In 2011 gingen we massaal naar Gooische vrouwen kijken. Behalve natuurlijk de hier verzamelde webrecensenten. Critici van filmsites als BoxOfficenl, KUT, Film-O-Rama, Moviesense en deRecensent geven hun weerslag op het afgelopen filmjaar. Een biutiful jaar vol zwarte zwanen, melancholia & heimwee naar Parijs en naar artiesten in zwart-wit. Voor een trip langs het herinneringslaantje, stap je achterin bij Ryan Gosling.
Verzamelde webrecensenten van dienst:
MG: Mattijs Grannetia (Boxofficenl – filmfacts en meer)
F-O-R: Recensenten van Film-O-Rama zoeken de oooh in films en beantwoordden gezamenlijk onderstaande vragen
SDS: Sven De Schutter (KUTsite – Vlaams filmtijdschrift)
LK: Lianne Koorn (Moviesense - filmfanatenmag)
GvH: George van Hal (deRecensent – cultuurrecensies)
RvN: Ricco van Nierop (deRecensent - cultuurrecensies)
Meest overschatte film van 2011?
(slechtste film die iedereen zag)
MG: De boxoffice top 5 voor 2011 is geworden: Gooische Vrouwen, Harry Potter 7B, Pirates of the Caribbean 4, De Smurfen, en The Hangover 2. Op Harry Potter na, die is geloof ik wel oké, kan ik hieruit opmaken dat de focus in de Nederlandse bioscopen niet echt op kwaliteit gericht is. Echt goed vermaak blijft helaas toch meestal aan de kant liggen, hopende op een tweede kans op dvd of on demand.
F-O-R: We kwamen er niet uit. Waren het vorig jaar nog een beetje eens en konden we wel een antwoord extraheren, dit jaar is het niet te doen. En dus doen we er drie (waarbij per titel ook genoeg tegenstanders waren) . Omdat al het goede in drieën komt en voor de balans komt het minder goede dat dan ook maar. Zodoende komen we uit op Biutiful (omdat heel dramatisch niet automatisch heel goed is), The Tree of Life (omdat heel moeilijk niet automatisch heel goed is) en The Hangover II (omdat heel veel van hetzelfde maar dan minder, nooit goed is).
SDS: Ik viel 27 keer in slaap bij Norwegian Wood. Verder ben ik doorgaans best tuk op Iron Man en aanverwante Marveltoestanden, maar Captain America: First Avenger was een verschrikking. En al die ouders die met hun kroost Cars 2 uitzaten: het is niet omdat het voor kinderen is dat u niet mag zeggen dat het slecht is. Zéér slecht zelfs.
LK: My son, my son what have you done is volgens de veel cinefielen een ‘ meesterwerk’. Het filmhuis kondigde de film aan als huiveringwekkende thriller, maar de enige spanning die ik heb ervaren was het wachten op de aftiteling. De film is een aaneenschakeling van onprettig gestoorde fragmenten uit het leven van een abstract object, beter bekend als de hoofdpersoon. Compleet met de pretentieuze soundtrack is dit een verwaand stuk film te noemen die eerder thuishoort in een saai museum voor onbegrijpelijke beeldende kunst.
GvH: The Tree of Life van Terrence Mallick. Dankzij de onnodig ontoegankelijke structuur, saaie scenes die zichzelf Heel Belangrijk vonden, lachwekkend gewichtig gefluister over God en Grote Levensvragen en langdradige stukken die rechtstreeks uit een docu op National Geographic weggewandeld leken, is The Tree of Life een pretentieus rotzooitje geworden dat continu het geduld van de kijker tart. Zonde, want aan het virtuoze camerawerk, de uitmuntende acteerprestaties en de prachtige soundtrack heeft het niet gelegen. Een rotzooitje dat om onbegrijpelijke redenen dit jaar door velen tot Hogere Kunst werd verheven.
RvN: Hier hoor je natuurlijk niet Conan & The Chipmunks of het vreselijke Gooische Vrouwen in te vullen, want die werden door iedereen (behalve wat bezoekers) op hun waarde geschat. Hier hoor je Tree of Life in te vullen, maar die was voor een overal opgehemelde tegenvallende film nog best mooi. De tegenvaller van het jaar, Michel Gondry’s Green Hornet, telt ook niet want die werd niet overgewaardeerd, hoogstens waren mijn eigen verwachtingen te hooggespannen. Never let me go dan, de behoorlijk bejubelde Ishiguro-verfilming, die niet overtuigd door een warrige logica.
