Titel: Silence feels safe
Artiest: Lilian Hak
Label: Siren music
Datum bespreking: 17 Juli 2005

20. Hak vraagt aandacht

Soms hoor je een liedje op de radio dat blijft hangen. Maar Show me van Lilian Hak is niet zo�n liedje. Haar naam bleef echter hangen en dat kwam weer w�l door dat liedje. De broeierige sfeer intrigeerde me zodanig, dat ondertussen haar cd door het huis klinkt. En nu snap ik waarom de song mij niet direct pakte, maar mij wel nieuwsgierig maakte.

Lilian Hak is muzikante en zangeres. Ze trad in het verleden op in combinatie met dichter Ingmar Heijtze en het afgelopen jaar op De Parade met een muzikale voorstelling. Haar debuutplaat komt uit op het onafhankelijk Siren Music-label, waar ook compagnon Frank Burks bij zit. Hak is verantwoordelijk voor de meeste muziek en enkele teksten op haar cd. Veel andere teksten komen van Peter Leferink, een kunstenaar die op zijn site ook enkele van deze teksten voorzien heeft van filmpjes.

Lilian Hak maakt geen meezingbare radioliedjes. Haar cd Silence feels safe dringt daarom ook pas door na enkele draaibeurten. De muzikante schuwt de elektronica niet en gebruikt de geluid-, drumcomputers en soundscapes om de juiste sfeer te bereiken. Een sfeer die dankzij de soms militante drums, de soms hardnekkige gitaren en de soms venijnige stem aan die van PJ Harvey doet denken. Een PJ Harvey waarvan de rauwe punkrandjes zijn vervangen door rauwe elektro-randjes. Rauwe randen, zoals te horen in de tracks Wait for en Morning G en Jane. Maar die randen kunnen ook plaats maken voor atmosferische geluiden. Nog steeds vervuld van elektro-sounds en opstuwende beats, maar veel rustiger. In die relaxte tracks gebruikt Lilian Hak haar stem minder om een tekst over te dragen en meer als instrument. Zoals op T107, waar haar stem wedijvert met een viool en op I feel you, waarop haar stem het onderspit delft. Op Paipapaya is de stem van Hak door een vervormer teruggebracht tot een brabbelend kind. De song kan zo op de Raymond Scott-cd�s Soothing Sounds for Baby. En dat is, naar geen van beiden, kleinerend bedoeld.

De rustige en de venijnige kant van Hak vinden elkaar pas na veel doorluisteren. Daarmee komt ook de waardering. De zangeres zal, behalve misschien op Kink, niet snel een radiohit scoren. Of het moet natuurlijk met die niet-bij-de-rest-van-de-plaat-passende hidden track zijn. Deze heerlijke Vera Lynn-pastische zal het vast goed doen op jazz-radio. Ik gok echter dat Lilian Hak niet om een radiohit maalt.
Neem de moeite om de plaat te beluisteren in de cd-zaak. Als je nergens getriggerd wordt; geen aandacht meer aan besteden. Maar als je, zoals mij overkwam, hoort dat er ergens iets aan de hand is; direct overschakelen naar een draaifrequentie van drie keer per week. Om er vervolgens na een week of vier achter te komen, wat het is dat Hak Hak maakt.

Ricco van Nierop Illustratie: Gerard Monster

Chicksingers 2004, in juiste volgorde: