Zing, meisjes, zing!

Twee Nederlandse zangeressen en één Belgische zangeres komen deze week samen in Chicksinger. De Utrechtse Pien Feith maakt intieme en tegelijk ruwe luistermuziek. Roos Rebergen van Roosbeef (uit omgeving Arnhem) heeft eindelijk een plaat uit die als bijlage kan dienen bij haar indrukwekkende theatrale optredens. En ook België kent een opvallende theatrale zangeres. Ze heet Lady Angelina en heeft een geweldig album gemaakt. Driemaal chicksinger dicht bij huis; drie zangeressen die hun stem durven laten horen. Driemaal raak.

Twee jaar terug bracht Pien Feith uit Utrecht een EP uit, zonder titel, zonder tracklist. Ik kreeg een gebrand cd-tje opgestuurd in een plastic hoesje met een stukje uit een jazztijdschrift als inlegvelletje. Enkel een ronde sticker gaf aan waar ik mee te maken had: Pien Feith EP #17, staat er met de hand op geschreven. Minimaal een half jaar heb ik de cd wekelijks gedraaid. Vanwege de robuuste stem van Pien Feith, vanwege de low-fi productie en vanwege de verrassende composities.
Feith heeft ondertussen niet stil gezeten. Haar eerste officiële album is uit en wel op haar eigen label Badmintone records, waar ook singer-songwriter Roy Santiago een nieuw thuis heeft gevonden. Muzikaal gezien ligt The wilderness sound in het verlengde van haar EP uit 2005. Ergens tussen de folk en de rock in, zingt Pien zalvend om even later weer uit te halen. Een duidelijk verschil met haar eerdere werk is dat hier meer sprake lijkt van een band met zangeres dan van een zangeres met gitaar. Toch is de band vooral dienend aanwezig: ze begeleiden de wisselende gemoedstoestanden van de zangeres dusdanig dat je als luisteraar alleen maar meer meegezogen wordt van decrescendo’s naar crescendo’s en weer terug. Het is nergens voor nodig om de vergelijking met PJ Harvey en Cat Power weer uit de kast te halen, om aan te tonen dat Pien Feith goed is. Maar voor degenen die deze Feith niet kennen, is het zowel wat kwaliteit als wat richting betreft een aardige aanwijzing.

Op haar myspace-pagina zijn enkele songs te beluisteren en is een badkamersessie te zien.

Rondom Roos Rebergen, zangeres van Roosbeef gonst het al jaren. Haar optredens worden steevast beschreven in termen als theatraal, opvallend en verrassend. Waarbij ook telkens haar jonge leeftijd (kan zij er wat aan doen) en de grote prijs, die ze in 2005 won, genoemd worden. Het album Roosbeef is met 6 tracks een leuke kennismaking met dit podium-fenomeen. De twee Engelstalige songs (‘I choose’, ‘Chickie chickie’) doen verlangen naar meer van dat werk. Gedreven liedjes zijn het waarbij de stem van Roos opgaat in de muziek van de band. Bij de Nederlandse songs komt haar stem veel meer naar voren. Dat is mooi zolang het om een theatraal liedje gaat zoals het leuke ‘Bouwvakkers’ of het laconieke en tegelijk melancholieke ‘Boerderij’. Het langzame lied ‘Foto’ komt echter niet over. Eén zo’n mindere track op de zes, is een goede score voor dit minialbum. Zeker niet als je ‘Volle Magen’ een paar keer achter elkaar draait. Wat een geweldige, aan Krang (André Manuel) refererende, song is dat!

Op haar website zijn enkele tracks van de cd te beluisteren, maar ook een geinige uitvoering van ‘Watskeburt’.

De liefhebbers van de combi tussen theatraal en singer-songwriter mogen na Roosbeef nog even door blijven lezen en luisteren. Lady Angelina komt uit Antwerpen en maakte naam als La Roulotte in een circuswoonwagen, bandlid van Think of one, de Antifare La Familia, de vrouwelijke hiphopformatie Down 4 Kix, de Kamikaze Freakshow en Vitalski’s Oranje Houtzagery. Maar ze heet ook gewoon Trijn Janssens. Maar leuker is natuurlijk de Koningin van Bloed en Bloemsuiker.
Op C’est quoi l’amour staat de accordeon centraal. De Vlaamse en Franse chansons die Angelina zingt doen door het accordeon-overschot sterk aan vaudeville, Jacques Brel, Edith Piaff, maar ook aan de Nederlandse zangeres La Pat denken. Terug naar vervlogen theater en kroegdagen, toen het levenslied vol zat van oorspronkelijke verhalen en originele teksten. De levensliederen van Angelina gaan over de liefde, het zal u niet verbazen. Ze zingt de strot uit haar lijf en trekt de registers uit haar buikorgel over jaloezie, spijt, kermisliefde, verdwaalde zielen, bosmeisjes en nachtvlinders. Angelina heeft er de durf en de stem voor om vol overtuiging de liefde in al haar facetten te bezingen, maar tegelijk ook schmierend de boel op de hak te nemen. Afgaande op dit prachtige album is Lady Angelina een prototypische Parade-act.

Van de 17 tracks zijn er 7 te beluisteren via haar website.

Ricco van Nierop

Eerdere Chicksingerafleveringen vindt u hier.