07. Een tearjerker van
de goede soort

The Event begint met een lijkzak die wordt dichtgeritst. Daarin zit hoofdpersoon Matt Shapiro (Don McKellar). Om hem heen zitten zijn vrienden, uitgeteld. In de kamer hangen nog ballonnen en versieringen van 'the event', het afscheidsfeestje van de avond ervoor. Wat er gebeurd is, wordt al snel duidelijk: de aan aids-lijdende Matt heeft zelfmoord gepleegd, maar dat deed hij niet alleen. Omdat hulp bij zelfmoord, oftewel euthanasie, in de Verenigde Staten, wordt beschouwd als 'dood door schuld' en streng wordt bestraft, houdt iedereen zijn mond stijf dicht.

Aan officier van justitie Nick di Vivo (Parker Posey) de taak om uit te zoeken hoe Matt aan de medicijnen kwam, wie het infuus heeft aangelegd en wie er allemaal bij 'the event' waren. Omdat er in de weken daarvoor verdacht veel terminale aids-patiënten zelfmoord plegen, zet het openbaar ministerie zijn tanden in het geval 'Matt'. Vanaf dat moment gaat er een kat-en-muisspel van start tussen het openbaar gezag en de vrienden en familie van Matt.

Met een gevoelsarme officier van justitie versus een inlevende club vrienden zijn de verhoudingen wat zwart-wit, desondanks raakt regisseur en co-scriptschrijver Thom Fitzgerald de kijker in het hart. Tijdens de ondervragingen door Di Vivo wordt via flashbacks duidelijk wie Matt nu werkelijk was en hoe hecht de band met zijn vrienden, zijn zus en zijn moeder was. Terwijl het kat- en muisspel steeds geforceerder wordt - je hoeft geen detective te zijn om uit te vinden hoe de euthanasie in zijn werk is gegaan -, wordt de film steeds meer een tearjerker, maar wel een van de goede soort. Vooral bij de scènes met Matts moeder (Olympia Dukakis) is het vechten tegen de tranen.

Dat zij een belangrijke rol aan het doodsbed van zoon speelt, is nog een kleine verrassing aan het einde. Voor de rest gaat The Event vooral over de onoplosbare dilemma's rond euthanasie. Dat deze film geen, en Clint Eastwoods Million Dollar Baby wél stof deed opwaaien in de Verenigde Staten, komt waarschijnlijk omdat de Amerikaanse moraalridders The Event helemaal niet hebben gezien. Tot nu toe werd de film vooral getoond in filmhuizen. In Amsterdam belandde de film deze zomer zelfs op een homofilmfestivalletje, waar hij volgens mij niet echt thuishoort. De conclusie van Hollywood en Canada is opvallend genoeg gelijk: wie tegen een mensonterend einde aankijkt, kan beter zelf het heft in handen nemen. Daarmee is The Event ook een goede film voor Nederlandse artsen, want volgens de Nederlandse Vereniging voor Vrijwillige Euthanasie onttrekt tweederde van hen zich 'op slinkse wijze' aan gedane euthanasie-beloften.

Irene Start

De dvd-stapel naast de bank:
- David Moreton - Edge of Seventeen
- Christine Jeffs - Sylvia
- Paolo Virzì - Caterina va in città
- Robert Rodriquez - Once upon a time in Mexico
- Alfonso Cuarón - Harry Potter & the prisoner of Azkaban
- Billy Ray - Shattered Glass