• Uitvoerende(n): Ane Brun
  • Titel: A temporary dive
  • Label: Determine / V2
  • Uitvoerende(n): The Tiny
  • Titel: Close Enough
  • Label: Determine / V2
  • Datum bespreking: 17 Juli 2005

06. Een inspirerende dip en kleine klassieke liedjes


Spending Time with Morgan was de groeiplaat van 2004. Ane Brun wist zich langzaamaan in mijn oren te nestelen. De in Zweden woonachtige Noorse kreeg dit vooral voor elkaar met de combi van haar warme stemgeluid en gloedvolle melodie?n. De nieuwsgierigheid is daarom groot bij de release van haar tweede cd. Bruns eigen label heeft zich ondertussen uitgebreid met de release van de Zweedse groep The Tiny.

Ane Brun ? A temporary dive

Het eerste dat opvalt aan de tweede Ane Brun-cd is dat er weinig aan opvalt. De cd klinkt zoals haar eerste cd. Geen probleem om dat negatief te bestempelen: Brun herhaalt zich. Maar die conclusie gaat voorbij aan het feit dat die eerste cd vol zeer sterke songs staat. Brun herhaalt zich niet alleen in sound, maar ook in het leveren van kwalitatieve en oorspronkelijke liedjes.

A Temporary DiveGetuige de titel, A Temporary Dive, had Ane Brun even een dipje. Getuige een interview, zijn het succes van haar eerste plaat en het vertrek van haar vriend daar verantwoordelijk voor. Met als positief gevolg: ge?nspireerde songs als My lover will go, Rubber & Soul, The Fight Song en Temporary dive. De opener van de plaat is ook letterlijk een opener, Ane herhaalt als een mantra de tekst: To let myself go / to let myself flow. Om in de tweede track (Rubber & Soul) te vervolgen met:

In my mind I?m crawling on your floor
vomiting and defeated
total absence of grace
your reluctant voice saying; you decide your own faith
but I wear rubber bands round my soul
they keep me from crawling
but I wear rubber bands round my soul
they keep me from falling

Ane Brun heeft dus een manier gevonden haar ziel te beschermen. De muziek kabbelt ondertussen zeer soepel voort op dit album. Haar stem krijgt af en toe gezelschap van een soort engelenkoor en veel strijkers. In Laid in earth uit de opera Dido & Aeneas van Henry Purcell houden de strijkers zich mooi op de achtergrond. Van My lover will go maken de strijkers echter een te soepsappig liedje. De song A temporary dive bewijst dat er niet meer nodig is dan een gitaar, een klokkenspel en wat stalen pannen om een gevoelige snaar te raken. De luisteraar komt zo dichtbij, dat zelfs de vingers te horen zijn die de gitaarhals beklimmen. Voor de vrolijkste song wist Ane somberman Ron Sexsmith te strikken. Het langzaam op gang komende Song No. 6 gaat over het zingen van liefdesliedjes:

It would be so easy to sing a sobby
Pink song about you
I would spend three or four lines
On describing your eyes
And then the next three or four lines
On the dimples of your smile

Op haar vorige plaat stond het liedje Humming one of your songs. De song om mee te hummen op haar tweede cd is Where friend rhymes with end, al is het wel treurig hummen, als je beseft waar ze het over heeft: I can?t believe I?m writing a song where I must fill your space with lies. A Temporary Dive is nog niet beter dan haar debuutplaat, maar geef mijn oren nog even de tijd en wie weet.

The Tiny ? Close Enough

Close enough In piepkleine lettertjes staat op de hoes van de Ane Brun-cd: ?if you can read this you should check out www.thetiny.net? En dat is geen website bedoeld voor mensen met extreem goede ogen, maar voor mensen met gevoel voor intieme muziek. De doorverwijzing is een gevolg van de uitbreiding van Bruns eigen label Determine. Hoewel Determine gelinkt is aan het grotere V2, is de plaat enkel nog verkrijgbaar via de import of speciaalzaken.

The Tiny bestaat uit Leo Svensson (cello), Johan Berthling (contrabas) en Ellekari Larsson (toetsen en zang). Dankzij de extra muzikanten lijkt dit een typisch popproject van conservatoriumstudenten. De muziek leunt sterk op klassieke instrumenten, waarbij de strijkers niet zo clich? (?gevoelsversterkend?) worden gebruikt als in de reguliere popmuziek. De composities zijn wel degelijk popsongs, maar dan met genoeg ruimte voor een cellosolo of iets gelijksoortigs. Ellekari heeft een opvallende stem. Een kindstemmetje, waarbij in acht moet worden genomen dat haar stem een stuk beter klinkt dan deze weinig flatteuze omschrijving. Haar Scandinavische accent in combinatie met de aparte muziek doet aan Bj?rk denken.

Die combinatie levert ook een zeer stemmig geheel op. De cello is daar de hoofdverantwoordelijke voor, al doet het harmonium ook haar best. De songs gaan over de liefde en het leven (welke kunst niet?), maar dan wat melancholisch belicht. De song For Hallis doet denken aan ouderwetse Britse volksmuziek. Lake is met zijn zeven minuten de langste track van de plaat, maar heeft een sterk mee-hum-karakter. Close Enough is een plaat voor liefhebbers van Ane Brun die nog relaxter willen worden. Maar vooral is de plaat interessant voor degene die van kleine, klassieke liedjes houden.

Ricco van Nierop

Chicksinger 2005, in de juiste volgorde:

  1. Ani di Franco - Knuckle down
  2. Ane Brun ? A temporary dive
  3. Sarah Bettens - Scream
  4. Kirsten - Vanilla
  5. Kathleen Edwards ? Back to me
  6. The Tiny ? Close Enough
  7. Karin Giphart - And she bites
  8. Cathy Rivers - Ascenci?n

Ane Brun live: