Titel: Ancestry in progress Artiest: Zap Mama Label: Luaka Bob / V2 Datum bespreking: 13-9-2004 |
16. Mama's klankbox Een jaar of tien terug verbaast de Belgisch/Kongolese/Zaïrese zangeres Marie Daulne pop- en wereldmuziekliefhebbers met een mix van beide muzieksoorten, waarbij ze de stem in het middelpunt zet. Met enkele zangeressen om haar heen verovert ze als Zap Mama de wereld. In de loop der jaren voegen zich muzikanten bij de groep. Ondertussen is Zap Mama al wat te lang hip om nog hip genoemd te worden. (Dat geldt ook voor de term hip, maar voor je het weet, is het weer in.) Zap Mama moet het vooral hebben van de wervelende live-shows en dat verklaart wellicht ook waarom nu pas hun vierde cd uitkomt. Hun optreden vorig jaar op het Crossing Border-festival was een feest voor het oor, het oog, de heupen en alle andere lichaamsdelen die in vervoering kunnen worden gebracht. Tot nu toe kunnen de albums zich echter geen van allen meten met de live-optredens. Wat nu te doen met hun meest recente album Ancestry in progress? Nieuwe cd, nieuwe kans. Na vier songs valt het kwartje: gastvocalist op track 4 is Erykah Badu. De overeenkomsten met de laatste plaat van Badu zijn groot. Invloeden uit de wereldmuziek zijn bij Zap Mama teruggebracht tot een minimum. In plaats daarvoor klinken nu hiphop en jazz door de nog altijd aanwezige volle vocalen heen. In de song Bandy bandy wisselen Daulne en Badu elkaar af, terwijl een lome beat en enkele strijkers hun begeleiden. Wederom is dus alle aandacht voor de stemmen. Met zijn zes en een halve minuut gaat Bandy bandy wel wat vervelen. Iets dat niet gezegd kan worden van de volgende song, Yelling away. Alsof het al om een commercieel hiphop-album gaat, ook hier weer bekende gasten. Enkele Roots en Common maken van de song een lekker tussendoortje. |
In principe staat het hele album vol met dit soort tussendoortjes. Bahamadia, Lady Alma en Scratch komen nog voorbij, maar ook in de songs waarbij Zap Mama het zonder hulp doet, blijft het klinken als een 'tussendoortje'. En 15 goed klinkende tussendoortjes op een rij is wat veel. Het album eindigt zeer toekomstgericht: een stel baby's verzorgt de gastvocalen op Zap Bébés. Net zo vrolijk gestoord als hun moeders, krijsen ze het uit. Dat Zap Mama hun live-reputatie niet op studio-albums waarmaken, is geen ramp. De groep komt in november weer naar Nederland, dus Ancestry in progress kan prima als opwarmertje voor die optredens dienen. Ricco van Nierop Illustratie: Gerard Monster Chicksingers 2004, in juiste volgorde: |
Niets van deze pagina's mag worden overgenomen zonder uitdrukkelijke toestemming van de auteur. copyright © de Recensent 2000-2004 |