2 X 2 = 2

Zowel Moloko als K’s Choice waren populair vanaf 1995, op festivals en in de (alternatieve) hitlijsten. Denk aan ‘Sing it back’, ‘The time is now’ en aan ‘Not an addict’, ‘Cocoon crash’. Zowel Moloko als K’s Choice lastten een pauze in vanaf 2003. Zowel van Moloko als van K’s Choice verwacht ik niet dat ze terug zullen keren, behalve dan als reünieband. Zowel de leadzangeres van Moloko als die van K’s Choice kwamen in 2005 met een solodebuut dat in het verlengde lag van hun voormalige band. Zowel Roisin Murphy als Sarah Bettens hebben nu hun tweede cd uit. Tot zover de overeenkomsten, nu over naar de muziek.

Roisin Murphy – Overpowered

Roisin Murphy, voorheen zangeres van Moloko, heeft haar tweede cd uit. En dat is goed nieuws. Met haar solodebuut Ruby blue zat ze behoorlijk op de lijn die Moloko al uitgezet had: disco vermengd met rock. De zangeres had ook de freaky uitspattingen meegenomen, in het geval van Ruby blue richting de jazz. De plaat werd een gematigd succes.

Met haar tweede album lijkt ze regelrecht voor de commercie te hebben gekozen. De freaky elementen zijn uit de muziek verdwenen. Overgebleven zijn songs die in het verlengde liggen van de oude hits van Moloko (denk aan ‘Sing it back’ en ‘The time is now’). Dat waren nu juist die songs zonder gekke geluidseffecten en experimenten, gewoon perfecte discosongs. De keus voor deze hitsound levert enkele zeer geslaagde tracks op. ‘Let me know’ is daar het beste voorbeeld van. Na een heel kaal begin, barst de elektrofunk los met een stevige bas, een herkenbaar pianoloopje en repeterende zangpartijen. Enorm dansbaar. Kom maar op met die 8-minuten remix! Dat zelfde geldt voor tracks als ‘Tell everybody’ en ‘Overpowered’.

Murphy krijgt het echter niet voor elkaar om deze perfecte discosound op elke track tot een goed eind te brengen. Een song als ‘Movie star’ is mij te monotoon en gaat daardoor snel vervelen. Ook ‘Dear Miami’ is met 3 minuut 40 al veel te lang. Wat ze op haar vorige album en op die Moloko-platen wel lukte, was om die perfecte disco-hits af te wisselen met meer experimentele freaky tracks. Nu wisselt ze zeer geslaagde disco af met saaie disco en dat is jammer.

Sarah Bettens – Shine

Ook Sarah Bettens is aan haar tweede soloplaat toe. Net als bij Moloko werd er bij K’s Choice gezegd dat de band niet officieel uit elkaar was, maar voor zowel Murphy als Bettens lijkt er geen weg meer terug. Maar wat zei muziekkenner James Bond ook al weer over al die oude bands die weer bij elkaar komen? Never say never again.

Sarah’s solodebuut Scream uit 2005 ligt muzikaal geheel in het verlengde van het melodische gitaargeluid van haar vroegere band. Inhoudelijk staat het album echter geheel in het teken van de grote omslag in haar leven: ze verliet haar man en ontdekte de liefde voor de vrouw.

Met dit onderwerp is ze nog lang niet klaar, zo blijkt uit haar tweede cd Shine. Heel begrijpelijk, maar zitten wij luisteraars daar wel op te wachten? Zolang dat goede liedjes oplevert wel. Tot de helft van het album is het genieten van de zeer herkenbare overslaande stem, de mooie melodieën en de heldere teksten. De single ‘Shine’ is een lekkere melodische rocker. ‘Put it out for good’ is een simpele maar effectieve rocksong met een mannenkoortje op de achtergrond en een stevige gitaarhook. Het is dat Brian Adams tegenwoordig modefotograaf is, maar anders kon Bettens zo voor hem gaan schrijven. Misschien dat zijn landgenote Avril Lavigne nog om een hit verlegen zit. ‘Just another day’ is een rustige song die alle ruimte biedt om van de prachtige stem van Sarah te genieten.

‘Pave the way’ begint heel mooi: Sarah schetst het leven van een meisje dat zich anders en alleen voelt tussen haar klasgenoten. Het gaat over twijfel en verandering en over haar rol als wegbereider van andere toekomstige homo’s: ‘I might as well pave the way.’ Gilde ze het op haar vorige plaat nog uit, nu zingt ze ingetogen en trots over haar leven: ‘I’ll wear my rainbowflag with pride.’

Vanaf deze zevende track gaat Sarah zich echter wat herhalen. ‘Rescue me’, ‘Driving alone’ en ‘It’s alright’ klinken teveel als albumvullers, K’s Choice zonder die broer op tweede stem, door-de-weekse-rockmuziek met een semi-diepe inhoud.

Zet echter niet je cd uit! Je zou de verrassing van de plaat missen. In de laatste track Soldiers song wisselt Bettens het elektrische bandgeluid in voor een akoestische gitaar en haar persoonlijke verhalen maken plaats voor een ontroerende brief die een soldaat in oorlogsgebied naar zijn moeder stuurt. Een welkome stijlbreuk, zowel muzikaal als inhoudelijk. Dankzij deze song krikt Sarah Bettens haar cd Shine boven de middelmaat uit.

Ricco van Nierop

Lees verder op de Recensent:
Roisin Murphy - Ruby blue
Sarah Bettens - Scream

Eerdere Chicksingerafleveringen vindt u hier.