Drie succesvolle projecten

Je kunt natuurlijk zonder veel risico de nieuwste Sarah Bettens, Anouk en Alicia Keys aanschaffen of cadeau geven. Het zijn alledrie goede Chicksinger-cd’s. Maar als je verder luistert dan je neus lang is, heb je misschien oren naar ander, meer experimenteel werk. In Agua de Annique gaat Anneke van Giersbergen verder waar ze bij The Gathering mee stopte. In Projekt 67 werken Simon en Erna samen aan zeer ontspannen sfeerbeelden. Voor Neonbelle dook singer-songwriter Pien Feith een vakantiehuisje in met een producer en een muzikant om er met een geheel album uit te komen.

Agua de Annique – Air

Toen Anneke van Giersbergen stopte als zangeres bij The Gathering kwam dat toch wel als een schok. Ik had de band pas enkele jaren ontdekt en ze maakten twee zeer sterke sferische albums op rij. Na het afscheidstournee afgelopen augustus gaat de band op zoek naar een vervanger en is Van Gierbergen al snel de studio ingedoken. Nu ligt er Air van haar nieuwe band Agua de Annique. Air ligt behoorlijk in het verlengde van Souvenirs en Home, maar dan nadrukkelijk in het verlengde van de rustige songs op die albums. Want Van Giersbergen zingt vaker ingetogen, haalt minder vaak uit en hoeft niet zo vaak over harde gitaren of drums heen te zingen. Gebleven is de spannende sfeer in de composities en de arrangementen. Qua opbouw is een song als ‘Trail of grief’ perfect gelukt: na een rustig sfeervol begin mondt de song toch nog uit in alle hevigheid van een rocknummer. En in ‘Witnesses’ lijkt de raggende Anneke van vroeger weer terug. Toch blijft het wat betreft muzikaal geweld hierbij. Op de rest van dit album overheerst de ingetogenheid. Met prachtige songs als resultaat. Bijvoorbeeld een haast folk-achtige song als ‘Come wander with me’. Op deze wijze ben ik al haast weer vergeten dat Anneke van Giersbergen uit die band stapte. Welke band?

Projekt 67 – You give me music

Projekt 67 brengt in 2004 hun debuutplaat uit (uitverkocht, maar geheel te beluisteren op hun website) en laat dit jaar weer heel stil van zich horen met You give me music. Het project bestaat uit grafisch ontwerper Simon van Weelde en psychologe Erna Berendsen. Interessanter is dat Simon gitaar en synthesizer speelt en Erna piano speelt en zingt. Daarnaast zijn ze beiden verantwoordelijk voor de composities op deze cd. De muziek heeft wel iets weg van de triphop-kant van The Gathering/Agua de Annique en daarmee ook met de intense songs van Portishead. Erna’s stem is niet zo doortastend als die van Anneke van Giersbergen, eerder feeëriek als die van Beth Gibbons (Portishead). Haar stem past in ieder geval prima bij de lang uitgerekte tracks op dit album. Een stem die ook refereert aan die van Sinèad O’Conner. Vooral in de engelachtige song ‘Proper judgement of thought’.

You give me music is een album om bij weg te dromen. Van Weelde en Berendsen moeten het niet van hun pakkende composities hebben, maar van een sfeer die ze neerzetten. Een sfeer die vooral beelden oproept: grootse vlaktes, adembenemende luchten, onderwaterwerelden. Kortom: Projekt 67 is de perfecte meditatie of yogamuziek anno 2007.

Neonbelle – In a cabin with…

Een paar keer per jaar trekt producer Maarten Besseling zich terug in een vakantiehuisje en komt er na een weekend weer uit met nieuwe songs. Een mooi project getiteld ‘In a cabin with…’ dat al aan de vijfde editie toe is. Leuke bijkomstigheid is dat alle tracks gratis en legaal te downloaden zijn vanaf de Cabin-website. Overigens is het Neonbelle-project ook in de winkel te koop voor 5 euro. Dit keer nam hij muzikant Jelte Heringa en de zangeres Pien Feith mee. Feith debuteerde eerder dit jaar met een zeer verdienstelijk album vol singer-songwritertracks. Maar dit project bevalt haar blijkbaar zo goed, dat ze na dat ene weekend er direct een tournee aan vast koppelde. En gelijk heeft ze, want ondanks het feit dat de nummers op dit album binnen een paar dagen zijn gemaakt, klinken ze zeer interessant en minstens even goed als de songs op haar debuut. De kop-staart-composities van Feith en haar felle stem mixen heel goed met de elektrosounds van de heren Heringa en Besseling. De ene keer neigt het wat naar alternatieve dance van Daft Punk of Moloko, zoals in ‘Mr. Lee’ en de andere keer weer meer naar de rare geluidjesmuziek van Coco Rosie, zoals in ‘I just might’. Het prettige opgejaagde ritme met violen aan het slot van de cd (‘I am prepared’) doet zelfs aan Radiohead denken. ‘I’ve got tricks up my sleeves,’ zingt ze ergens. Pien Feith was dit jaar al goed begonnen, maar blijkt nog een perfect slotakkoord te hebben. Het Pien-jaar is een Feith.

Ricco van Nierop

Lees verder op de Recensent:
The Gathering - Home
Pien Feith - The wilderness sound Pien Feith - EP

Eerdere Chicksingerafleveringen vindt u hier.