Artiest: Tasha's world Titel: Tasha's world Label: Bertus / Dome Records Datum bespreking: 30-07-03 |
afl. 4: De donderdag voor North Sea Jazz warmen artiesten Den Haag alvast op. Vorig jaar stond Tasha’s world de Grote Markt te versieren met haar coole soul. Een jaar later duikt haar naam ineens weer op. Ze doet het omgekeerde van wat Kane, Anouk en Ilse maar niet wil lukken. Ze verovert de wereld met haar debuutplaat. Na Japan en Engeland is nu Nederland aan de beurt. Bij North Sea Jazz is ze dit jaar aan de vaste programmering toegevoegd als entree-act voor de zondagavond (13 juli) van Isaac Hayes en Maceo Parker. Voor het zover is, legt de Recensent haar debuutplaat langs Robinson’s criteria. Ouderwets Natasha Slagtand en haar band worden gebracht als het Nederlandse antwoord op de Nu-soul beweging van Maxwell, D’Angelo, Jill Scott, Erikah Badu, Angie Stone en India Arie. De lijst met vergelijkingen is nog langer maar dit zegt genoeg. Tasha doet niet alleen aan haar tijdgenoten denken, maar vooral aan hun grote voorbeelden uit de 70’s. De Motown- en Staxplaten lagen vast voor het oprapen in huize Slagtand. Vanwege haar Nederlandse afkomst is de vergelijking met Total touch snel gemaakt. Te snel, want Tasha is gelukkig niet zo perfect - al klinkt het productioneel gezien uitermate goed - haar sound en stem maken het net iets rauwer dan de tot nu toe beste nedersoul. Bij nu-soul maakt originaliteit plaats voor oorspronkelijkheid. En dat is genoeg te vinden in Tasha’s world. Vernieuwing : 18/25 Ouderwets goed Klinkt ze nu als Jill Scott of misschien wel als Randy Crawford? Mica Paris dan of Carleen Anderson, Des’ree van mij part? Nee, ik houd het erop dat Tasha een unieke stem heeft. Ze zingt hoog en laag, ze haalt uit en maakt prachtige koortjes (Tasha’s world, Black Panther en Part of my life). Die koortjes hangen tegen de juiste noten aan, waardoor ze de songs scherpte en eigenheid geven. Muzikale vorm: 18/25 |
Mijn God, mijn kind, mijn ex Dat ze uit de 70’s put blijkt niet alleen uit de muziek. ‘A beautiful song in the key of life’ zingt ze in Breakfast London style. Met dank aan Stevie Wonder zullen we maar zeggen. Dank ook aan God, zoals een goed soulmeisje betaamt. Gelukkig is het gospelaspect teruggebracht tot enkele regels in het cd-boekje. Verder bedankt ze haar dochter, die ook geëerd wordt met een mierzoete song. In You R the star zingt ze prachtig ‘Baby girl, I miss you soooooo’ maar onder begeleiding van violen, vogeltjes en harpen blijft het niks. De verliefde liedjes zijn lekkere niemendalletjes (‘There he was my dark brown soldier / My choculated, tasting man’tasy’ in het totaal niet politieke Black Panther). Het sterkst is Tasha als het gaat om breakups en wraakoefeningen. Stalker is tekstueel het prijsnummer met een opvallend perspectief. De ik betrapt haar lief met een ander, maar blijkt uiteindelijk zelf de stalker, die het niet kan hebben dat hij het met zijn vrouw doet. ‘Bet you had her in the kitchen on the floor.’ Inhoud: 15/25 Eerste divisie van de nu-soul You R the star neem ik nog voor lief, maar ook All that’s on my mind is te soft om nog lekker te zijn. Teveel Total Touch en te weinig Anita Baker. Qua misser blijft het bij deze twee. De uitschieters overheersen. Naast Stalker, So…Ho en Down & Out valt vooral She’s a pimp op. Ik kreeg de neiging om de tekst van Papa was a Rolling Stone van The Temtations mee te zingen met het intro van deze funksoulsong. Schatplichtig is het nummer ook aan een andere 70’s soulheld. Terwijl haar koortje - heel campy – superlief door blijft hijgen, knijpt Tasha haar stem dicht en zingt ze als … Curtis Mayfield. Hits & missers-balans: 21/25 De kans dat Tasha’s world mijn eilandgast wordt, is: 72/100 Robinson’s collectie tot nu toe 1. Dayna Kurtz Postcards from downtown 78 % 2. Tasha’s world Tasha’s world 72 % 3. Ani di Franco Evolve 64 % 4. Madonna American life 42 % |
Niets van deze pagina's mag worden overgenomen zonder uitdrukkelijke toestemming van de auteur. copyright © de Recensent 2000-2002 |