Als het buiten niet wil overtuigen, moet je de zomer maar afdwingen. Een zonnebank wil helpen, een rok of korte broek kan ook geen kwaad, maar niets zo verwarmend als relaxte muziek. In deze Chicksinger komt de muziek van de folky Leoni Jansen (Nederland), de funky De La Vega (België) en de tropy Emeline Michel (Haïti).
Leoni Jansen – Three magic little words
Jansen is voornamelijk bekend van diverse projecten waar
altijd een heleboel zangeressen bij betrokken zijn. Three magic little words
is pas haar eerste soloplaat. Leoni Jansen
heeft een folk-cd gemaakt, met wat Keltische invloeden en enkele bekende
covers.
Crazy Man Michael coveren is een waagstuk. De
klassieker van The Fairport
Convention (Geschreven door Richard Thompson, gezongen door Sandy Denny) is
niet voor niets een klassieker. Twee jaar terug kreeg Natalie Merchant het voor
elkaar en zong een prachtige slome versie op haar The house
carpenter’s daughter. Leoni’s uitvoering haalt het niet bij het
origineel of de Merchant-versie, maar ze komt wel goed weg. Het nummer is een
stuk sneller en krijgt dankzij een arrangement voor sopraansax (klinkt haast
als klarinet) een soort Sting-geluid. Van diezelfde Sting doet Jansen Fields
of dreams in een zeer kale versie, waardoor je Sting juist weer vergeet.
Voor de hand liggend, want altijd goed, is de keuze voor twee songs van James Taylor. De bekendste is Fire
and rain en net zo tricky als Crazy Man Michael. Ze zingt het
prachtig, de begeleiding is minimaal, maar toch kan ik het niet los zien van
het origineel.
Verder is het album gevuld met werk van minder bekende
songwriters. Zoals het up-tempo Turning away van Dougie MacLean. Of het
heerlijk voorstuwende Summer fly van Cheryl Wheeler, dat dankzij het
ritme doet terugverlangen naar de sound van Vaya con dios.
Jansen heeft een gedragen warme stem, die zeer past bij dit
soort aangename folksongs. Aangenaam is sowieso het sleutelwoord van dit album.
Three little magic words maakt nog geen zomer, maar het is alvast een
aardig begin.
De La Vega – Falling into place
Van Nederland naar België en van aangename folk naar funky
soul. De la Vega bestaat uit drie
mannelijke muzikanten en een zangeres genaamd Lize Accoe. De groep viel op
dankzij het geile radiohitje Surely en heeft nu haar debuutplaat
getiteld Falling into place uit. Op die plaat zwoele nu-soul, ouderwetse triphop en
uitgeklede funk. De track Better be divine is een perfect voorbeeld van
zwoele nu-soul, zelfs met een sterk gezongen rap erin. Accoe heeft een niet al
te uitgesproken soulstem, wat bijdraagt aan de muziek die onopvallend aan je
voorbij trekt. Als een zomerbries; warm en aangenaam, maar eenmaal er middenin
en helemaal gewend, valt het niet meer zo op. Aspects of you doet denken
aan de gedragen Neh Neh Cherry-hits van 15 jaar terug. En dat is geen zonde.
Qua sound heeft De La Vega ook genoeg naar Jamiroquai geluisterd. De venijnige
kanten van funk zijn bij Jamiroquai en ook bij De La Vega gladgestreken en
maken plaats voor stijlvolle lome funk. Rescue me is een triphopsong
dankzij de ritmes en zang, maar de fluit die Lize Accoe bespeelt maakt het een
stuk speelser.
De slottrack is getiteld Theme en heeft een soulvolle
jaren ‘70 funkgitaar (denk aan Theme from Shaft van Isaac Hayes) en spoken
word, waardoor het klinkt als filmmuziek voor een niet bestaande spannende
film. Het rond dit album perfect af. De muziek van De La Vega heeft zijn
wortels vaak meer dan tien jaar terug, maar dat mag de pret niet drukken. De
muziek valt perfect op zijn plaats en heeft ondertussen de temperatuur naar
subtropische hoogte doen stijgen.
Emeline Michel – Rasin Kreyol
Van België naar Haïti en van zwoele soul naar creoolse
klanken. Emeline Michel
bracht al zeven albums uit en wordt ondertussen de koningin van de Haïtiaanse
muziek genoemd. Ze studeerde in Detroit, leefde in Frankrijk en Canada en toert
tegenwoordig vanuit New York de wereld rond. Haar achtste plaat maakte zij om
de band met haar land te onderstrepen. Rasin Kreyol moet een daad
stellen tegenover de slechte politieke ontwikkelingen. De songs gaan over
heimwee naar huis, over de liefde voor het land. In de song Nasyon Soley
(Sun Nation), zingt ze dat ze niet wil sterven voor haar kinderen haar land
weer in volle glorie hebben kunnen zien. Haar driejarige zoon leidt de song in
met wat vrolijk gebrabbel, om zijn moeders woorden kracht bij te zetten. Zikap
gaat over aids-awareness en zal ook
in campagnes gebruikt worden. De song bevat het geluid van het achteruittrappen
van fietsen, zeer herkenbaar voor Haïtianen. Ondertussen zingt Emeline
waarschuwend: Check the brake.
Leuk en interessant allemaal, maar hoe klinkt de muziek?
Emeline Michel maakt moderne traditionele muziek. Traditioneel
zijn de ouderwetse ritmes en stijlen als bossa nova, samba en compas. Modern is
de mix met pop, jazz en reggae. Het levert een warm album op dat bol staat van
het spelplezier. Het politieke engagement is natuurlijk mooi, maar de muziek
klinkt erbovenuit. Typerend is de prachtige afsluiter Mon Reve (My dream). De
song handelt over hoe Haïtianen overal ter wereld behandeld worden en vertelt
het verhaal van Emeline die rennend haar vliegtuig probeerde te halen en door
haar gehijg direct verdachte was. Dat de muziek de inhoud overtreft wordt in Mon
Reve wel duidelijk: het verhaal heb ik uit de begeleidende tekst, want
Michel koos er uiteindelijk voor de tekst weg te gooien en enkel te hummen,
lala-en en schreeuwen.
Emeline Michel mag hierbij ingezet worden als middel om de
zomer aan een voortijdige uitbarsting te helpen.