Chicksingers unite @ Crossing Border

Chicksinger gidst je door het overvolle programma van Crossing Border (15-18 november, Den Haag). Natuurlijk, het festival biedt een berg aan literatuur en grote bands (Razorlight, The Veils), maar hier enkel aandacht voor eigenzinnige zangeressen zoals Cassandra Wilson, Room Eleven, Joan as Policewoman en Jhelisa. Aan de hand van hun laatste cd’s blikt Chicksinger vooruit op hun optredens. Maar, zoals we gewend zijn van het vooruitstrevende muziek- en literatuurfestival staan er ook interessante nieuwe artiesten die nog geen album uit hebben zoals Roosbeef en Mellow Yellow.

Cassandra Wilson – Thunderbird (Blue Note)

Tijdens de openingsavond is een grote rol weggelegd voor Cassandra Wilson. Een zangeres met een hoog ‘wie was dat ook al weer’-gehalte. Wilson was lid van M-Base Collective, maar dankt haar bekendheid vooral aan soloplaten als Blue Light ‘till dawn (1993) en Songbook (1996). Nog geen aha-erlebnis? Dan maar even een referentiekader opbouwen: denk blues, jazz, soul, folk. In die volgorde, want Wilson is in de basis een blueszangeres. Ouwe muziek in ieder geval, maar wel eigentijds gebracht. Haar meest recente album, Thunderbird (2006), opent met een jazzy pianodeuntje dat door de sampler wordt gehaald terwijl Cassandra er soepeltjes overheen zingt. Dit ‘Go to Mexico’ is meteen de meest upbeat track van het album. Wat niet wil zeggen dat de plaat daarna inzakt. Maar de kans is groot dat je door de zware, relaxte stem van Cassandra Wilson zeer prettig in slaap wordt gezongen. Doet dit nog steeds geen bluesbelletjes rinkelen: Ach wat, luister ook zelf maar; en wel hier!

Room Eleven – Six white Russians and a pink pussycat (Universal)

Diezelfde woensdag trekt Room Eleven ook al een modern jasje aan over ouderwets klinkende muziek. Room Eleven is een nieuwe Nederlandse band die niet te klagen heeft over de airplay van hun single ‘One of these days’. Ze maken vrolijke popjazz in de Engelse traditie van bands als Working Week en Shakatak. Maar ze schuwen swing, bossanova en ook folk niet. Gesofistikeerd en vrolijk, zo komt zangeres Janne in eerste instantie over, maar even doorluisteren leert dat het ook nog ergens over gaat. Gelukkig is doorluisteren geen verplichting, want: Wat een heerlijke niets-aan-de-hand muziek is dit! Neem een song als ‘Come Closer’, in de swingtraditie van Fairground Attraction en een klein feestje barst los. Ook de rest van dit debuutalbum is zeer smakelijk. Cassandra Wilson op het hoofdpodium heeft geduchte concurrentie van deze gelijktijdig geprogrammeerde band op podium 2.

Mellow Yellow, Roosbeef

Natuurlijk staat donderdag Catherine Feeney op het programma en zou de Chicksinger eens een grondig artikel aan deze Suzanne Vega/Beth Orton kruising moeten wijden. Maar de plaat is nog niet gearriveerd, dus gewoon eerst maar eens gaan kijken daar in Den Haag. De cd’s van Roosbeef en Mellow Yellow zijn om meer legitieme redenen nog niet binnen; deze jonge artiesten hebben simpelweg nog geen album gemaakt.

Geef ze eens ongelijk: de dames van Mellow Yellow zijn 17/18 en bestaan sinds vorig jaar, Roos Rebergen van Roosbeef is 18 en won vorig jaar de Grote Prijs voor singer/songwriters. Sindsdien heeft Roosbeef naam gemaakt met haar theatrale liedjes. Zowel in het Engels als in het Nederlands overtuigt de zangeres. Roosbeef het heeft net de single ‘Bouwvakkers’ uit, die te downloaden is via haar website. De faam van Mellow Yellow blijft nog beperkt tot de Haagse regio. Deze meidenband is vanwege het talent zo snel uit hun oefenruimte gegroeid, dat ze nog maar net de Stevie Wonder- en Police-covers achter zich hebben gelaten om eigen soulvol funky werk te schrijven. Donderdag spelen ze zowel overdag als ’s avonds. Let vooral op de zangkwaliteiten van keyboardspeelster Dinaira Scheffers. Als je het hoort, begrijp je wat ik bedoel.

Joan as Policewoman - Real life (Reveal)

Enkele maanden terug ontving de Chicksinger-redactie een kritische mail met de vraag waarom de beste plaat van het jaar nog niet besproken was. De lezer duidde op Real life van Joan as Policewoman. Inderdaad mag de plaat niet in deze rubriek ontbreken. De plaat kan wedijveren met recente albums van Martha Wainwright, Maria Taylor, Krista Detor en misschien zelfs met die van Dayna Kurtz en Rachael Yamagata. Niet voor niets noem ik dit rijtje; net als bovenstaanden heeft Joan Wasser een donkere stem en maakt ze melancholieke, broeierige, kwalitatief hoogstaande muziek. Haar bio verklaart misschien enigszins hoe ze direct met zo’n sterk debuut komt: ze werkte met Jeff Buckley, Lou Reed, Nick Cave, Tanya Donnely en verzorgde de keyboard, viool en zang in de bands van Rufus Wainwright en Anthony & Johnsons. Die laatste leent zijn geweldige stem aan ‘I defy’ dat daardoor uitgroeit tot een wonderschoon duet. De single ‘Cristobel’ heeft een voortjakkerend ritme alsof het een oud Cure-liedje betreft. Het lied komt tot een hoogtepunt in een snerpende vioolsolo. Over elke track van Real life valt in dit soort superlatieven te praten. Ga ik niet doen. Alhoewel, ‘Flushed’ is wel errrug mooi! Nee, ik stop, gewoon zelf luisteren! Bijvoorbeeld via haar myspace pagina of op vrijdag 17 november op Crossing Border om 21:30 in The Shelter.

Jhelisa – A primitive guide to Being there (Infracom)

Zaterdagavond staan Sidsel Endresen en Suzanna & Magical Orchestra op het programma. Van beide mij onbekende Noorse artiesten hoort u na afloop mijn oordeel. Ook van Jhelisa had ik niet eerder gehoord, toch komt haar stem me bekend voor. Misschien van de hits die ze begin jaren 90 had met de Britse band The Shamen. In het verlengde van de acid house-golf maakte de zangeres twee solo-cd’s, maar pas dit jaar kwam haar derde album uit; A primitive guide to Being there. Op de bijgeleverde dvd is te zien wat hurricane Katrina heeft aangericht. Haar huis en studio in New Orleans werden verwoest en een deel van de cd-opnamen ging verloren. De cd is een gevarieerde soulplaat met behoorlijke portie jazzinvloeden. Met filosofische teksten en lang uitgesponnen tracks doet haar werk aan de laatste Erikah Badu denken (Worldwide underground, haar minste) of aan de experimentele platen van Stevie Wonder (Secret life of plants). Haar album is geen regelrechte aanrader, wat niet wil zeggen dat Jhelisa mij niet raakt; ze heeft een prachtige stem.

En dan heb ik het nog niet eens gehad over Bettye Lavette, Maartje Teussink en Arrested Development …

Ricco van Nierop

Eerdere Chicksingerafleveringen vindt u hier.