Restauratie in twee stijlen

Met oude hits is het makkelijk scoren, het publiek zingt immers bij de eerste noten al mee. Geen enkel obstakel tot appreciatie ligt in de weg. Of het moet zijn dat de originele uitvoeringen zodanig vastgeroest zitten, dat er geen plaats is voor een gerestaureerde versie. Kun je bijvoorbeeld ‘I say a little prayer’ los zien van Aretha Franklin of ‘Enjoy the silence’ van Depeche Mode? Met open mind (en oren) deed de Chicksinger een poging met de coverplaten van Trijntje Oosterhuis en Susanna & The Magical Orchestra.

Trijntje Oosterhuis - The look of love,
Burt Bacherach Songbook (+ Metropole Orchestra)

Haar Total touch-werk en haar reguliere soloplaten kunnen mij niet erg raken. Haar vorige Blue Note album met American Songbook klassiekers vond ik net niet gelukt. Waarom ik dan toch weer nieuwsgierig raak als mevrouw Oosterhuis een nieuwe plaat uitheeft? Misschien omdat iedereen in Nederland weet dat ze een geweldige stem heeft? Of komt het toch door die ene geweldige live-plaat van haar met Stevie Wonder songs?

Voor haar nieuwste plaat koos ze enkel Burt Bacherach-liedjes. Een goede keus, want haar stem komt prima uit in deze zoete songs over liefde en liefdesverdriet. De arrangementen zitten goed in elkaar en het orkest heeft niet voor niets de instrumenten uit de koffers gehaald.
Of ze Aretha Franklin kan doen vergeten met haar ‘I say a little prayer’ is een onzinnige vraag. Dat kan niemand namelijk. Maar dat betekent niet dat Oosterhuis niet aan deze song zou mogen komen. Waarom zo’n sterke song links laten liggen.

Een mooie bijkomstigheid van de keus voor één songschrijver is dat je nu eens kan horen wat voor soort liedjes Bacherach (vaak samen met Hal David) voor The Carpenters (‘Close to you’), Dionne Warwick (‘A house is not a home’, ‘I’ll never fall in love again’, ‘Anyone who had a heart’, ‘Walk on by’, ‘That’s what friends are for’) en Dusty Springfield (‘Look of love’) heeft geschreven. Stuk voor stuk romantische songs die soms wel erg op elkaar lijken; halverwege de ene song, zit ik al met de andere melodie in mijn hoofd. Niet alleen qua melodie, maar ook qua tekst is er in het lichte genre wel beter werk te vinden. Misschien dat Trijntje de volgende keer eens de pittigere songs van bijvoorbeeld Cole Porter kan inzingen. Dan zal ik weer luisteren.

Susanna & The Magical Orchestra – Melody Mountain

Al een half uur na hun indrukwekkende optreden op Crossing Border (zie het verslag op de Recensent) was het album Melody mountain van Susanna & The Magical Orchestra uitverkocht. Ook hun debuut List of lights and buoys was nergens meer te bekennen. Dat hoeft natuurlijk nog niets over de kwaliteit van beide albums te zeggen. Wel zegt het alles over de overtuiging die zangeres Susanna Walumrød en orkestleider Morten Qvenild op het publiek over wisten te brengen. Al op hun debuut coverde het duo een klassieker; ‘Jolene’ van Dolly Parton op magistrale wijze. De song werd gestript en opnieuw opgebouwd; exit countrygitaar, entree toetsen en het tempo ging fors omlaag. Wat overblijft is een gedragen song met een sterke tekst, en de stem van Susanna.

Dit tweede album is louter gevuld met covers van moderne klassiekers. De aanpak van S & MO is haast bij elke song hetzelfde: gitaar, drums en tempo worden uit het origineel gehaald. Wat rest is een stem en een piano of orgel. Het hele Magical Orchestra bestaat namelijk uit Morten die allerlei toetsinstrumenten bespeeld. Op ‘Love will tear us apart’ van Joy Division klinkt een onderwaterorgel. ‘It’s a long way to the top’ van AC/DC start met een clavecimbel en komt later tot bloei met een kerkorgel. Op een simpele, maar mooie uitvoering van ‘Enjoy the silence’ van Depeche Mode speelt Morten een ouderwets orgeltje. En ‘Hallelujah’ van Leonard Cohen wordt begeleid door een harmonium, althans zo klinkt het, Qvenild zal het geluid wel uit een keyboard of computer halen. Ondertussen fluistert en zingt Susanna de sterren van de hemel.

Met een beetje dooranalyseren is het natuurlijk een trucje, maar ver voor ik zover ben, kan ik enkel en alleen genieten van de goede songkeuzes en de magistrale restauratiewerk van Susanna en Morten.

Ricco van Nierop

Eerdere Chicksingerafleveringen vindt u hier.