Wat doen die pauwenveren hier in de bioscoop?

Het Leids Filmfestival (LFF) begon dit jaar alweer aan haar vierde editie. Wat ooit begon als een initiatief van een groep alumni van een Leidse studentenvereniging, is inmiddels uitgegroeid tot een begrip in de regio. En voorlopig lijkt de opmars van het LFF in het Leidse culturele leven nog niet voorbij.

Zo staat tegenwoordig niet alleen het jaarlijkse festival op het programma, maar is het LFF ook de rest van het jaar in de bioscoop te vinden met de zogenaamde 'LFF Regular', waarmee ze elke laatste zondag van de maand voorpremieres en klassiekers aan de harde kern van de Leidse filmliefhebbers voorschotelen. Daarnaast organiseren ze in de maanden voorafgaand aan het festival een filmquiz voor alle trivialiefhebbers (culminerend in een grote finale tijdens het LFF), vertonen ze in de zomer films in de buitenlucht, zijn ze aanwezig bij andere grote evenementen in de stad, enzovoorts. Het is daarom dan ook geen verrassing dat het festival dit jaar weer wat groter is dan voorheen. Het LFF heeft namelijk herhaaldelijk haar ambitie uitgesproken om door te blijven groeien en van een regionaal/landelijk evenement langzaam te evolueren tot een festival met internationale allure.

Gezien de enorme concurentie van andere (grotere) filmfestivals in ons landje, lijkt dát doel voorlopig nog ver weg, maar desondanks lukt het het festival wel degelijk om elk jaar weer groter te groeien en professioneler te worden, zonder daarbij de gemoedelijke sfeer te verliezen. Of zoals festivaldirecteur Alexander Mouret in zijn inleiding in het festivalboekje schrijft: "Hoewel het Leids Filmfestival op alle vlakken volwassen aan het worden is, kan ik jullie verzekeren dat wij ons kinderlijk enthousiasme, gedreven door de liefde voor film, nooit gaan verliezen." Mooie pr-praat natuurlijk, maar... stiekem wél waar.

De nadruk van deze vierde editie van het festival leek ditmaal te liggen in het vergroten en verder institutionaliseren van het ongrijpbare 'festivalgevoel'. De organisatie deed dat door een dagelijkse festivalkrant te introduceren, door dagelijks na te borrelen in een speciaal daarvoor ingericht festivalcafé en door middel van het inmiddels traditionele festivalslotfeest waar tot in de late uurtjes gedanst kon worden.

Maar naast de – zoals de organisatie ze gedoopt had – vele 'offscreen' activiteiten, breidde het LFF zich ook op filmisch vlak weer flink uit, met het drukstbevolkte programma tot nu toe. Zo was er (adem in) uitgebreid aandacht voor de Russische, Joodse, Iraanse en Japanse film, waren er speciale inleidingen door caberetiers en experts, lezingen (Peter Greenaway!), geheime voorpremieres, een film van Amnesty International, een horroravond, de 'Hollanse Nieuwe Competitie' voor jonge filmmakers.... en dan zijn we vást nog wat vergeten (adem uit).

Natuurlijk was niet alles fantastisch en geweldig. De Leidse evolutiebiologe Rinni Kooi viel bijvoorbeeld opzichtig door de mand als spreker bij haar inleiding voor de slotfilm Creation (zo moet je dus geen reclame maken voor een naderend Darwinboek). Verder liepen de dvd-spelers in het Sieboldhuis regelmatig vast, zaten de houten stoeltjes daar wel erg ongemakkelijk en werd een oude Hitchcockfilm in de verkeerde aspect ratio vertoond. Maar de prijs voor het absolute dieptepunt gaat toch naar de 'publieksopening' in de Lidobioscoop in Leiden.

Deze bioscoop besloot eigenhandig alle passe-partouts, vrijkaarten en overige LFF-atributen niet te erkennen, waardoor mensen die al voor alle films betaald hadden, alsnog geld moesten neertellen om bij deze openingsfilm binnen te komen (overigens handelde het festival de klachten na afloop op keurige wijze af). Hopelijk reden genoeg voor het LFF om het sfeerloze Lido volgend jaar links te laten liggen en alle panoramafilms op de hoofdlocatie – de veel leukere Trianonbioscoop – te laten plaatsvinden.

Desondanks mochten deze schoonheidsfoutjes de pret geenszins drukken. Dergelijke onvolkomendheden horen tenslotte bij grote evenementen en groot was het LFF dit jaar zeker. Nog nooit had de Recensent zoveel moeite om een goed programma samen te stellen. Zo was er geen plek voor de publiekswinnaar in Cannes, Das Weisse Band, lieten we een uitstekend ontvangen juweeltje als Precious aan ons voorbijgaan en zagen we ook de LFF publieksprijswinnaar John Rabe niet, omdat er simpelweg te weinig tijd in een dag zat. Bovendien waagden we weer weinig gokjes met onbekende, kleine, buitenlandse films, terwijl ook die programma's er dit jaar weer buitengewoon veelbelovend uitzagen. Ongetwijfeld hebben we daardoor weer vele prachtige, unieke filmische ervaringen aan ons voorbij laten gaan.

Toch: keuzes moeten gemaakt en na lang wikken en wegen koos de Recensent er ook dit jaar weer voor om hoofdzakelijk films uit het 'Panorama'-programma te bekijken, waaronder veel films die de komende tijd in de plaatselijke bioscoop zullen verschijnen. Maar die keuzes gingen nog niet eerder met zoveel pijn in het hart...

Overigens blijft er na een week vol festivalplezier, filmische hoogtepunten en pijnlijke konten na de zoveelste film die die dag bekeken moest worden één raadselachtig punt over: wat hadden de enigzins abstract vormgegeven pauwenveren die in de aankondigen voor films draaiden en op de festivalposter te zien waren inhemelsnaam met het festival te maken? Wie het weet, mag het zeggen.

Hoe dan ook: het LFF was het bezoeken ook dit jaar weer meer dan waard (we hebben alweer zin in volgend jaar) en het voorlopige resultaat is dat uw favoriete culturele website (kuch) weer ruím materiaal heeft om haar lezers mee te vermaken en informeren. Daarom kun je de komende weken, verspreid over een aantal stukken, op deze website de recensies lezen van de films die de Recensent op dit festival zag. De eerste twee delen staan – samen met dit festivalverslag – al online, waarin je onder andere recensies van de reeds in de bioscoop draaiende films The Informant! en New York, I Love You kunt vinden. Volgende week volgen deel 3 en 4 en over twee weken zijn de laatste twee delen aan de beurt. Alvast veel leesplezier!

Deel 1: Er was eens... het leven: The Informant! en Telstar: the Joe Meek Story.
Deel 2: Alles is liefde: New York I Love You, Paper Heart en Gigantic.
Deel 3: Goddeloze zondag (Whatever Works en Creation)
Deel 4: Political Fix (In The Loop)
Deel 5: Ouwe Meuk (The 39 Steps en Memories of Matsuko)
Deel 6: Hoogtepunten en de Recensent festivalawards

George van Hal