De Hik en Fred het hert
op een serieus festival

‘Crossing Border is een serieus festival, dus ga ik, de auteur van dit boek, serieus voorlezen,’ aldus Micha Wertheim zondag tijdens de Little Raven-middag. Hij heeft een pak aan en nette schoenen, voor de volle tribune staat een fauteuil waarop hij gaat zitten. Hij vervolgt: ‘Ik zal eerst het belangrijkste van het boek voorlezen; het ISBN-nummer. Elk boek heeft een uniek nummer, als je het nummer weet, weet je welk boek het is. Dan staan er ook nog plaatjes in het boek, daar gaan wij het vandaag niet over hebben, dit is tenslotte een serieus literatuurfestival.’ Als hij het boek induikt, kan Wertheim zijn serieuze toon niet vast houden. Hij heeft, tot het plezier van de jonge bezoekers in de zaal, twee tegenstanders tijdens zijn voorlees-sessie. De eerste is het onderwerp van zijn boek:

ik ben de hik
ik hobbel en ik prik
ik rommel en ik tik
ik stotter in je slik
ik stuiter door je mik

‘De hik’ is een prentenboek over de hik. Naast de hik, krijgt Wertheim tijdens zijn voordracht ook tegenwerking van een grote man met een grote warrige baard die meldt van de kinderbescherming te zijn. Wertheim moet zich omkleden (exit pak, enter vrolijk bloesje), springen op clownsschoenen, spekjes uitdelen en al zingend voorlezen. Wertheim sputtert tegen, maar gaat overstag. Tot groot plezier van het publiek. De grote tegenspeler heeft een kleine banjo en een giga sousafoon bij zich, want zo meldt hij: ‘ik was van de muziek, toen werd ik opgenomen – en als je eenmaal opgenomen bent, kun je alleen nog maar gedraaid worden. Doorgedraaid.’

Little Raven bedient duidelijk ook de meegekomen ouderen in de zaal. Wertheim en Arno Bakker geven een inventieve prentenboekvoorstelling. In de pauze kruipen kinderen achter de ‘Boekenpraatpaal’ in de foyer van het Theater aan het Spui en vertellen over hun favoriete boeken.

Na de pauze presenteert Pépé Smit twee boeken over Fred het hert. ‘Is het wel leuk?’ vraagt één van de kinderen in de zaal. Smit: ‘Mwao, dat kun je pas achteraf zeggen.’ De kinderen komen het podium op om rond een enorm groot boek mee te kijken hoe Fred naar de stad gaat en handen krijgt om een patatje te eten. In het tweede boek zien we op het scherm hoe Fred per ongeluk de maan uit de lucht schiet. Gelukkig is een nieuwe maan snel gevonden. Want de boswachter bakt pannenkoeken en hij kan er eentje hoog de lucht in slingeren.

Crossing Border is een serieus festival, want het neemt zijn publiek serieus, hoe jong dat publiek ook is. Dat levert speelplezier op, vanuit boeken, via voordracht, muziek en spel regelrecht de fantasiewereld van bezoekers in. Zou komende dinsdag, als het festival afgesloten wordt, de hoofdgast van die avond, Salman Rushie ook de hik krijgen en beginnen met het voorlezen van zijn ISBN-nummer?

Ricco van Nierop, met dank aan Fee voor de krijt-illustratie