Cornelia Eichner

'Ik wil geen woord teveel'

Ik spreek Cornelia na de presentatie van haar nieuwste boek 'Der Sammler'. Ze is doodvermoeid van alle indrukken van de afgelopen dag en zou het liefst meteen haar bed in duiken. Maar ze is alweer bezig met haar volgende project, dat met rasse schreden de deadline van de uitgever nadert. En dan is er nog der Holländer die vragen komt stellen.

In je gedichten maak je vrij weinig gebruik van titels en als je dat al doet, laat je de titel in het gedicht opgaan. Heb je een afkeer tegen titels?
Nee hoor ik heb er geen hekel aan. In de korte gedichten kies ik gewoon voor mooi taalgebruik en dito zinsopbouw. Als ik geen titel nodig heb dan gebruik ik er geen. Ik wil geen woord teveel. Maar natuurlijk kunnen titels zo nu en dan ook hun functie hebben.
In een aantal van je gedichten schrijf je over 'het weven van een web' m.b.t. relaties. Is de liefde werkelijk zo broos?
Liefde is natuurlijk een van de betekenissen van dat 'web'. Ik doel meer op alle variaties van relaties tussen mensen. Ik geloof dat Marx ooit heeft gezegd: 'Der Mensch ist ein soziales Wesen. Ein elementarer Teil des Lebenssinns.' Als je een goed stevig web spint, dan voel je je zeker. Het is een basis voor al je verdere activiteiten in het leven.
Je beschrijft nogal wat miserabele situaties. Trek jij die misère aan?
In mijn leven heb ik veel leed gekend. Toch weet ik dat er in ieder mens iets goeds schuilt. Er zijn veel beschadigde mensen die door die beschadigingen weer andere mensen beschadigen. Soms bewust maar soms ook onbewust. Het is een soort virus. In mijn werk heb ik zoveel kinderen en volwassenen gezien die hierdoor totaal verwoest raakten. Zij leven in angst, zijn constant op hun hoede. Veel van mijn gedichten gaan over dit soort mensen. Ik heb veel van hen het boek ook laten lezen. Het helpt ze om zichzelf te (her)ontdekken en om te zien dat er nog hoop is. Ze reageren veelal positief en zeggen: "ik heb mezelf gezien, dankjewel."
In je boeken werk je vaak samen met de kunstenares Kerstin Adler. Hoe vond de interactie tussen jullie plaats?
Kerstin Adler is een van mijn beste vriendinnen. Een paar jaar geleden illustreerde ze een aantal oudere gedichten van mij en daar was ik zeer tevreden over. Dat was de reden om haar ook voor dit boek te vragen. Drie maanden hebben we samen aan de collectie voor dit boek gewerkt, sommige van de gedichten heb ik ook pas in dit stadium geschreven.
Je hebt filosofie en literatuur gestudeerd, tegenwoordig bevind je je in de communicatie en informatie technologiebranche. Is er een verband te leggen tussen deze richtingen?
Ik heb altijd gewerkt als maatschappelijkwerker en journalist. Ik hou van mijn werk, maar zou niet de rest van mijn leven als maatschappelijkwerker kunnen blijven functioneren. Niet op deze manier. Het is een tamelijk zwaar beroep. Daarnaast is er maar heel weinig werk in het oosten van Duitsland, waar ik woon. Ik heb het gevoel dat ik de mensen ook kan helpen door over hun problemen te schrijven (ik denk zelfs dat dit een betere manier is.) Veel mensen lijden bijvoorbeeld aan angsten die voortkomen uit agressie of misbruik. Onze maatschappij heeft geen oog voor hun werkelijke problemen. Veel van deze problemen zitten nog in de sfeer van taboe, door mijn publicaties hoop ik het beter bespreekbaar te maken. In mijn vrije tijd maak ik gebruik van mijn ervaring als maatschappelijkwerker om bijvoorbeeld kinderboeken te schrijven. Op deze manier zijn je emoties er niet zo direct bij betrokken. Daarnaast ben ik ook geïnteresseerd in techniek. Met mijn nieuwe studierichting hoop ik mijn horizon te kunnen verbreden en op het internet kan ik zo een eigen plaats creëren waar ik mijn teksten kan plaatsen.
Wat denk jij als spirituele jonge vrouw van de ontwikkelingen op het internet? Denk je dat het de 'echte' interactie tussen mensen om zeep kan helpen?
O nee, absoluut niet. Ik geloof zelfs dat het de interactie tussen mensen alleen maar vergroot. Je kan heel makkelijk andere culturen leren kennen en praten over onderwerpen die in een taboe sfeer hangen. Er zijn zelfs studies naar gedaan. Daarin kwam naar voren dat een vriendschap die op het internet was ontstaan juist veel hechter en eerlijker zou zijn dan conventionele vriendschappen.
Is online lezen een inferieure vorm van lezen voor jou?
Online lezen is natuurlijk een heel andere vorm van lezen. Op internet kun je heel gemakkelijk op een link klikken en je verder verdiepen in de desbetreffende materie. Maar ik zou niet graag met mijn monitor in bed gaan liggen. Denk je dat een kind liever een verhaaltje van de computer krijgt voorgelezen? Ik denk van niet. Of je zou het uit moeten printen, maar dan zijn we weer terug bij af.
Waarom zijn er dan op de Mondfischzeit nog maar zo weinig van je teksten voorradig?
Op de site zijn nog maar zo weinig van mijn teksten gepubliceerd, omdat ik simpelweg nog niet genoeg tijd heb gehad om ze te plaatsen. In de nabije toekomst zal dit verder worden uitgebreid.
In een korte tijd komen er nog twee projecten van je uit. Het schrijven lijkt een ware passie voor je. Heb je naast het schrijven nog wel tijd voor andere bezigheden?
Ja, ik denk dat schrijven inderdaad mijn ware passie is. Natuurlijk heb ik ook andere dingen nodig, maar daar maak ik toch veel minder tijd voor vrij. Een man vroeg mij ooit eens bij wijze van versiertruc 'kan ik je verveling komen verdrijven?' Wist hij veel dat verveling helemaal niet in mijn woordenboek voorkomt.
Vandaag is je kinderboek 'Der Sammler' gepresenteerd. Hoe bereid je je voor op het schrijven van een kinderboek?
'Der Sammler' is een boek voor kinderen vanaf 10 jaar, maar eigenlijk ook voor elke leeftijd daarboven. Als maatschappelijkwerker heb ik veel kinderen van deze leeftijd gekend. Een van hen - Katharina - schreef me ooit eens een brief. Deze brief vormt het eerste gedeelte van het boek. Het verdere verhaal is daar eigenlijk heel logisch uit ontstaan. Ook de andere kinderen uit het boek zijn niet fictief, ik heb ze allemaal ooit eens ontmoet.
Je nieuwste project 'Das Tränen-Buch' komt ook binnenkort uit. Kun je er al iets over vertellen?
Het is een anthologie van schrijvers uit Duitsland en Oostenrijk. Er staan gedichten, essays, korte verhalen, foto's en tekeningen in. Het wordt een erg intens boek.

Lees hier de recensie.