Muzikant én kunstenaar én varkenskenner

Het festival The Music in my Head heeft komende week bekende namen als Badly Drawn Boy, Sparklehorse en Starsailor op het programma staan. Maar het Haagse evenement is vooral goed in het lanceren van nieuwe artiesten. Dit jaar zijn daar bijvoorbeeld The Pigeon Detectives, Just Jack, The Rifles, The Tellers en Eva. Met die laatste singer-songwriter sprak de Recensent over muziek, irritante vergelijkingen, teksten, kunst, gewonde vogels, bejaardenboodschappenkarretjes, speelgoed voor varkens en het festival zelf.

Boven een dampende soepkom vol kruidenthee hangt Eva Meijer in café Leuk te Den Haag. Om op deze plek terecht te komen, groeit ze op in Hoorn, studeert ze zang in Engeland, filosofie in Amsterdam en Beeld en Geluid in Den Haag, speelt ze jarenlang haar eigen muziek voor wie het maar horen wil, maakt ze een prachtige debuut-cd getiteld Metamorphosis en loopt ze tot slot het juiste café in, bestelt haar thee en neemt plaats aan tafel en hoort ondergetekende, die het interview weinig origineel begint met een van Tante Es gejatte vraag: ‘Wie is je moeder en wie is je vader?’

‘Mijn vader is natuurkundeleraar en mijn moeder heeft altijd winkels gehad. Maar dat zegt nog niets over wat ik nu doe. Mijn ouders zijn erg kunstminded en gingen veel naar openingen en premières toe, iets wat ik ondertussen ook doe. Om als kunstenaar te overleven is het handig dat ik het zakelijke instinct van mijn moeder heb overgenomen. En van mijn vader heb ik de liefde voor fotografie meegekregen. Hij is, na een ongeval, steeds minder natuurkundeleraar en steeds meer fotograaf geworden. De muziek komt meer bij andere familieleden vandaan. Er zitten heel wat pianisten bij. Daarom wilde ik per se geen piano gaan spelen en ben ik gitaar gaan spelen.’
´Vanaf mijn 15^e probeerde ik liedjes te schrijven met de gitaar, maar ik liep telkens vast. Ik kon de ideeën uit mijn hoofd niet omzetten op die snaren. Ik heb alsnog een spoedcursus piano gedaan en het liedjesschrijven ging direct beter. Ik voelde me thuis op de toetsen.´

Eva doet niet enkel optredens als singer-songwriter, maar manifesteert zich tevens in allerlei kunstprojecten. In die projecten komen veel autobiografische elementen naar voren en spelen opvallend genoeg ook veel dieren een rol. Enkele titels van projecten: Duif (een performance door een stel duiven en Eva), Konijn (een goochelact met video, zang en konijnenoren), Spin (een doe-het-zelftijdschrift).
‘Ik heb veel met dieren. Ik vind ook vaak gewonde vogels op straat, die ik dan meeneem en verzorg. Vogels vormen natuurlijk een voor de hand liggende metafoor voor vrijheid en vlucht en daar maak ik dankbaar gebruik van, ook in mijn songs. Het meest recente project waar ik aan werk is voor LTO (Land- en Tuinbouw Organisatie) en voor de Dierenbescherming en is bestemd voor varkens. Ze hebben enkele kunstenaars de opdracht gegeven om iets te ontwikkelen voor de ontspanning van varkens. Nu maak ik dus speelgoed voor varkens.’

De interviewer, die met een zangeres over muziek kwam praten, neemt een slok van zijn koffie, schuift zijn vragenlijst even opzij en vraagt dan toch maar wat de kunstenares met varkens heeft.
‘Persoonlijk ken ik wel enkele varkens, maar belangrijker is dat ik dieren ken en ik zal op basis daarvan aan de slag gaan met dat speelgoed.’

Terug naar de muziek. Mocht je muziekcarrière zo lopen dat je weinig of geen tijd meer hebt voor kunstprojecten, wat ga je daar dan aan missen?
‘Net als bij Metamorphosis zal ik altijd de beeldende kant van de muziek blijven doen. Dus filmpjes, flyers, foto’s en cd-hoesjes maken.
Kunst is experimenteler dan muziek. Een liedje heeft toch altijd min of meer dezelfde vorm. Terwijl je met een kunstproject avontuurlijker kunt werken. Maar juist in de muziek zie ik de uitdaging. Ik zie ook ontwikkeling, zeker de laatste tijd met het opnemen van die eerste plaat. Voorheen dacht ik vooral in piano + zang. Meer niet. Maar omdat ik ben gaan samenwerken met muzikant en producer Hans Custers, violist Simone Manuputty en zanger/multi-instrumentalist Pascal Hallibert ben ik het breder gaan zien. Zij kwamen met arrangementen aan, die heel goed bleken te werken. Nu heb ik al weer heel veel plannen voor een volgende cd en die plannen gaan al uit van meer dan alleen mijn stem en de piano.’

Op de cd staan meerdere songs over aantrekken en afstoten, met betrekking tot bepaalde gevoelens of bepaalde (ex)geliefden. Was je erop uit om een thematische cd te maken?
‘Toen de nummers bij elkaar kwamen, begon zich wel een bepaald thema te ontwikkelen. Ik heb zelfs nog twee songs specifiek geschreven daarvoor. Terwijl ik toch normaal niet op commando kan schrijven. Het thema dat jij erin ziet, zit er wel in, maar ik zie in elke song meer een bepaalde belangrijke verandering. Er zit een ontwikkeling in de persoon die zingt, een groei, een verandering. Vandaar ook de titel Metamorphosis. Het heeft met (ex)geliefden te maken, maar ook met het vinden van een levenshouding.

