ze een semi-rockgitaarriff en een sereen strijkje. Het trucje lijkt afgekeken van de hit ‘Come with Me’ van Puff Daddy van enkele jaren terug toen hij Led Zeppelin’s ‘Kashmir’ sampelde. Maar op alle vlakken mist deze fletse track ballen. Jem maakt lekker in het gehoor liggende pop van het lichtste jazzy soort. Een beetje in de trant van Basia, of om wat dichter naar het nu te trekken; Katie Melua. Hierbij dient in acht genomen te worden dat Jem best een aardige stem heeft, waar Melua het moet doen met een fletse luchtverplaatsing van longen naar mond. ‘Wish I’ is een bubblegum-popliedje. Het zit goed in elkaar, gaat nergens over, maar behoudt, ook bij lang kauwen, dankzij de melodie zijn smaak. Verder is het album het niet waard om heel veel gedraaid te worden. Op die enkele sterke single na, gaat Jem snel vervelen.

KT Tunstall – Eye to the Telescope

KT Tunstall brak ook afgelopen zomer op kleine schaal door op de radiozenders. Haar ‘Black Horse & the Cherry Tree’ werd veelvuldig gedraaid en gaat ook al behoorlijk in je kop zitten met dat handgeklap en gehoehoe. Ze is afkomstig uit Schotland en maakt al muziek sinds ze haar mond open kan doen. Eye to the Telescope is haar debuutplaat en klinkt direct drie stappen beter dan het debuut van Jem. Ze zit wel in het zelfde lichte popgenre, maar schrijft sterkere songs en heeft een opvallendere stem. Om nog even door te gaan met de vergelijking: Jem experimenteert nog enigszins op muzikaal vlak, terwijl Tunstall zich beperkt tot het simpele gitaar-pianowerk. Vernieuwend kan KT Tunstall daarom niet genoemd worden. Wel kost het geen moeite om te horen dat met dit debuut een oorspronkelijke singer-songwriter is geboren. Het helpt bijvoorbeeld al dat Katie (zo zal ze toch wel heten?) enig venijn in haar stem heeft als ze zingt: ‘Well I don’t see no holes in the road, but you find another place to fall’ (‘Another Place’). Bij een track als ‘Under the Weather’ komt de dooddoener Norah Jones om de hoek kijken. Niet voor niets, het klinkt wel erg zoet en warm, maar heeft daarnaast ook dezelfde klasse. De gehele plaat is wel een stuk levendiger dan de muziek van Jones. Gelukkig maar, we mochten eens in slaap vallen. Nee, dit is zo’n typische plaat waarbij je vingers gaan mee tikken bij de eerste liedjes, waarna je tong invalt met geklak en voor je het weet zit je achter je pc in je handen te klappen en schiet die recensie voor geen meter op…

Martha Wainwright – Martha Wainwright

Je zal maar de zus van Rufus zijn en daarmee direct de dochter van Loudon en van een van die McGarrigle zusters. Dan kun je toch niet om een carrière in de muziek heen, zou je ouderwets denken. Verbaasd was ik dus ook niet toen enkele maanden terug het debuut van Martha Wainwright uitkwam. En verbaasd ben ik ook niet dat het direct goed is. Op dit album zingt ze zich los van de folkroots van haar ouders. Ouders die de folk ook al niet zo strikt namen en nog immer nemen in hun werk.

De jonge generatie Wainwrighters heeft meer met pathos. De songs kennen wel een basis in folk of rock maar barsten regelmatig uit hun voegen. ‘Ball and Chain’ is daar een goed voorbeeld van. ‘Yeah, her tits were higher than mine / With a waist that is sugar-fine / I heard she could read & write too / And she’s getting a degree in Fucking U’ schreeuwt Martha volledig op de juiste toon over een volle rockband heen. De teksten zijn niet enkel humoristisch, maar ook diepgravend en reflecterend, zoals ‘Tv Show’. Deze track gaat over zelftherapie op basis van het kijken naar de Oprah-show. Muzikaal gezien gaat ze lang zo ver niet als haar broer. Ze beperkt zich tot simpele songs in het rockidioom. Voor verwijzingen naar opera of klassieke muziek moet je bij de Want-albums van Rufus zijn. De debuutplaat van Martha Wainwright is een goed begin en geeft aan dat de jonge generatie volledig klaar is voor de overname. Pa en ma blijven hopelijk nog lang muziek maken, maar zijn gereduceerd tot de ouders van…

Coco Rosie – Noah’s ark

De Franse zusjes Bianca en Sierra Casady van Coco Rosie namen volgens eigen zeggen hun opmerkelijke debuutalbum La maison de mon rève uit 2004 op in hun badkuip. Hun dit jaar verschenen Noah’s ark werd gewoon in een studio opgenomen. Maar verder is er niets gewoons aan deze tweede plaat. Ze hebben de geluidsexperimenten van Moloko gecombineerd met lofi-opnametechnieken en lief gezongen melodieën. Daarnaast toeren ze met Devendra Banhart, Bright Eyes en verleent vriend Antony van Antony & Johnsons medewerking aan de plaat. De gehele sfeer van het album toont aan dat ze zich uitermate op hun gemak voelen in dit gezelschap. De tweede track laat een prachtig duet horen tussen de dames en Antony, de man die ook dit jaar doorbrak met zijn over-the-top-pathetiek op het album I Am a Bird Now. ‘All Those Beautiful Boyz’ is een rustige song, waarop Antony en de zusjes een beschrijving geven van alle mooie jongens die ze kennen, of graag willen leren kennen:

De song ‘Bear Hides & Buffalo’ begint met gemiauw en paardengehinnik en een in de verte klinkende aria, waarna een elegant draaiorgeltje de begeleiding van de zoete dameszang overneemt. Bij elk refrein keren de poes, het paard en de sopraan terug.

Dit zijn maar twee voorbeelden van de excentrieke wereld die voor je opengaat als je CocoRosie tot je cd-speler, je oren en je geest toelaat. Noah’s ark is niet beter dan de hun badkuipdebuut, niet vreemder of melancholieker. De twee albums vormen bij elkaar een geluidsexperiment waarin de zussen Casady zich als vissen in het water thuis voelen. Ze hebben enkel de intieme badkuip verruild voor een ark vol vreemde beesten. Miauw!

Op File Under staat een leuk interview met Coco Rosie

Ricco van Nierop

Eerdere Chicksingerafleveringen vindt u hier.