Meest onderschatte film van 2011
(beste film die niemand zag)
MG: In mijn ogen is dat David Michôd’s Animal Kingdom. Dit Australische misdaadepos vol ijzersterke rollen en ijzingwekkende scènes is uitgekomen op 3 maart 2011 en daarna is er niets meer van vernomen. En dat terwijl Jacki Weaver kort daarvoor nog genomineerd was voor een Oscar voor haar rol als Mater Familias. Zo zie je maar dat zo’n nominatie niet zoveel doet zolang je niet wint.
F-O-R: Had ik al gezegd dat we er niet uitkwamen? En aangezien we hier aankomen bij het goede, mogen het er dus ook echt drie zijn. Te beginnen met Contagion van Steven Soderbergh die ineens een aanval van productiviteit had waarvan o.a. deze apocalyptische wat-als-film een gevolg was. Realistisch, ingetogen en lekker raak. Les Hommes Libres mag er ook zijn, al hebben we daar echt weinig van gehoord. Al was dat voor deze WO II verzetsfilm in thuisland Frankrijk wel anders. Tenslotte hebben we dan nog Moneyball. Een film over sporttactiek die voor weinigen er toe doet in een sport die hier weinig leeft was een gok die beter had moeten uitpakken voor deze film.
SDS: Het Franse Simon Werner a Disparu… wist perfect suspense en highschooldramatiek te kruisen, wat herinneringen opriep aan Donnie Darko en Elephant. Dat had een groter publiek verdiend. Het Argentijnse Medianeras was inventief, charmant en hartverwarmend. Het Oostenrijkse Michael is vanwege zijn thema en ijskoude aanpak geen spek naar ieders bek, maar is wel een flink applaus waard.
LK: Persvoorstellingen bezoeken is minder spannend dan men vaak denkt. Met een blocnote op schoot kijken de grijze muizen met uitgestreken gezichten naar de zoveelste flutfilm. Het was daarom ook een eyeopener toen ik het gros van de recensenten zag snotteren bij A Family. De Denen zijn experts op het gebied van familiedrama’s en ook nu weer weten ze deze expertise voor de juiste doeleinden te gebruiken. A Family opent de deuren naar gevoelens die al zo vaak zijn geopend. De emoties die daarbij vrijkomen zijn zo levensecht en herkenbaar dat je het onmogelijk droog kunt houden.
GvH: Het prachtige Noorse drama King of Devil's Island, de verrassende en toegankelijke thriller The Dissapearence of Alice Creed en de schokkende vrouwenhandelpraktijken in The Whistleblower trokkendit jaar minder bezoekers dan die films verdienden. Onderschat door distributeurs werd bovendien de potentiële oscarkandidaat The Artist – de beperkte release en geringe aandacht in de media doet deze zwijgende crowdpleaser namelijk absoluut tekort. Misschien dat het winnen van goudne beeldjes volgend jaar voor verandering kan zorgen?
RvN: Wat waren er weer veel kleine ijzersterke films die wegteerde in filmhuiszaaltjes! Denk aan de kunstenaarskomedies (Untitled) en The Future, goede Franse titels als Les Hommes Libres, Le Gamin au velo en Simon Werner maar vooral ook de schattige en enigszins prettig deprimerende coming-of-age-films Submarine en Restless.En natuurlijk vind ik dat de beste films van het Rotterdamse filmfestival (Poetry, Attenberg) elders veel te weinig erkenning kregen.
Bestaat de goede komedie nog?
(of is het tegenwoordig enkel drama?)
MG: Ik moet eerlijk toegeven dat er in mijn top 10 dit jaar maar één komedie terecht is gekomen, en dat is het uitstekende Midnight in Paris van Woody Allen, hoewel die ook als drama bestempeld kan worden. Toch kon je dit jaar ook nog naar The Trollhunter, Attack the Block, Bridesmaids, The Trip en The Guard. Allemaal intelligente komedies die meer doen dan alleen maar lachsalvo’s afvuren. Het was een prima jaar voor komedies, je moest alleen even zoeken.
