In the name of the movie

Vorige jaren bleek de catalogus van het International Film Festival Rotterdam (IFFR) een ware schatkist vol opmerkelijke filmtitels. Ik denk aan The beautiful washing machine, Zatoichi, The story of the weeping camel, The soup one morning of Handbikemovie. Bij wijze van vooruitblik op het festival dat woensdag begint een bevooroordeelde verkiezing van de vreemdste en misschien ook wel mooiste filmtitels van dit jaar.

De eerste film die mij opvalt is Captain Milkshake. Hij heeft een wit schort aan en staat in zo’n Amerikaanse diner achter het roer van zijn melkschudmachine. ‘I would like a big bananashake,’wil je hem vragen. Maar de film uit 1970 is een jarenlang verboden anti-Vietnamfilm vol hippiemuziek, idealen en wiet. Geen idee of er een milkshake te halen valt. In de Company of mushrooms zijn wel degelijk paddenstoelen voorhanden. Want het gaat in deze korte film om de pizzeria waar vier Maleisische vrienden elkaar ontmoeten. Film, koken en liefde komen samen in The fish fall in love, een Iraanse film die natuurlijk niet over verliefde vissen gaat, die worden hoogstens opgediend aan werkelijke hoofdpersonages Aziz en Atieh.

Play it, Sam

Ik geef toe, de foto van vier Japanse meisjes in schoolkostuum met gitaar om de nek geeft de doorslag, maar een film Linda Linda Linda noemen, doet mij verlangen naar de bijbehorende bewegende beelden. En naar hoe die oude Frank Boeijen-hit in het Japans klinkt. Yuki is echter geheel gekapt met de muziek, aldus The summer Yuki gave up rock music, wat helemaal geen vreemde titel is zolang je maar weet wie Yuki is. Meer onduidelijkheid bij Burka boogie woogie, want gaat het nu om een verwijzing naar de Burka-discussie, de muziek of naar Mondriaan? Nee hoor, gewoon een korte Nederlandse dansfilm met in de hoofdrol een lap stof.

Ordinary people

The Muppets hebben met ‘Hey a movie’ het fenomeen film als volgt samengevat: ‘There'll be spectacle, There'll be fantasy, There'll be daring do, And stuff like you would never see, Starring everybody...! And me!’ Meer heb je niet nodig toch? Dat moet ook performance-artieste Miranda July hebben gedacht toen ze haar debuutfilm een titel gaf: Me and you and everyone we know.

Qua titel verdient ie dit overzicht niet, maar My dad is 100 years old, lijkt me een zeer bijzondere korte film. Filmer Guy Maddin en actrice Isabella Rossellini, die eerder samenwerkte in The saddest music in the world, maakte een ode aan Rossellini’s vader. Het meest opmerkelijke is de cast: de rollen van regisseur Roberto Rossellini, zijn vrouw Ingrid Bergman, zijn collega’s Hitchcock, Fellini en Chaplin worden allemaal gespeeld door dochter Isabella!

In deze subrubriek vol gewone mensen, spant de volgende titel de kroon: Mother of the mother and also the mother of the mother’s mother, and her daughter Grappig? Hilarisch? Niet als je weet dat het om een poppenfilm gaat, waarbij de poppen gemaakt zijn van voedsel en rottend vlees.

In the name of the movie

Vreemde filmtitels die niet uit te leggen zijn: Intoxicated by my illness (Parts 1 & 2), A pervert’s guide to cinema (Part 1 & 2), I’m frigid, but it doesn’t matter ( - ), The influence of ocular light perception on metabolism in man and in animals ( - ), Die Vogelpredigt oder Das Schreien der Mönche (zonder twijfel een Clemens Klopfenstein-titel), Tawidgutom (wat in het Filippijns vast iets doodnormaals betekent) en Gekibako (wat in het Japans vast iets...etc).

And the winners are...

Na het tellen van de stemmen, is de jury, bestaande uit ondergetekende, zonder ook maar één minuut van alle films gezien te hebben, tot het volgende unanieme besluit gekomen: De Oscars voor Meest Opmerkelijke en tevens Meest Poëtische Titel van 2006 gaan naar:
1) Single wing turquoise bird light show film. Ik hallucineer al bij de titel alleen, terwijl dat pas bij de vloeistofdiavoorstellingen zou moeten gebeuren.
2) When light behaves differently towards time. Over sprookjesachtig en verontrustend Georgië van na de rozenrevolutie. Maar wat doet het ertoe, met zo’n prachtige relativiteitspoëtische titel!
3) Gucci crackheads battle nihilism. Om de titel compleet en nog perfecter te maken, behoor je de prachtige naam van de regisseur in één adem erbij te noemen: Molly Lynch.
4) The Piano Tuner of Earthquakes. Alleen op deze titel zullen het komende jaar de filmhuizen volstromen. Net als bij de blockbusters het woord ‘wedding’ in een filmtitel altijd de kassa doet rinkelen, doet ‘piano’ dat bij de art-house theaters. Denk aan La Pianiste, The Piano, The Pianist, etc. Daarnaast zit in de titel een groot contrast; een fijnzinnige pianostemmer versus ongrijpbare en alles verwoestende aardbevingen. Alles zit al in de titel. Of het ook in de film zit: kijken!

Ricco van Nierop

Relevante recensies op de Recensent:
IFFR 2005 – Verslag
IFFR 2004 – Scenes from a festival 1
IFFR 2004 – Scenes from a festival 2
IFFR 2004 – Vooruitblik