• Titel: Be kind rewind
  • Regie: Michel Gondry
  • Cast: Jack Black, Melonie Diaz, Mos Def
  • Datum bespreking: 13 Mei 2008

Ode aan de film


Michel Gondry brak door als clipregisseur met kunstzinnig knip-, en plakwerk waarbij Björk en The White Stripes personages werden in hun eigen clips. Als filmregisseur maakte hij het voortreffelijke Eternal sunshine of the spotless mind naar een scenario van Charlie Kaufman. Na die hit keerde hij terug naar Frankrijk en naar knip-, en plakwerk in The Science of sleep. Nu is Gondry terug in The States met een film die wederom vol zit met fantastische vormvondsten. Bovenal is Be kind rewind een ode aan films in het algemeen en film kijken in het bijzonder.

Mos Def en Frank Black runnen een videotheek. Ze hebben een kleine groep vaste klanten en moeten concurreren met een grote keten die als eerste de dvd ontdekt. Sluiting van de rommelige buurtvideotheek dreigt. Als Black per ongeluk geëlektriseerd wordt en hij, onbewust van dat feit, de zaak binnenloopt, slaat het noodlot toe. Alle videobanden worden gewist. In de wereld van Gondry zit er dan maar één ding op: ze zullen zelf de films naspelen, zonder dat hun klanten doorhebben dat ze niet naar de originele films kijken. Samen met wat vrienden, een verkleedkist en een boel fantasie nemen ze Ghostbusters op, Robocop, Rush Hour 2 en Driving Miss Daisy. Zelfs The Lion King wordt onder handen genomen. Deze zogenaamde ‘sweded’-versies van klassiekers worden hits en klanten staan in de rij voor de zaak om te lenen, hun nieuwe filmhelden te ontmoeten en mee te spelen met de volgende film.

Nu ik het verhaaltje zo navertel merk ik pas dat Be kind rewind een formulefilm is: Little shop around the corner krijgt concurrentie van grote nieuwe zaak (franchise) en redt het dankzij sfeer en band tussen a-commerciële personeelsleden en klanten. Zie bijvoorbeeld You’ve got mail (romkom-versie in boekhandel), Flakes (zeer leuke film over Cornflakes-cafe), Empire Records (platenzaak), High Fidelity (ook met Jack Black), Barbershop en Beautyshop. Het is te danken aan de creativiteit van Michel Gondry dat ik naderhand pas merk hoe simpel het verhaaltje is en hoe voorspelbaar. Tijdens het kijken naar de film is teveel te genieten.

Net als in zijn clips (legoblokjes bij White Stripes) en in The Science of sleep wekt Gondry sympathie met huis, tuin en keuken-knutselwerk. Het knip-, en plakwerk is van een zeer hoogstaand, maar tegelijkertijd amateuristisch aandoend, niveau. Daarbij helpt het dat Mos Def en Frank Black goed gecast zijn. Beiden nemen de onzin genoeg serieus om zich er met hart en ziel in te storten en Black schmiert een eind weg. Rapper/acteur Mos Def was eerder serieus grappig in Hitchhiker’s guide to the galaxy en acteur/zanger Frank Black doet hier dunnetjes die zijn High Fidelity-rol over.

Be kind rewind is niet zo geniaal qua verhaal als Eternal sunshine of the spotless mind en niet zo vernuftig als The Science of sleep, maar is een luchtige variant van beide voorgangers. Gondry brengt en passant een mooie ode aan jaren ’80 films, aan de video en aan het genot van film kijken. Daarnaast heeft hij op de filmwebsite en youtube ook heel veel mensen aangezet om zelf hun verkleedkist in te duiken en hun eigen favoriet te ‘sweden’.

Ricco van Nierop