3x vrolijk en Engels

Dat het goed gaat met de Engelse popmuziek, merken we voornamelijk aan de heren. Of beter gezegd de jongetjes. Ik doel natuurlijk op Arctic Monkeys, Franz Ferdinand, Kaiser Chiefs en al hun opvolgbandjes. Stuk voor stuk maken ze opgewekte dansbare strakke popliedjes alsof ze de directe erfgenamen zijn van XTC en The Buzzcocks. Maar ook de Britse dames laten van zich horen. Zo verschenen er de afgelopen jaren zeer genietbare platen van Joss Stone, Amy Winehouse, Thea Gilmore en recentelijk nog van Corinne Bailey-Rae. Aan dit rijtje voegt de Chicksinger deze week nog drie namen toe van Britse dames die vrolijk knipogen naar het verleden; Camera Obscura, The Pipettes en Lilly Allen.

Camera Obscura - Let’s get out of this country

Glasgow staat muzikaal voor Belle & Sebastian. Maar deze band bracht meer dan enkel hun eigen werk. Zo zijn er diverse soloprojecten van bandleden en ex-bandleden die zich zodanig hebben losgewrikt dat ze op zichzelf kunnen staan. Ik denk aan Isobel Campbell (maakte, na eerdere duffe soloplaten, een voortreffelijke duettenplaat met Mark Lanegan), Snow Patrol en aan Camera Obscura. Van die laatste is zojuist hun derde album uit.

De eerste track van Let’s get out of this country en tevens single is een directe reactie op een zeer Britse (en, ja ook al uit Glasgow) popheld uit de jaren 80. ‘Lloyd, I’m ready to be heartbroken’ slaat natuurlijk op Lloyd Cole’s hitje uit 1984 ‘Are you ready to be heartbroken.’ Dat Lloyd 22 jaar op antwoord heeft moeten wachten, zal hij niet erg vinden als hij hoort hoe zangeres Traceyanne Campbell hem toezingt, begeleidt door tijdloze orgeltjes, violen en gitaren. Campbell doet alle vocalen zelf, daar waar ze op vorige albums nog vaak plaats moest maken voor zanger John Henderson. Wat mij betreft een verbetering. Camera Obscura maakt niets-aan-de-hand-pop met een dubbele bodem. Onder die dubbele bodem zitten verdraaid goede composities verstopt. Zo lijkt de titeltrack ‘If looks could kill’ gemakkelijk meefluitbaar, maar het ingenieuze arrangement kan mijn, toch goed getrainde, fluit niet aan.

De sound van dit Camera Obscura-album doet het meest terugdenken aan die van Tracey Ullman en Kirsty MacColl, die op hun beurt weer refereerden aan de pop van begin jaren 60. Sublieme wegwerppop om telkens naar terug te grijpen.

The Pipettes – We are The Pipettes

Aan de hoes van debuutplaat van The Pipettes te zien, hebben de dames goed naar damesgroepjes uit de jaren 60 gekeken. Of natuurlijk naar hun opvolgers in de jaren 80 zoals The Go-go’s of de huidige The Riplets. The Pipettes zijn echter wel een stuk braver dan hun Nederlandse generatiegenoten. Het trio doet aan retromuziek en voegt daar een minieme moderne draai aan toe. The Pipettes zijn de 21e-eeuwse incarnatie van The Shirelles. Ze staan al heupwiegend met hun polkadots op het strand hun Phil Spector-deuntjes te zingen. Alleen de teksten verklappen dat het vrouwen van nu zijn, getuige songs als ‘Sex’, ‘Your kisses are wasted on me’ en ‘Dirty mind’. De zangeressen voeren de songs perfect uit. De melodieën zijn aanstekelijk en de sound is propvol maar effectief. Je zou zweren dat Phil Spector even tijd had tussen zijn rechtszaken door...

Lilly Allen - Alright still

Van de drie hier besproken artiesten, trekt de laatste zich muzikaal het meest aan van de huidige muziek. Lilly Allen (21) is hot in Engeland en het zal niet lang duren of haar zomerse songs zullen zich verspreiden over de rest van wereld. Lilly Allen past goed in het rijtje Joss Stone (leeftijd, talent), Amy Winehouse (leeftijd, spunk) en Corinne Bailey Rae (schrijftalent). Muzikaal gezien is ze eerder het Britse antwoord op Nelly McKay. (Ze verzacht daarmee niet het lange wachten op McKay’s tweede album, dat vanwege ruzie met McKay’s platenmaatschappij nog wel even kan duren.) Maar Lilly Allen zorgt wel voor een lekkere plaat vol calypso, jazzy pop en goedgemixte dansliedjes. ‘Smile’, de eerste single, moet ze al vijf jaar terug geschreven hebben. Of het waar is, maakt mij niet uit, de song neemt me binnen no time mee naar mooi weer. ‘LND’ dendert daar nog eens overheen als een zomerse sms-bom met typische Engelse stadstaferelen. Haar brutale teksten en herkenbare Engelse accent, typeren haar. ‘Nan, you’re a windowshopper’ haalde jammerlijk niet het album. De song is een reactie op ‘Windowshopper’ van 50 Cent. De rapper wilde echter geen toestemming geven voor het gebruik van samples. Net als een cover van Kaiser Chief’s ‘Oh my God’ groeide deze track uit tot hit via MySpace, waar ze haar songs voor het eerst presenteerde.

Op Allright still wel ‘Everything just wonderful’ een heerlijke McKay-achtige laidback jazzy popsong vol cynisme. En ‘Not big’ een lekkere ex-afrekening in reggaeritme met Scritti Politti-achtige zanglijntjes. Lilly Allen heeft een indrukwekkend debuut afgeleverd dat de hittegolf opnieuw zal doen oplaaien.

Ricco van Nierop

Eerdere Chicksingerafleveringen vindt u hier.