‘Hoe lamgeslagen te worden door verlatingsangst. Hoe vrouwen te haten terwijl je geacht wordt een feministe te zijn.’ Aldus de ironische lessen die Alanis Morissette ons met gemak kan leren. Ze is ten slotte ervaringsdeskundige. Althans dat zingt ze (it’s a course of a lifetime) in de openingstrack 8 easy steps van haar laatste cd So-called chaos. Dankzij de herkenbare rocksound en de op rijm gezette therapiesessies weet deze luisteraar: Alanis is terug.

Net als op haar vorige album Under rug swept overheerst het liefdesleven met de bijbehorende twijfel, wroeging en verheerlijking als onderwerp. Al lijkt de verheerlijking van de liefde ditmaal sterker aanwezig. Daar zit vast een autobiografische verklaring achter, denk ik dan. Zo zit ze er niet meer mee als hij naar vrouwenbenen kijkt of zelfs een nieuwe lover heeft, ze heeft er zelf ook één (Doth I protest too much). En op Knees of my bees is ze zo in de wolken dat haar beide knieën ervan dichtklappen. Dat het meer dan verliefdheid is, blijkt wel uit Everything, een wonderschone liefdesverklaring verpakt in typische Alanis-rock:

You see everything
You see every part
You see all my light
and you love my dark
You dig everything
of which I'm ashamed
There's not anything to which you can't relate
and you're still here

Maar niet alles is perfect. Alanis Morissette heeft nog genoeg last van zich af te zingen. Excuses is de duidelijkste weerslag van een therapiesessie. Hierin meldt Miss Morissette dat ze zich te lang achter slappe excuses heeft verborgen (lekker veilig denken dat ik dom ben en niemand mij begrijpt). Maar het thema is zo universeel, dat iedereen haar zal begrijpen. Slim gevonden van mevrouw Morissette. This grudge is qua tekst en melodie de uitschieter van het album. Een jarenlange wrok/wroeging jegens iets of iemand zingt ze van zich af. Maar het blijft ingetogen, waardoor het aan kracht wint.

So-called chaos is vooral een consolidatie van haar eerdere werk. Meer van het zelfde dus, wat bij Alanis nog altijd betekent: meer sterke composities en goed gevonden diepzinnige teksten. Met het verschil dat Morissette een klein beetje ouder en wijzer is geworden.

Sarah Bettens was zangeres bij K’s Choice en daarmee al bijna net zo lang een belangrijke zangeres als Alanis Morissette. Zeker wat betreft invloed op seksegenoten en muzikanten in de dop. Maar vorig jaar stopte de band (‘voorlopig’) en zocht Sarah alleen haar weg. Voorlopig resulteert dit in vijf songs op de mini-cd Go. In het najaar moet een volledig album volgen, maar daar kon mijn nieuwsgierige aard niet op wachten, so here I go.

Go, de eerste song op het album maakt veel duidelijk. Ten eerste is de stem er nog, die warme maar realistisch rauwe stem van klassiekers als Lea & Paul, Not an addict, Believe, Almost happy, etc. Ten tweede is de sound er grotendeels nog, dat heldere open rockgeluid. Enkel de tweede stem van broer Gert is verdwenen. Go gaat over een belangrijke beslissing: ‘Here I go, say goodbye to everything’, waar ondanks overtuiging en noodzaak toch de twijfel in sluipt: ‘What if I am just very wrong, what if I don’t where I belong.’ Twijfel die juist aangeeft hoe belangrijk die beslissing moet zijn geweest. Daar zit vast een autobiografische verklaring achter, denk ik dan. En ja, ze liet niet alleen de band achter zich, maar ook de man.

Fine, song nummer twee, maakt duidelijk dat de ze zich niet meer Almost happy voelt, maar volledig gelukkig. Zo’n gevoel dat je boven alle wereldproblemen uit doet stijgen en in je eigen geluk doet wentelen. En zo klinkt het ook, de song rockt vrolijk in het rond. Op Grey is Sarah weer enigszins bij haar positieven, ze heeft geleerd dat alles een grijs gebied is. Het is een mooie liefdesballad, die niet simpel de liefde omarmt, maar alvast rekening houdt met de breekbaarheid van die omarming: ‘You can’t be my everything and I am not half you. But you can make it all worth while and that’s why I love you’.
Follow me is een zomers liedje, een verliefd liedje waarin Sarah zingt over hoe dom het is haar te volgen, maar doe het alstublieft, want ze zal je kussen zijn, je deken en je levensverzekering. Sarah Bettens eindigt zoals Alanis begint: ze geeft les in het leven. Alleen is de ironie wat simpeler verpakt dan in Miss Morissette’s 8 easy steps. In 8 coupletten leest Sarah ons de les, waarbij ze belangrijke beslissingen relativeert door ze af te wisselen met door de weekse zaken: ‘Think before you buy a car, don’t marry someone you met at a bar.’ Of zoals de laatste coupletten:

Sarah Bettens schreef alvast 5 songs, begrijpt het leven nog niet geheel en zal daarom in het najaar een album vol verder zingen. Tot die tijd geniet ik van haar stem en de sterk aan K’c Choice gerelateerde muziek. De oude fans mogen niet klagen, zeker niet als blijkt dat in haar liveband half K’s Choice weer meespeelt. Oké, nog net niet broerlief Gert, maar die zit dan weer in Venus in Flames die haar voorprogramma mag verzorgen. Al met al geen slecht nieuws die break-up, de band heeft zich enkel vermenigvuldigd!

Sarah Bettens speelt op 12 juni op het Music in my head-festival in Den Haag, waar de Recensent verslag van zal doen.

Ricco van Nierop Illustratie: Gerard Monster

Chicksingers 2004, in juiste volgorde:
01. Dayna Kurtz – Beautiful yesterday
02. Joss Stone – The soul sessions
03. Ani di Franco – Educated guess
04. Alanis Morissette – So-called chaos
05. Ane Brun – Spending time with Morgan
06. Sarah Bettens – Go
07. Amy Winehouse – Frank
08. Lorna Hunt – Sentimental bedlam
09. Ricky Koole – Who’s Suzy?
10. Norah Jones – Feels like home
11. Jolie Holland – Escondida
12. Powderblue – Powderblue
13. The Riplets – Love special delivery boy
14. Tété Alhinho – Voz
15. Ruthie Foster – Runaway soul
16. Trijntje Oosterhuis – Strange fruit
17. Katie Melua – Call off the search