Titel: Educated guess
Artiest: Ani di Franco
Label: Righteous Babe / Munich records
Datum bespreking: 19-3-2004
 

'These days it seems like there’s a lot of girls who sing and some of them are good and some of them are not.' - Dan Bern in zijn ode Chick Singers

6. Ani houdt van haar land

Ani di Franco heeft de jazz van haar vorige plaat, Evolve, achter zich gelaten. Alhoewel ik ondertussen aan haar experiment gewend was geraakt, ben ik blij om haar terugkeer. Haar nieuwste werk heet Educated guess en zit in een mooi vormgegeven hoesje met gebonden boekje. Op de cd staan 14 dynamische songs over gepassioneerde liefde en vooral over haar politieke standpunten ten opzichte van haar land:

I love my country.
By which I mean
I am indepted joyfully
To all the people throughout it’s history
Who have fought the government to make right

(uit: Grand Canyon)

Je moet er wel de teksten bijpakken om te horen dat ze ‘fought’ zingt en niet ‘fucked’. Grand Canyon is een half gesproken, half gezongen protestsong. Een fraai gestileerde tekst tegen haar land en voor de rechten van vrouwen: ‘People, we are standing at ground zero of the feminist revolution […] coolest f-word ever deserves a fucking shout! I mean, why can’t all decent men and women call themselves feminists?’ Behalve die laatste zin weet Di Franco protest-clichés te vermijden door gewoonweg wel doordacht en origineel te formuleren. Waarbij ze ruimte laat voor het grijze gebied tussen de simpele zwart-wit denkers in. Zoals in Animal:

And there’s this brutal imperial power
That my passport says I represent
But it will never represent where my heart lives
Only vaguely where it went.

 

Het zou niet eerlijk zijn het nieuwste Ani di Franco-album af te doen als een protest-plaat. Het album zou goed passen binnen de zeer populaire anti-Bush-golf die veel onafhankelijke kunstenaars dezer dagen bezighoudt. Maar Di Franco beperkt zich niet tot Amerikaanse wereldproblemen. Ze bekijkt het groter, door haar onderwerpen ook in het kleine particuliere te zoeken. Zo zingt ze over de liefde en specifiek over oude liefdes in de openingstrack Swim en in de afsluiter Bubble. In Swim dreigt ze te verdrinken in de oceaan die haar ex-geliefde was, tot ze leert hoe te zwemmen. Ook in Bubble is het over, maar weet Di Franco dat weer scherpzinnig in metaforen te verwoorden: ‘I hated to pop the bubble, of me and you, but it only held enough oxygen for a trip or two.’

Het zou niet eerlijk zijn de nieuwste Ani di Franco-album af te doen als een tekst-plaat. Educated guess bevat melodieus interessante folksongs van Ani di Franco solo. In een thuisstudio nam Di Franco alle instrumenten zelf op met een 8-sporenrecorder en mixte de boel eigenhandig af. Bij enkele songs is deze lofi-methode iets te goed te horen, maar overwegend past de sound wel bij de persoonlijke songs en protestsongs.
De 14 nieuwe songs van Ani di Franco verdienen allen een aandachtig luisterend oor. Maar zodra je aandacht voor Ani verslapt, verslapt haar aandacht voor jou als luisteraar:

Why should I keep you
If you won’t keep me company?

(Company)

Ricco van Nierop Illustratie: Gerard Monster

Chicksingers 2004, in juiste volgorde:
1. Joss Stone – The soul sessions
2. Ani di Franco – Educated guess
3. Ricky Koole – Who’s Suzy?
4. Lorna Hunt – Sentimental bedlam
5. Norah Jones – Feels like home
6. The Riplets – Love special delivery boy
7. Trijntje Oosterhuis – Strange fruit
8. Katie Melua – Call off the search