9: Badu's background

Erykah Badu was de vaandeldrager van de nu-soul beweging. En ze droeg dat vaandel met gratie, stijlvol ingewikkeld op haar hoofd. Als ik de pers mag geloven, is de nu-soul over. Mary J Blige maakte een slechte plaat (geheel mee eens), Lauryn Hill verzandt in haar persoonlijke gospel (eens) en de nieuwste Badu valt zwaar tegen (…). Maar daarmee is het genre nog niet doodgebloed. India Arie en Macy Gray maakten dit jaar sterke platen, net zoals nieuweling Tasha’s World. En die nieuwe Badu, Worldwide underground, is die wel ze slecht als men zegt. Wat jij Robinson?

Het zit al in de naam; nu-soul, het verwijst naar de oude soul van rond 1970. Naar Aretha Franklin, Al Green, Irma Thomas, Marvin Gaye en Ann Peebles om enkele te noemen. En dat ‘nu’ zit in het feit dat het nu gemaakt wordt; met hedendaagse middelen. De sound is cleaner, maar de songs blijven net zo vol soul als de oude voorgangers. Erykah Badu maakte een sterk debuut, Baduïsm, vol lichtvoetige soul met een scherp randje. Op de opvolger Mama’s gun, liet ze zich van haar ruigere kant zien. De soul werd funkier en de teksten harder. De grote vraag bij plaat drie is of er nog een derde kant is aan mevrouw Badu. Zeker wel, want haar soul kan ook nog de jazzy kant op, iets wat lang uitgesponnen songs oplevert, waarbij jammen en jammeren de sleutelwoorden lijken. Badu’s derde weg is zeker geen stap vooruit, maar ook niet terug, eerder opzij.

Vernieuwing: 18/25

Erykah heeft een stem als karamel, heerlijk zoet en venijnig stroperig. Perfect voor de jazz-soul die ze hier bezigt. Rapper Guru heeft sinds tien jaar een jazz/hiphop-project genaamd Jazzmatazz, waar ook Badu aan meewerkte. Badu heeft zich door dit project laten beïnvloeden, maar net niet goed genoeg. Waar Guru jazzy-song afwisselt met stevige hiphop, doet Badu het veel te rustig aan. Vooral de langere songs verzanden in laidback jamsessies. Het klinkt heerlijk, want de begeleiding is in orde en het is toch maar even Erykah die zingt. Maar al snel verwordt het tot achtergrondmuziek.

Muzikale vorm: 15/25

Aldus Erykah in de track Danger, zodat u weet waar zij het zoal over heeft. Natuurlijk heeft deze dope dame ook zat te vertellen over de muziekindustrie, over haar collega’s die het fout doen en welke het juist goed doen. Die laatste mogen ook nog even meezingen op Love of my life. Queen Latifah, Angie Stone en de meiden van Bahamedia bezingen hier de geneugten van het leven: ‘Ring, ding, dong, Ringeding, dingding, dong, Love of my life.’ Een sociaal bewogen hiphopsong zou natuurlijk mooi meegenomen zijn. Maar ach, bij jazzzang gaat het vooral om hoe lekker het bekt, en als Erykah Bump it zingt, dan hobbel ik wel mee:

Inhoud: 18/25

Steady on the grind is een uitschieter, net als de single Danger en de meezinger Love of my life. De langste track (I want you) is zwaar zouteloos. Maar wat me echt tegenvalt, is de samenwerking met Lenny Kravitz op Back in the day. Dat hij gevoel heeft voor oude soul, was bekend, maar hier klinkt het zo zielloos dat eerder sprake is van dode soul. Ondanks deze missers is de nieuwe Badu niet zo slecht als men zegt. Want al is dit haar minste album, het blijft van behoorlijk niveau. Na het nu-soul statement van haar eerste en het ruigere geluid van haar tweede, moeten we genoegen nemen met deze laidback achtergrondjazz op haar derde. Worldwide underground zal daarom niet zover reiken als de titel graag wil, maar ergens op een onbewoond eiland klinkt vast het gedingdong

Hits & missers-balans: 15/25

De kans dat Erykah Badu mijn eilandgast wordt, is: 66/100

Robinson van Nierop

1. 78% Dayna Kurtz Postcards from downtown
2. 77% Eddi Reader Sings the songs of Robert Burns
3. 75% Bic Runga Beautiful collision
4. 72% Tasha’s world Tasha’s world
5. 66% Erykah Badu Worldwide underground
6. 64% Ani di Franco Evolve
7. 42% Madonna American life
8. 26% Heather Nova Storm
9. 24% Ilse de Lange Clean up