Verrekt mooie herfstplaat

Wat betreft herfst-releases kun je naar de grote jongens kijken, zoals Borsato, Bløf en De Dijk. In Nederland komen de echte verrassingen echter van de minder grote namen. A Balladeer maakte een prachtig tweede album, net als Anderson en later deze maand volgt Marike Jager ook al met een tweede plaat. Brown Feather Sparrow, de band rondom Lydia van Maurik-Wever, is deze herfst aan haar derde cd toe. Op deze manier wordt het een hele mooie Nederrock-herfst.

Zangeres Lydia van Maurik-Wever heeft al een jaar of tien haar Brown Feather Sparrow (BFS), maar is misschien bekender van haar toetsenwerk voor de emo-rockband This Beautifull Mess (TBM). Toch heeft BFS, net als TBM, ondertussen drie albums uit, waarop de liedjes centraal staan. En wat voor liedjes!

Bij wijze van dwarsdoorsnede, hierbij een bespreking van zes van de 12 songs:

‘Take the plunge’: lievig pianoliedje met een mooie opbouw, waarbij een dragende rol is weggelegd voor een cello. Terwijl LvM-W rustig haar melodie zingt, dringt de traumatische tekst tot je door.

‘Someone quite as colorful’: de samenzang tussen LvM-W en één van haar muzikanten klinkt haast als het retepopulaire Deense bandje Alphabeat, maar de muziek is een stuk stemmiger. Wel heeft het hetzelfde effect: namelijk dat je vrolijk mee gaat zingen met het refrein.

‘She writes her name’: LvM-W vertelt hier het verhaal over de vrouw die bij ‘hem’ vertrekt en dat niemand zich zorgen hoeft te maken. De combi van melodieuze piano, stuwende strijkers en LvM-W’s stem levert haast een Aqua de Annique-achtige sound op.

‘There is no greater joy’: je zou toch denken als Nederland Racoon met hun perfecte gevoelige songs heeft omarmd, dat dit duet tussen LvM-W en Arjen van Wijk (zanger van TBM en bandlid van BFS) ook een mooie winterse radiohit kan worden. De tekst is bij vlagen zoetsappig, maar de melodie is enorm besmettelijk. Voor je het weet staat de buurman het te fluiten, omdat jij dat een half uur daarvoor hebt gedaan.

‘Rest my case’: de piano is ingeruild voor een orgel, waardoor de klankkleur nog herfsteriger wordt dan die al was. Tel daar de suïcidale tekst bij op en de winter breekt nooit meer aan. Wel een verrekt mooi liedje.

‘The Ballad of Tim & Judy’: tuba en piano waggelen dit liedje binnen alsof ze zelf Tim en Judy heten. En die tuba kan zijn ogen maar niet van de inmiddels frivool dansende piano afhouden zodra ze samen het refrein induiken.

Samengevat, roept Brave van Brown Feather Sparrow de volgende trefwoorden op: lievig, piano, trauma, cello, stemmig, stuwende strijkers, melodieus, zoetsappig, potentiële radiohit, orgel, samenzang, herfstig, suïcidaal, waggelende tuba, verrekt mooi.

Ricco van Nierop

Eerdere Chicksingerafleveringen vindt u hier.