Regisseur: Miguel Arteta
Titel: The good girl
Hoofdrolspeler(s): Jennifer Aniston, Jake Gyllenhaal, John C. Reilly
Datum bespreking: 02-03-2003
 

Sleur staat slecht bekend. Mensen lopen erin vast, slepen elkaar erin mee en komen er niet meer uit. Kassameisjes bij de supermarkt Retail Rodeo in een klein Texaans plaatsje weten er alles van. Al jaren zitten ze hun tijd uit in een half lege winkel, terwijl de beveiligingsbeambte met de automatische deur speelt. Thuis gekomen hangt manlief op de bank met een collega, zo stoned als de dag van gister. Morgen weer een dag. Sleur staat niet voor niets slecht bekend.

Het kassameisje in The good girl heet Justine, is dertig, het leven beu, maar weet dat nog niet te benoemen. Tot Holden achter kassa vijf plaatsneemt. Deze nieuwe medewerker is 22, woont bij z’n ouders, wil schrijver worden of gewoon dood gaan. Ze ontmoeten elkaar liggend in een motel en rechtop in het magazijn op het werk. De sleur is doorbroken, maar nu spelen schuldgevoelens Justine parten. Ze liegt tegen collega’s en tegen haar man om de schijn op te houden. Tot de affaire te ver gaat. Dan liegt ze nog even door. Om de sleur in stand te houden, want die was zo onschuldig.

The good girl is een kleine film. Geen grote decors en maar één grote ster die haar carrière wat credibility wil geven. Geen actiescènes en vooral geen special effects. Wat dan wel? Veel op locatie gefilmde menselijke verhalen van alledag. De ster op zoek naar een meer gewichtigere rol is hier Jennifer Aniston. Bekend van Friends, leek ze in de filmbizz niet veel interessants te bereiken. Met deze rol steekt ze echter collega Lisa Kudrow naar de kroon, die met haar tweede Analyze that/this-rol onlangs afbreuk deed aan haar aardig opgebouwde filmcarrière.

Aniston zet met ‘good girl’ Justine overtuigend een twijfelende dertiger neer die het even niet meer weet. Mede dankzij haar voice-over draagt ze het treurige verhaal en vergeet de kijker haar comedy-achtergrond. Niet dat er geen humor in de film zit, maar die humor is ingebed in een veel trager verhaal dan de hapsnap-elke-zin-een-grap-sitcom.

Haar tegenspeler is een rijzende ster die met deze film een stapje terug lijkt te doen. Jake Gyllenhaal speelde de hoofdrol in de verrassing van vorig jaar; Donnie Darko en had ik al in een wat grotere film verwacht. Hier mag hij de belangrijkste bijrol vervullen. Hij speelt de duistere Holden, oftewel Justine’s vlucht uit de sleur. De sleur zelf wordt gerepresenteerd door Justine’s sullige echtgenoot Phil, gespeeld door John C. Reilly. Geen onbekende in zo’n rol; in Chicago volgt hij lijdzaam zijn echtgenote Renée Zellweger en in The Hours mag wederom naast de vrouwelijke hoofdrol sullig bijklussen.

Sleur staat slecht bekend, maar schuldgevoel is ook niet alles. Justine heeft door te vluchten van het één, het andere gekregen. Net als in het alledaagse leven komt aan het slot niet alles goed. Regisseur Miguel Arteta heeft goede keuzes gemaakt. Hij vertelt rustig een treurig verhaal, af en toe verluchtigd door wat glimlach-humor. Arteta koos goede acteurs en weet mijn vooroordeel (‘die meid van Friends kan maar één rol spelen’) onderuit te halen. Door deze aanpak is echter één functie van film in het geding. Film is voor veel kijkers het middel om te vluchten uit de dagelijkse sleur. Met het hedendaags realisme van The Good girl verplaatst die sleur zich enkel van de kijker naar Justine.

Oscar Krieger