Hier gebeurt iets bijzonders

Juryrapport Crossing Border 2012

De jury heeft niet tot overeenstemming kunnen komen over deze top 10. Begon de beoordeling al met een ondoorzichtig puntensysteem, tijdens het juryberaad liepen de emoties zodanig hoog op dat twee juryleden het leven lieten. Jurylid A. beweerde dat de bekroonde act ‘over zijn lijk’ op nummer 1 zou belanden en heeft dit met de dood moeten bekopen. Jurylid B. heeft zoveel acts moeten missen dat het gevoel van gemis niet meer te dragen was. Hij heeft er zelf een einde aan gemaakt; zijn beoordeling is derhalve niet in de uiteindelijke jurering meegenomen. Het is dus met de nodige mitsen en maren dat onderstaande top 10 wordt gepresenteerd.

1. FIRST AID KIT
Deze act (twee Zweedse zussen, gitaar, keyboard, drum; folkmuziek) scoorde hoog op de onderdelen ‘kleding’, ‘bewegingen’ en ‘praatjes tussendoor’.

Muzikaal: De jury had zich na het luisteren van de cd The lion’s roar erg op dit concert verheugd en de verwachtingen werden meer dan ingelost. Fraaie liedjes, prachtige samenzang.

Kleding: een soort mengeling tussen de hippiedracht in de tweede helft van de jaren ‘60 en een duidelijke verwijzing naar bepaalde Keltische culturen. Een mythisch effect.

Bewegingen: Het zwaaien met het hoofd, wat een bijzonder visueel effect sorteerde als gevolg van de haardracht van de dames (lang tot zeer lang haar dat woest alle kanten op bewoog). Het dansen en zwaaien met de gitaren tijdens de stevigere delen deed vermoeden dat we een concert van AC/DC bijwoonden, maar de muziek deed daar geenszins aan denken. Puntenaftrek vond plaats omdat de bewegingen wel heel nadrukkelijk leken gekopieerd van Bright Eyes-zanger Conor Oberst.

Praatjes tussendoor: Deze punten werden vooral vergaard tijdens de aankondiging van ‘America’, een cover van Paul Simon. De twee zussen kregen ruzie en legden het dadelijk weer bij.

Publiek: Zeer enthousiast. Enkel de meerdere malen van geluk ontploffende recensent was storend.

2. BETH ORTON
Een onverwacht hoogtepunt, deze act scoorde hoog op uitvoering, presentatie en praatjes tussendoor.

Muzikaal: Breekbare liedjes, versterkt door een karakteristieke zangtechniek en een breekbare presentatie. Het komt niet vaak voor dat een jurylid tijdens het concert denkt: HIER GEBEURT IETS BIJZONDERS. Ditmaal dacht hij dat, wat hem zelfs tot de overweging bracht het concert van Two Gallants, waar hij zich weken op had verheugd, te laten schieten. Dat hij uiteindelijk toch halverwege het concert vertrok was derhalve Beth Orton niet aan te rekenen.

Praatjes tussendoor: Het vergeten van de capo aan het begin van het concert was charmant. De verwensingen aan het adres van het de zaal verlatende publiek waren zeer vermakelijk: ‘Close the door quietly. Fuckers.’ De jury durfde de zaal bijna niet te verlaten maar deed het omwille van Two Gallants toch maar.

3. LISA HANNIGAN
De punten voor deze act werden vooral vergaard door muzikaliteit en emotionele lading.

Muzikaal: Fraaie uitvoeringen van prachtige liedjes, die op het podium zelfs nog overtuigender waren dan op de cd. Vooral het prachtige ‘O sleep’ overtuigde in de samenzang met John Smith.

De verstilde sfeer was zorgvuldig opgebouwd, toen doorbroken met wat meer swingend werk en tenslotte bestendigd met een zeer emotioneel geladen cover van ‘The night they drove Old Dixie Down’, een saluut aan de onlangs overleden Levon Helm (drummer van The Band).

Publiek: Overweldigend enthousiast. Alleen die voortdurend snikkende recensent was bijzonder storend.

4. PUNCH BROTHERS
De jury stond al bij de uitgang de punten bij elkaar op te tellen toen de band terug het podium op kwam voor een toegift. En wat voor toegift! Het zorgde voor een ontroerende, intense afsluiting van een toch al heel geslaagd concert.

Muzikaal: Het maximaal aantal punten voor de virtuositeit van de instrumentalisten en de lenigheid van de stemmen. De band scoort hoog op het onderdeel ‘variatie’. Van traditionele bluegrass tot een bijzondere cover van ‘Kid A’ van Radiohead. Ook hoge scores op het onderdeel ‘presentatie’, af en toe viel een grappig, frivool dansje te noteren. De meter sloeg uit tijdens de al eerder gememoreerde toegift.

Publiek: Zeer enthousiast, zeker naar het einde toe. Alleen die recensent die op de vuist wilde met het groepje pratende mensen aan het begin van het concert stoorde een beetje.

5. TWO GALLANTS
Al wekenlang gonsde het binnen de jury dat Two Gallants zou optreden tijdens Crossing Border, een optreden waar gezien het sterke nieuwe album The bloom and the blight reikhalzend naar werd uitgekeken. Verschillend juryleden stonden pal vooraan het podium om niets te missen van het gitaarspel van gitarist Adam Stephens. Niet onopgemerkt bleef dat drummer Tyson Vogel tekeer ging als een beest. Het ook uiterlijk onverzorgde duo verzorgde een ruig optreden met snoeiharde, maar toch melodieuze nummers.

Muzikaal: Het werd zeer gewaardeerd dat het duo begon met ‘My love won’t wait’, wellicht het meest opvallende nummer van de nieuwe plaat. De jury heeft met bewondering gekeken naar het voetenwerk van de gitarist die met allerlei pedalen en druk- en draaiknoppen op de vloer de geluidseffecten verzorgde. Hoewel veel minder bekend werk werd gespeeld, waren er weinig uitschieters te noteren. Een puik, hoewel misschien wat vlak concert.

6. JOUBERT PIGNON
Met de hilarische korte verhalen uit de bundel Er gebeurde o.a. niets werkte schrijver Pignon al snel de strafpunten uit zijn flauwe aankondigingen weg. Hij kreeg bonuspunten toen diverse juryleden sip keken toen het optreden voorbij bleek.

7. PAUL BUCHANAN
De jury waardeerde de stille, dramatische liedjes van Buchanan zeer, evenals de poëtische teksten. Maar na vier nummers achter elkaar hetzelfde nummer te hebben uitgevoerd raakte een deel van de jury uitgekeken.

8. JEET THAYIL
Deze Indiase dichter liet zien hoe podiumpoëzie moet klinken. Zijn gedichten/raps waren van hoge kwaliteit: qua klank en qua strekking. Zelf was hij verbaasd dat de organisatie hem voor een optreden van 12 minuten had overgevlogen. De jury vond het de investering meer dan waard.

9. THE KYTEMAN ORCHESTRA
De jury kon niet naar binnen maar zag na het optreden allemaal tevreden mensen naar buiten lopen.

10. COLA LIGHT
Als de jury ergens een hekel aan heeft, dan is het cola light. Het bleek aan het eind van het festival de enige nog beschikbare cola. Het drankje heeft de notering in deze top 10 te danken aan het gegeven dat de jury niet meer acts heeft kunnen bezoeken. De jury dankt Kristel voor het zo royaal aangeboden drankje, maar opteert een volgende keer toch maar voor een biertje.

Namens de jury: Edwin Fagel
Foto's: Ricco van Nierop