F-O-R: Wat ons betreft bestaat de goede kooohmedie zeker nog. Bridesmaids bewees het, Tucker and Dale Vs. Evil liet zien hoe je een goede horrorkomedie maakt, Submarine deed de quirky komedie weer stralen en met Crazy Stupid Love konden mannen ook weer eens naar een romcom. Maar de film die het meest werd genoemd bij ons was van een oude rot in het vak; Woody Allen was weer helemaal terug met Midnight in Paris.
SDS: Bridesmaids had weliswaar alweer seks- en poepgrappen nodig, maar dankzij de fijne personages, wist-ie me toch aan het lachen te brengen. Maar al bij al is dit een doorsnee komedie, waarvan het jammer is dat het mijn komisch hoogtepunt was in de cinemazaal. Horrible Bosses en The Hangover II maakten het alleen maar erger.
LK: De komedie is voor mij als een vervelende tante die niet op mijn verjaardag is gekomen. Ik mis haar niet. Ik heb dit jaar geen enkele komedie gezien die een plaatsje in mijn jaarlijst verdient. Maar toch verdient de film Bridesmaids een speciale vermelding. Niet omdat de film seksualiteit vanuit vrouwelijk perspectief benaderde (dat deed Sex and the City al), maar omdat relatief ‘ oudere vrouwen’ bewijzen dat er wel degelijk plaats voor hen is op het witte doek van Hollywood.
GvH: Midnight in Paris is de enige komedie in mijn top 10 – maar wel meteen een hele goede. Goede komedies als 50/50, Submarine en Paul haalden die top 10 niet, maar waren dit jaar desalniettemin de moeite waard. En ook buiten de geijkte genrepaden was er voldoende humor.Wie heeft tenslotte niet hardop gelachen bij The Artist of geschaterd om het gestoethaspel in The King's Speech? En zelfs loodzware films als Melancholia en Rabbit Hole kenden ronduit grappige momenten. Tot slot staat begin volgend jaar de naar verluidt prachtige tragikomedie The Descendents, van Alexander 'Sideways' Payne, op stapel. We hoeven ons dus geen zorgen te maken.
RvN: Pure komedies die ook nog kwaliteit hebben, lijken verdwenen te zijn. Films als Johnny English, Gulliver’s Travel of Tower Heist zijn niet om aan te zien, terwijl ‘betere’ humorfilms als Bridesmaids en Horrible Bosses ogen als sketchshows zonder verbindende verhaallijn. De goede komedies van nu bevatten vaak ook een fikse dosis drama, zoals Happythankyoumoreplease, Barney’s Version, (Untitled), The Future en als beste voorbeeld 50/50. Zonder twijfel stijgt Allen boven dit alles uit met zijn Midnight in Paris.
Volkomen onterecht niet in de bioscoop?
(maar wel elders - op filmfest, dvd - te zien, toch?)
MG: Lastige vraag, want ik probeer me vooral bezig te houden met Nederlandse releases. Als ik dan toch iets moet noemen dan is het Senna, de prachtige documentaire over de legendarische Formule 1 coureur (inmiddels wel uit op blu-ray, ga dat zien). Ik was daarentegen wel blij te zien dat films als Attack the Block, The Trollhunter en Tucker & Dale vs. Evil toch een release vonden in de overvolle Nederlandse zalen.
F-O-R: We komen uit op twee van geheel andere aard. De eerste, Stake Land, is sinds 15 december wel op DVD verkrijgbaar, maar naar de bios kon deze (eindelijk weer duistere) post-apocalyptische vampierenaangelegenheid heel hard fluiten. Daarnaast een docu (die sowieso te weinig aandacht krijgen, maar dat hebben we vorig jaar volgens mij ook al geroepen). In Beats Rhymes & Life: the Travels of A Tribe Called Quest vertelt regisseur Michael Rapaport het verhaal achter de invloedrijke en beste hiphopact uit de gouden periode oftewel begin jaren ’90. (deze film staat in de Nederlandse releaselijst voor 19-01-2012 – red.)