(Window)

Op cd van Eva staat één liedje (‘Zwart’) in het Nederlands. Een pure, ongegeneerd romantische song. Hoe is die daar terecht gekomen?
‘Ik heb maar twee Nederlandstalige songs. Die andere komt op mijn volgende plaat. Ik vind Engels dé taal voor popmuziek, dé taal om songs in te schrijven. Ik schrijf wel vaker in het Nederlands, maar dan weer geen liedjes. Verhalen en korte stukken voor mijn weblog bijvoorbeeld. Ken je Aaf Brandt Corstius? Die lees ik altijd en vind ik geweldig grappig. Ik heb mijn weblog eerst een tijd enkel voor mezelf gehouden. Om te kijken of ik elke dag een goed stukje kon schrijven. Maar ondertussen kan iedereen meelezen (zie weblog). De meer grappige kant van mezelf kan ik in die prozastukjes kwijt, terwijl ik in de liedjes meer verbeeldend wil zijn.

Waar sta jij als zangeres in Nederland?
‘Ik heb het idee dat ik om alles heen beweeg. Ik ben niet heel erg onbekend meer. De cd is redelijk positief ontvangen door diverse media en sindsdien sta ik op iets grotere podia. Het is leuk om niet alleen maar in rumoerige kroegen te spelen. Ik word toch graag gehoord. Mijn muziek blijft echter minder toegankelijk dan die van andere nieuwe zangeressen als Marike Jager en Charlie Dée. Op dit moment haal ik de meeste inkomsten uit mijn kunstprojecten. Wel is het mijn bedoeling om meer van de muziek te kunnen gaan leven.’

Tori Amos, Kate Bush. Van welke vergelijking word je gek?
‘Het is vooral gemakzucht: ze zien een meisje achter de piano dus is het Tori Amos, Kate Bush. De vergelijking met Joni Mitchell hoor ik ook voortdurend. Dat zijn natuurlijk geen slechte artiesten om mee vergeleken te worden. Het zijn zelfs goede artiesten, maar het probleem zit in het feit dat degene die dat zeggen, vervolgens niet meer luisteren naar mijn muziek. Ze hebben het gelabeld en zijn klaar met mij. Ook hoor ik grappige, absurde vergelijkingen, Ilse de Lange bijvoorbeeld.’

‘Aan het festival Music in my Head heb ik goede herinneringen. In 2003 heb ik er zowel Dayna Kurtz als Ani di Franco leren kennen. Di Franco gaf een geweldig optreden en ben ik sindsdien steeds beter gaan vinden. De sfeer op dit festival is goed omdat mensen ook echt naar de muziek komen luisteren, terwijl festivalbezoekers vaak enkel komen om te drinken en te socializen. Ik mag vrijdag in het Paardcafé beginnen, dus ik hoop dat het dan al lekker druk is. Voor speciale concerten neem ik meestal meer dan alleen mijn piano mee. Hans, Simone en Pascal komen meespelen en zingen en dat is erg fijn. Jammer genoeg kan ik niet zaterdag naar het festival, want dan vlieg ik naar New York.’

Dat klinkt als een leuk excuus?
‘Dat is zeker leuk. Ik heb eerder in New York gespeeld, maar toen was het eenmalig, nu doe ik meerdere clubs aan. Dit soort contacten komen voornamelijk via andere muzikanten tot stand. Die leer ik kennen als ze hier in Nederland optreden en dan hou ik contact. Zij hebben weer ingangen in die New Yorkse clubs. Daarnaast is het erg praktisch: zo blijf ik bij bevriende muzikanten overnachten en kan ik daar een piano lenen.
Later dit jaar ga ik nog naar Engeland. Dat doe ik sowieso wel vaker, omdat het dichterbij is. Ik stap in de trein met mijn piano. In Cambridge is een belangrijke organisator fan van me, wat resulteert in meerdere toertjes per jaar. Ik reis daar per trein en stop mijn elektronische piano in zo’n bejaardenboodschappenkarretje. Heel handig.’

Eva vertrekt uit café Leuk, zonder piano in bejaardenboodschappenkarretje, op weg naar de regionale radio voor een optreden en een praatje, maar eerst nog even langs huis om de hond uit te laten.

Ricco van Nierop

Met dank aan Eva voor haar tijd en het ter beschikking stellen van de foto’s.
Meer over Eva Meijer is te vinden op haar websites: muziek, myspace, kunst, weblog.

The Music in my Head in het Paard, Den Haag:
Vrijdag 8 juni 19:30: Johnny’s Landing, The Tellers, Just Jack, Johnossi, Do the Undo, Badly Drawn Boy, Mando Diao, Sparklehorse en Eva.
Zaterdag 9 juni 12:00 (gratis!): GEM, Check 1-2 en The Tellers.
Zaterdag 9 juni 19:30: Mellow Yellow, Roy Santiago, Blinky Palermo, Duke Special, The Sounds, The Pigeon Detectives, Oi Va Voi, Starsailor en The Rifles.