Onbekend fenomeen omarmd

Crossing Border 2012 - Enschede

Het stadskantoor In Enschede, net naast het station, aan de andere kant van het spoor, heeft een hele hoge blinde muur. Ideaal voor het ophangen van grote spandoeken (lees: tientallen vierkante meters) met aankondigingen van evenementen. Precies op die plek hing enkele weken geleden dan ook de aankondiging van het Crossing Border festival. “Het wat voor festival? Nooit van gehoord...”

Afgezien van twee grote namen (letterlijk en figuurlijk), The Kyteman Orchestra en Wim de Bie, zei het mij verder weinig. Eén grote verrassing dus, voor mij als leek op het gebied van muziek en literatuur. Des te meer namen juist, die ik nu na twee avonden Crossing Border moet zien te onthouden!

Dat Crossing Border in het oosten van het land een nog wat minder bekend fenomeen is, was dan ook enigszins terug te zien in de bezoekersaantallen. Vooral op de vrijdagavond (zonder de grote naam van Kyteman op het programma) was het misschien net iets te aangenaam vertoeven in de verschillende zalen. Wel ideaal, want vlot in- en uitlopen om snel wat nummers van een artiest of band mee te pakken was geen probleem.

De aantallen zeiden verder weinig over het soort publiek, gevarieerd en meer dan zeker garant voor een gezellige en relaxte sfeer. Gelukkig maar, want twee avonden voor vijf zalen vol met muziek en literatuur, zijn eigenlijk veels te kort. Een totale top 5 samenstellen is echter geen probleem:

Heerlijke rauwe stem van deze man die vooral leek te zingen over het thema “disaster”, dat wat het optreden zeker niet was. Duidelijk te zien dat er een grote brok ervaring op het podium aan het werk was, wat er (deels) ook zeker niet voor schroomde om even een sigaretje tussendoor te pakken. Wel de vraag of het rauwe randje op den duur niet een irritatiefactortje gaat worden.

Een jong en fris bandje (ondanks de baarden) met drie jankende en rockende gitaren, met hier en daar een vleugje country. Ondanks het vroege tijdstip kregen zij het voor elkaar dat de vertrouwde publieksvrije cirkel rond het podium snel verkleind werd tot een intiem samenzijn.

Toch nog een een stukje literatuur in de top 5 met deze dichteres die een snelle en scherpe voordracht gaf uit haar nog te verschijnen dichtbundel. Nooit gedacht dat iemand mij aan het denken kon zetten over de eerste lepel waarvan je at en wie deze nou in het bezit heeft. Opvallend vaak kwam het onderwerp religie terug in haar verhalen.

Al bij het binnen komen van de zaal en het zien van de outfits, uitstraling en instrumenten van deze band, weet je dat dit iets speciaals is. De mandoline, 5-string banjo, viool, contrabas en uiteraard gitaar creëren een soort van “Irish pub”-achtige rock afgemaakt met een soort van “Seventies meets the Wild West” looks. Enige optreden, waarbij het publiek meer dan normaal in beweging kwam.

Heerlijke bombastische bak met herrie, in de positieve zin van het woord, afgewisseld met rap, subtiele snelle xylofonie, slagwerk en nog veel meer. Twee uur lang extremen qua muziek en reagerend publiek. Van een muisstille zaal, tot een daverend applaus, wat resulteerde in nog een kleine maar heerlijke toegift.

Tekst en foto’s: Bram Nijmeijer (m.m.v. Lissa Kooijman)

John Bramwell van I am Kloot

The Kyteman Orchestra in de grote zaal Wilminktheater