SDS: Hanna was bij ons slechts een kort leven beschoren en ik denk dat hij in Nederland zelfs niet verschenen is. Slechte marketing, want deze koele, meeslepende, virtuoos gemaakte en piekfijn geacteerde thriller was een schot in de roos. Geweldige soundtrack ook.
GvH: Nog altijd hoop ik tevergeefs op een release van het meesterwerkje My Suicide – in 2010 één van de competitiefilms op het Leids Filmfestival die helaas nét naast de hoofdprijs (een Nederlandse release) greep. De Amerikaanse DVD van deze tot Archie's Final Project omgedoopte film van David Lee Miller is net uit. Een kakafonische must-see vol wisselende indrukken, geluiden, vreemde effecten, filmverwijzingen en andere stillistische trucjes. Maar bovenal een ontroerende, menselijke film over zelfmoord die gelukkig nergens belerend wordt. Spoor 'm op en ga 'm kijken!
RvN: Surviving Life van Jan Svankmajer draaide op het IFFR en verdween vervolgens. In de filmhuizen zouden er best nog drie verstokte collagefilmfans te vinden zijn om in de zaal te zitten. Jammer voor deze voorvader van Terry Gilliam, Tim Burton en Michel Gondry.Om aan te sluiten op de vorige vraag: de meestal te flauwe Will Ferrell maakte met Everything must go een hele leuke dramatische komedie die het hele komediegehalte in de bioscopen van de Lage Landen op had kunnen krikken.
Niet te missen films in 2012
(want we tippen je hier en wel nu)
MG: Een nieuwe Fincher, The Girl with the Dragon Tattoo, is natuurlijk altijd de moeite waard. Re-releases in 3D als Beauty and the Beast, Finding Nemo, Star Wars Episode 1 en Titanic zijn prima films om nog eens te beleven in de bios. En dan uiteraard Ridley Scott’s Prometheus, Christopher Nolan’s The Dark Knight Rises en Joss Whedon’s The Avengers. Het jaar sluiten we af met Peter Jackson’s The Hobbit: An Unexpected Journey, hoewel die nog steeds geen officiële releasedatum heeft in Nederland. Kom op, Warner Bros.
F-O-R: The Muppets worden het meest genoemd, maar ook Hugo en Prometheus maken heel nieuwsgierig. Bij de echt heel grote jongens zijn het The Dark Knight Rises, nieuwe James Bond Skyfall, The Avengers en uiteraard The Hobbit die populair zijn. Qua kleiner werk kijken we bijv. uit naar Jacques Audiards Rust and Bone, Take Shelter (als die nog komt), Fernando Meirelles' 360, David Cronenbergs Cosmopolis en Steven Soderberghs Haywire. En tot slot nog twee die hoogstwaarschijnlijk 2012 niet gaan halen, Spielbergs Lincoln en Rian Johnson's Looper.
SDS: Heb alvast genoten van het Belgische Les Géants, de Vlaams-Nederlandse coproductie Lena, The Descendants van Alexander Payne, Jane Eyre met Mia Wasikowska en het meesterlijke Hugo van Scorsese, zeker aan te raden. Maar voor mezelf is maar één film van belang in 2012. Maanden aan het aftellen, mijn kinderhart jubelend van nostalgie en voorpret, voor… The Muppets.
LK: Vorige week zag ik de trailer van The Descendants een familiedrama met Alexander Payne aan het roer. Payne regisseerde ook Sideways, naar mijn mening één van de beste komedies ooit. Daarnaast komt al vrij snel Hesher uit, een drama met Joseph Gordon-Levitt en Nathalie Portman in de hoofdrollen. En…natuurlijk ben ik ook best benieuwd naar het nieuwste avontuur van de vleermuisman.
GvH: 2012 belooft weer een mooi filmjaar te worden, met megablockbusters als The Avengers van televisiegenie Joss Whedon, de nieuwe Dark Knight, een nieuwe James Bond, de reboot van Spider-Man, het langverwachte eerste deel van The Hobbit en Ridley 'Alien' Scott's nieuwe ruimtefilm Prometheus. Daarnaast is er nog Steven Spielberg's War Horse – die nu al de nodige oscarbuzz verzamelt – en Hugo, de kinderfilm van Martin Scorcese die op dit moment aan de andere kant van de Atlantische Oceaan al menig eindejaarslijstje siert.
