Voorbij de hoogspanning

The Gathering breekt door als zangeres Anneke van Giersbergen de death metalband komt versterken. In 1995 brengen ze Mandylion uit, dat al weinig meer met death metal te maken heeft. Mandylion is een sterke rockplaat met gothic- en metalinvloeden. Vervolgens groeien ze tegen wil en dank uit tot vaandeldragers van de opbloeiende gothictrend. Gelukkig komen ze al snel met eigenzinnige albums als How to measure a planet en If then else waarmee zij zich onderscheiden van het goedkopere pop-gothicwerk. Hun voorlaatste plaat Souvenirs is een klein meesterwerk vol spannende muziek. Nu is de band terug met Home.

Bovenstaande is overduidelijk in retrospectief geschreven. Tot Souvenirs (2003) zette ik de band simplistisch weg in de oninteressante gothichoek en luisterde ik derhalve niet naar hun platen. De hokjesgeest had volledig bezit van mij genomen. Maar ik heb ‘m uitgedreven, mijn leven gebeterd en boete gedaan. Een hele reeks oude platen heb ik met frisse oren beluisterd en interessant tot goed bevonden. De twee elementen die mij tot inkeer brachten zijn beiden in perfecte balans aanwezig op Souvenirs; de stem van Van Giersbergen en de spanning in de muziek.

Home kent niet de beste start die het zich wensen kan. ‘Shortest day’ vangt aan als een ragnummer met een log ritme. Gelukkig is daar Anneke van Giersbergen om de boel te redden. Ze geeft terloops nog wel even aan dat ze niet op mijn waardering, maar op mijn ergernis zit te wachten: ‘Appreciation is overrated, aggravation is appreciated.’

The Gathering is echter snel weer op het oude niveau. ‘In between’ klinkt nog rustig met de zangeres in samenzang met zichzelf. De tracks ‘Alone’, ‘Home’ en ‘Box’ liggen qua spanning en ook qua kwaliteit in het verlengde van Souvenirs. De combi van rock, elektronica en zang is perfect in balans. Hoe nu verder, moeten de muzikanten van The Gathering gedacht hebben. Met songs als ‘Waking hour’ en ‘Forgotten’ laat de band horen dat ze hun muzikale spectrum nog verder uit kunnen breiden. De songs openen beiden met een kale piano zonder vervormer. Hierdoor wordt de hoogspanning losgelaten. Vervolgens krijgt de stem van AvG volledig de vrijheid om zich van alle kanten te laten horen.

Iets dergelijks gebeurt bij ‘The quiet one’, alleen is het hier geen piano, maar een akoestische gitaar die voor de rust zorgt. Sterk aan deze rustige songs is de opbouw. The Gathering toont op dit album aan dat ze ook rustige tracks zodanig kunnen vormgeven dat het spannend blijft. Er blijft altijd onderhuids iets broeien. Juist hierdoor groeien deze tracks uit tot de opvallendste songs van het album.

Home is een waardige opvolger van het meesterwerk Souvenirs. De band gaat door op de ingeslagen weg. Dat klinkt als een cliché, maar is dat niet als je je realiseert dat experimenten inbegrepen zijn bij die ingeslagen weg. Getuige ook de tekst van ‘Your troubles are over’: ‘both my arms are wrapped around this new experience, towards the light, I will move on.’ Al gaat dat vast niet over de muzikale koers van de band, maar over het kind dat de zangeres vorig jaar kreeg.

Ricco van Nierop

Eerdere Chicksingerafleveringen vindt u hier.