Najaars top 15, afl 3

Chicksinger verzamelde 15 dames die met hun nieuwe cd’s deze herfst kleuren. In de laatste aflevering aandacht voor een echtscheidingsplaat (Anouk), een Noors kwartet dat supervrolijke muziek maakt (Katzenjammer), een prachtige Joni Mitchell-plaat van een Rotterdamse (Charlie Dée), een gemoderniseerde zangeres (Erin McKeown) en een ouderwetser dan ooit klinkende Amerikaanse (Dayna Kurtz).

5. Anouk – For Bitter or Worse (Dino / EMI)
Wie: Ja, doei. Een instituut dient geen introductie.
Wat: Album nummer zes (live- en lostcd’s niet meegeteld). De echtscheidingsplaat of de cd met die in elkaar getrimde Anouk op de hoes.
Hoe: Anouk had met haar vorige albums Hotel New York en Who’s your momma een perfecte mix van rock, soul en blues gevonden en was verlost de middelmatige rocksongs die haar albums daarvoor volmaakte. Toch keren er weer twee van die suffe tracks terug (‘My shoes’, ‘In this world’). Ook gaat ze in de slotsong, ‘For bitter or worse’ te ver over de top met al die strijkers. Ondanks deze drie songs, heeft Anouk wel weer een erg goede plaat gemaakt. Of dat nu door de diepe dalen in haar privé-leven komt, doet er voor de luisteraar niet meer toe als die songs als ‘Walk out to the bay’, ‘Today’ en ‘Lovedrunk’ hoort.
Favoriet: ‘Faith in my moon’, een broeierig duet tussen de basgitaar en Anouks bluesstem.
Klinkt als: Anouk punt.
Kijk/luister: Myspace

4. Katzenjammer – Le Pop (Propeller Recordings)
Wie: Turid, Solveig, Anne Marit en Marianne (Noorwegen) bouwen al instrumentenwisselend en vrolijke liedjes zingend en dito jurkjes dragend een aardige live-reputatie op. Niet te verwarren met een piano-duo en de Amerikaanse cartoons over een stel kinderen, waarnaar beide groepen zich vernoemd hebben.
Wat: Debuutplaat, overwegend volgestouwd met opgevoerde folksongs. Neemt enkele malen gas terug voor vierstemmig gezang.
Hoe: Tjee, wat een vrolijkheid. De bij Kitty, Daisy and Lewis genoemde adjectieven Aanstekelijk, Vrolijkmakend en Onweerstaanbaar zijn ook hier volledig van toepassing. Het viertal werd in het tv-programma ‘Vrije geluiden’ vergeleken met Björk, vanwege jurkjes, accentvol Engels en Scandinavië. Volslagen belachelijk natuurlijk. Alle dames van Katzenjammer zingen om beurten leadzang en doen dat met veel minder accent dan de IJslandse, terwijl hun muziek veel Europeser klinkt. Vooral dankzij de melancholische (Brecht/Weill-achtige) rustpunten op de cd. Katzenjammer maakt vakkundige, losgeslagen feestmuziek, waarin veelvuldig gebruik wordt gemaakt van accordeons, trompetten en ukeleles.
Favoriet: ‘A bar in Amsterdam’, ‘Tea with Cinamon’.
Klinkt als: Fairground Attraction, B52’s, Dresden Dolls.
Kijk/luister: Myspace