RvN: Er staan voor 2012 alweer meer dan 100 in de planning, waarvan zoals altijd de kwalitatieve top al op het IFFR te zien is. Op dat festival missen ze echter de langverwachte nieuwe Muppet-film. Ik zag de eerste trailers in de bios en schrok van de Nederlandstalige Fozzie en Piggy. Dat ben ik niet gewend, maar het is schandalig om mijn dochter thuis te laten en naar de Original Version te gaan. Dan maar ondertitels voorlezen net als thuis met de oude VHS-banden vol Muppet-films. Of wennen aan de stemmen van Jamai en Charly Luske…
De 10 beste films van 2011
Mattijs Grannetia (Boxofficenl)
1. The Fighter
2. Moneyball
3. Drive
4. Animal Kingdom
5. True Grit
6. Contagion
7. The Tree of Life
8. Melancholia
9. Margin Call
10. Midnight in Paris
Eervolle vermeldingen: Rise of the Planet of the Apes, Rango, Insidious, Real Steel en Fast Five.
Verzamelde recensenten van Filmorama
(in willekeurige volgorde)
Drive
We Need to Talk About Kevin
Melancholia
Monsters
Midnight in Paris
The Troll Hunter
Never Let Me Go
La Piel que Habito
The Artist
Black Swan
Inside Job
Sven De Schutter (KUTsite)
1. The Three of Life
2. The King’s Speech
3. Black Swan
4. Drive
5. We Need to Talk About Kevin
6. In a Better World
7. Rundskop
8. Les Petits Mouchoirs
9. La Piel Que Habito
10. Tinker Tailor Soldier Spy
Lianne Koorn (Moviesense)
1. A Family
2. Drive
3. La Piel Que Habito
4. Black Swan
5. Biutiful
6. The Lincoln Lawyer
7. Trust
8. Rundskop
9. Unknown
10. Sucker Punch
George van Hal (deRecensent)
1. Black Swan
2. Drive
3. The Artist
4. The King's Speech
5. The Fighter
6. Moneyball
7. King of Devil's Island
8. Tinker Taylor Soldier Spy
9. Super 8
10. Midnight in Paris
Lees ook de top20 van George met een uitgebreide toelichting
Ricco van Nierop (deRecensent)
1. Attenberg
2. Black Swan
3. The Artist
4. Midnight in Paris
5. King of Devil’s Island
6. Poetry
7. 50/50
8. Drive
9. Biutiful
10. Howl
Ook toptienwaardig: The Future, The King's Speech, Restless, (Untitled), The Disappearance Of Alice Creed, Incendies, Les Hommes Libres, Submarine, Super 8, Blue Valentine, Illegal, 127 Hours, Source Code en Tin Tin.
Beste Films verzamelde webrecensenten
(Alle lijstjes bij elkaar verrekend)
2. Black Swan
3. Midnight in Paris
4. The Artist
5. The King's Speech
6. La Piel Que Habito
7. We need to talk about Kevin
8. The Fighter
9. Moneyball
10. The King of Devil's Island
11. Melancholia
--. Biutiful
12. True Grit
13. Rundskop
14. Never let me go
15. 50/50
--. The Tree of Life
--. Tinker Tailor Soldier Spy
16. Super 8
--. Margin Call
17. Submarine
--. 127 Hours
--. The Dissapearance of Alice Creed
Coördinatie, redactie & illustraties: Ricco van Nierop.
Relevante recensies op de Recensent:
Webrecensenten van dienst - Film 2010 (jaaroverzicht)
Webrecensenten van dienst - Film 2009 (jaaroverzicht)
Webrecensenten van dienst - Film 2008 (jaaroverzicht)
Webrecensenten van dienst - Film 2007 (jaaroverzicht)
Webrecensenten van dienst - Film 2006 (jaaroverzicht)
Webrecensenten van dienst - Film 2005 (jaaroverzicht)
Webrecensenten van dienst - Film 2004 (jaaroverzicht)
Webrecensenten van dienst - Film 2003 (jaaroverzicht)