 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|
 |
|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
 |
|
|
 |
|
|
|
Titel: Time Artiest: Ilene Barnes Label: I.C. Music / Go Entertainment Datum bespreking: 21-6-2004 |
 |
 |
 |
13. Waar is Armatrading toch gebleven? Natuurlijk weet ik maar al te goed dat Joan Armatrading nog alive and kicking is. Nog vorig jaar maakte ze de plaat Lovers Speak. Maar de sterke jaren 70-singer songwriter doemde in mij op tijdens het beluisteren van de tweede plaat van Ilene Barnes. Barnes heeft een warme, soms zelfs zware stem en zingt teksten die tegen de stroom in gaan. Ondanks deze overeenkomsten gaat het bij Barnes geregeld mis, wat mij doet terugverlangen naar de betere Armatrading-albums. Ilene Barnes werd geboren in Detroit, groeide op in Suriname, Barbados en Jamaica en heeft daarnaast nog Afrikaans, Amerikaans-indiaans en Iers bloed. Vanwaar deze biografische gegevens? Om aan te geven dat ze niet in een hokje te plaatsen is. Ze maakt singer-songwriter muziek, maar ook dat is een term, die veel muzieksoorten in zich herbergt. Barnes doet behalve aan Armatrading ook aan India.Arie en aan Des'ree denken. Haar album Time werd om de verwarring compleet te maken in Hoorn en Amsterdam opgenomen met wat plaatselijke muzikanten. De helft van het album is er niets aan de hand. Lekkere melodieën en aardige teksten komen voorbij terwijl Ilene er haar stem aan leent. Zodra ze echter acrobatische toeren gaat uithalen met die stem, tast ze de melodieën zodanig aan, dat de lol er heel snel af gaat. De song Deep is daar een goed voorbeeld van. Door haar uithalen te combineren met grommen bereikt ze bij mij snel al het irritatiepunt. Op Best friend is het juist de muziek en de tekst die irritatie veroorzaakt. Dat zij ' Clap your hands now' zingt en dat je dat vervolgens ook hoort, snap ik nog wel, maar waarom moet dat zo ellendig vaak herhaald worden! De irritatie is bij No screwtiny weer van geheel andere aard. Niets mis met haar zwoele stem, maar dat huppelmelodietje stuitert mij te kinderachtig in het rond. Het verbaast daarom niet eens als tot slot kinderkoor De Waagzangertjes uit Alkmaar mee gaat huppelen. |
Waar het geheel goed gaat is in Swimming up stream, een gitaarballad met een simpele melodie waar Ilene zich inhoudt. Alhoewel ze in de volgende track, Where are we going? een andere stem opzet, blijft het binnen de perken. Het levert de meest radiovriendelijke songs op.  Time van Ilene Barnes is met recht een zeer wisselvallig album. Daarom toch nog eens die oude Armatrading-albums opgezet. En zoals zo vaak, heeft ook nu mijn herinnering mij voor de gek gehouden. Ook op Armatradings beste platen staat wel eens een misser. Maar ondanks dat Armatrading haar mislukte probeersels op de plaat liet staan, koester ik haar albums. En dat zie ik bij Barnes nog niet gebeuren. Ilene Barnes speelt op 27 juni op het Parkpop-festival in Den Haag, waar de Recensent verslag van zal doen. Ricco van Nierop Illustratie: Gerard Monster Chicksingers 2004, in juiste volgorde: |
|
|
 |
|
|
 |
 |
 |
| Niets van deze pagina's mag worden overgenomen zonder uitdrukkelijke toestemming van de auteur. copyright © de Recensent 2000-2004 |