Cornelia's

gevlochten tranen

Cornelia Eichner (1972) werd geboren in Zwickau en leeft daar thans met haar vier katten in een zelfgeschapen jungle van kamerplanten. Ze studeerde onder meer pedagogie, literatuur, filosofie en communicatie en informatiseringtechnieken, werkte als sociaalpedagoog, journalist en Docent en volgt momenteel een spoed cursus HTML. Ze hoopt zo haar eigen plaatsje op het internet te kunnen veroveren voor het plaatsen van haar teksten. Wat haar al aardig is gelukt, getuige de Mondfischzeit.
   In april van dit jaar verscheen haar eerste project bij de kleine onafhankelijke uitgeverij Geest - Verlag. '…und flechte mir tränen ins haar' is een bundel lyrisch getinte gedichten die ze zelf liever 'gedachte beelden' pleegt te noemen. In een voor de schrijfster zeer hectische tijd (waarin in zeer korte tijd nog twee van haar projecten verschijnen) neemt de Recensent deze poëziebundel eens onder de loep.

Een lyrischextract van zeven jaren, vermeldt de eerste pagina van het in zwart/wit uitgevoerde boekwerkje. In de praktijk komt het neer op een zeventigtal poëtisch omschreven situaties die Eichner beleefde in haar persoonlijke leven en in haar werk als maatschappelijkwerker, tussen haar eenentwintigste en achtentwintigste levensjaar. De gedichten hebben een open karakter, bezitten mooie beelden en veelal een krachtig slot.

"Liebes, wir sitzen doch im selben boot"
sprach er lächenelnd.
Sie glaubte ihm.
Als sie anlegten, merkte sie
dass es das falsche ufer war.

Deze slotregels zijn representatief voor veel van het werk in de bundel. Cornelia sluit haar gedichten veelvuldig af met een harde (vaak rake) conclusie. In de gedichten ontstaat op deze manier een heel open karakter dat pas in de finale de genadeslag toebedeeld krijgt. Het is een hele eigen manier van werken die mij bijzonder goed bevalt, al moet ik eraan toevoegen dat Eichner - in eventueel volgend werk - moet uitkijken dat het trucje niet teveel op een trucje gaat lijken.
   Cornelia komt op mij over als een zeer spirituele vrouw, maar laat zich in haar poëzie niet verleiden tot zweverige wartaal of overemotioneel puber gefröbel. Haar teksten zijn goed toegankelijk maar bij een tweede benadering uiterst geraffineerd gecomponeerd.

Als sie
nicht mehr atmen konnte,
schnitt sie ihren Panzer auf
und sog die luft in die lungen.
Da stand sie - nackt -
Sie wählte sich von den Sonnenstrahlen
die wärmsten aus
und nähte sich ein Kleid nach ihren Massen.

Sommige beelden worden m.i. iets te vaak opgevoerd. Een iets creatiever uitgangspunt zou hier op zijn plaats zijn geweest. Waarschijnlijk is de vrij ruime tijdspanne waarin de gedichten geschreven zijn hier aan debet. De illustraties van Kerstin Adler sluiten naadloos op de woorden van Eichner aan en geven de gedichten een meerwaarde. Cornelia Eichner is een uiterst ambitieus schrijfster die met iets minder hooi op haar vork wellicht tot nog grotere hoogte kan stijgen. Deze jonge Duitse schrijfster heeft met '…und flechte mir tränen ins haar' een prima debuut afgeleverd, dat tot diep in Europa gelezen mag worden.

Lees hier het interview met Cornelia Eichner