3. Charlie Dée – Tribute to Joni Mitchell (EMI / Bladehammer Music)
Wie: Rotterdamse zangeres die de afgelopen jaren twee voortreffelijke singer-songwriter-cd’s maakte.
Wat: Begonnen als kleinschalige cover-concerten (Parade-voorstelling), waarin Dée liedjes zingt van, en vertelt over haar grootste inspiratiebron Joni Mitchell. Kreeg dit seizoen een reprise en is nu verkrijgbaar als cd en dvd.
Hoe: Dée en haar band komen behoorlijk dicht in de buurt van de originele songs van Mitchell, Charlie heeft echter het voordeel dat haar stem warmer klinkt dan die van Joni. Wat weer niet wil zeggen dat ik deze versies prefereer, want ik heb ze nu eenmaal leren kennen op die prachtige Mitchell-platen uit de jaren ’70, zoals Ladies from the canyon en Blue.
Tip: Kerstliedje ‘River’ is enkel als extra op de dvd te vinden.
Favoriet: Geen mindere song te ontdekken (logisch als je kunt kiezen uit zo’n oeuvre), maar wel songs die minder bekend zijn, zoals enkele minder voor de hand liggende jazzstukken. Toch blijven de klassiekers er bovenuit springen: ‘A case of you’, ‘Little green’, ‘Both sides now’ (poeh wat treurig) en ‘Big Yellow Taxi’.
Klinkt als: Joni Mitchell (met iets warmere stem).
Kijk/luister: Myspace

2. Erin McKeown – Hundreds of Lions (Righteous Babe)
Wie: Amerikaanse zangeres (1977) brak door met haar derde cd Grand in 2004.
Wat: Haar achtste plaat en haar eerste op het label van haar held Ani di Franco.
Hoe: De vrolijkheid van haar vorige albums heeft ze niet geheel achter zich gelaten, maar de nadruk ligt een stuk meer op de melancholische en rustige stukken. Niet dat ze direct de treurnis in stort, want swingen en vrolijk met je vingers op de houten tafel mee tikken is nog immer mogelijk (vooral op het ouderwets goede ‘Foxes’). Gelukkig ook gebleven zijn de scherpzinnige teksten. Erins sound is moderner geworden, wat niet haar nadeel uitpakt.
Favoriet: ‘Lions’, het titelstuk over de waardevolle dingen in het leven: “There’s a risk, there’s a twist, in anything worth doing.”
Klinkt als: McKeown, en als je dat niets zegt: een kruising tussen Feist en Room Eleven.
Kijk/luister: Website

1. Dayna Kurtz – American Standard (Munich)
Wie: Heeft geen introductie nodig.
Wat: Haar vierde studioalbum. Vorig jaar maakte ze samen met Mamie Minch nog een tribute-EP met enkele ouderwetse folkbluessongs van Hazel Dickens. Haar vorige soloalbum stamt al uit 2005.
Hoe: “Oh, momma let me come home,” zingt ze in de openingstrack ‘Invocation’ en ja, de Amerikaanse keert met deze plaat naar huis terug. De Europese invloeden (chansons, Weill/Brecht) zijn nagenoeg ingeruild voor Amerikaanse invloeden uit de ’40 en ’50 (rockabilly, rock ’n roll, jazz, blues). De sound klinkt hierdoor een stuk eenvoudiger dan op haar vorige albums, maar Dayna’s melancholie en krachtige stem zijn gebleven. Ondanks de switch in stijl, is het nog steeds een echte Kurtz-plaat, omdat ze gewoonweg prachtige songs blijft schrijven, zoals het rockende ‘Good in ‘62’ en de a capella-song ‘You fine girl’.
Favoriet: ‘Election Day’, met de vrolijke meezingregel ‘Sometimes good guys win’ (over Obama). De ervaring leert me dat een Kurtz-cd bij elke nieuwe luisterbeurt andere favoriete tracks kent.
Klinkt als: Dayna Kurtz.
Kijk/luister: Myspace

Lees aflevering 1 over Pixie Lott, Susanna & Magical Orchestra, Karen O & The Kids, Mshell Ndeggocello, Gin Wigmore hier.
Lees aflevering 2 over Speech Debelle, Femke Japing, Anneke van Giersbergen, Kitty, Daisy & Lewis, Joss Stone hier.

Eerdere Chicksingerafleveringen vindt u hier.

Ricco van Nierop