Chicksinger november/december 2011: 1

De dames zitten niet stil. Acht chicksinger-cd’s in deze bespreking. Drie theatrale dames met wisselvallige (Kate Bush, Florence) tot mooie (Brightest Diamond) albums. En vijf dames in de herhaling; soms onnodig (Adele), maar meestal interessant tot erg goed (Betty Wright met The Roots, Amy Winehouse, Anouk en Pien Feith).

Britse bombast en Brightest Bush
Florence & The Machine – Ceremonial (Universal)
Kate Bush - 50 Words for snow (Anti)
My Brightest Diamond - All things will unwind (Astmatic Kitty)

Florence en haar Machine braken terecht twee jaar terug door met Lungs, waarmee ze vorig jaar zelfs Amerika wist te veroveren. Haar tweede album is nog wel heel Brits en een stuk bombastischer. Er is echter iets geks aan de hand met dit album: Ik kan echt geen slecht nummer ontdekken als ik de songs een voor een beluister, maar toch beklijft het niet. Florence galmgilt prachtig over de stevige bandsound heen, maar de songs glijden van me af. Een herbeluistering van haar debuut levert op, dat ik daar wel slechte songs op vond staan, maar vooral ook heel erg goede songs. En aan uitschieters ontbreekt het nu. En dan duurt dit album (met 15 songs van gemiddeld 4 minuten) wel erg lang. Kate Bush had ook wel onder het kopje ‘hype of hip’ gepast, aangezien ze eventjes helemaal hot was. Haar album is echter na een top 5 binnenkomst al in de derde week naar 38 gezakt. En dat nog voor de kerst, met een toch naar sneeuw ruikend album. Bush, mag de moeder heten van veel zangeressen die het theatrale niet schuwen, ze brengt nog maar zelden een album uit. En aangezien haar vorige album, Aerial (2005), zeer de moeite waard was, was de hernieuwde aandacht terecht. Maar 50 Words for snow is, net als Aerial, een moeilijke plaat. Ze heeft goed naar een van haar opvolgsters, Joanna Newsom geluisterd. De kortste song is bijna zeven minuten en de langste duurt 13 minuten. De plaat laat meer klassieke dan popinstrumenten horen. Daarnaast mag Elton John zijn gedragen stem opzetten voor een duet en houdt Stephen Fry het bij het opsommen van de vijftig woorden voor sneeuw in het titelnummer. Het is leuk dat Bush af en toe van zich laat horen, zeker als het om kwalitatief goed materiaal gaat, alleen jammer dat ze vergeten is hoe ze een punt zet achter een liedje. Dit album had zoveel beter geweest als alle songs niet langer dan een minuut of 4 duurden.

Shara Worden maakt muziek onder de naam My Brightest Diamond en werkte mee aan albums van Sufjan Stevens en The Decemberists. Worden maakt net als bovenstaande dames ook gebruik van theatrale vocalen en klassieke instrumenten, maar weet dit in goede korte songs te gieten. Verder valt er weinig te vergelijken. Shara Worden weet met haar fantasievolle arrangementen per liedje een complete wereld uit haar gedachten te toveren (is dat niet een goede beschrijving van wat Kate Bush vroeger deed?). Vaak grappige liedjes, soms wat melancholisch droevig, maar altijd verrassend.

Return, rebound of repeat
Betty Wright & The Roots - The Movie (S-Curve)
Amy Winehouse - A Lioness, hidden treasures (Universal)
Anouk - Live at Toomler (EMI)
Adele - Live at Royal Albert Hall (Columbia)
Pien Feith - Dance on time Remixes (Eigen Beheer)

In de categorie ‘return’ Betty Wright. Zou ze de zoveelste soulzangeres zijn, die op haar oude dag (ze is 58) een nieuw publiek aanboort? In de jaren ‘70 en ’80 had ze vooral in de danslijsten hits (‘Clean up woman’). Dankzij de samenwerking met The Roots trekt ze in ieder geval aandacht met haar comebackcd. Wright heeft een mooie stem, maar niet zo krachtig of soulvol als Sharon Jones of Bettye LaVette. De songs maken veel goed, want zitten goed in elkaar. Toch is het allemaal net iets te licht, te clean. Vorig jaar was ik in eerste instantie negatief over de combi-cd van The Roots met John Legend, met dezelfde argumentatie. Na enkele weken begon echter het kwartje te vallen en groeide hun plaat uit tot een van de beste van 2010. Met andere woorden, ik ga Wright en Roots nog even het voordeel van de twijfel geven. Amy Winehouse is al sneller dan gedacht weer tot leven gewekt. Ze hadden commercieel gezien nog best even op haar twee reguliere albums kunnen teren. Het kan geen kwaad de boel even te laten bezinken, voor de fans, maar ook voor degenen die zo’n postume cd gaan samenstellen. Ondanks de snelheid, is Lioness wel een mooie verzamelaar. Gewoonweg omdat je de stem van Winehouse hoort. Ze is bij deze opnames vast niet altijd op de toppen van haar kunnen geweest, maar dan nog klinkt haar interpretatie van klassiekers als ‘Will you still love tomorrow’ en ‘Our day will come’ grandioos. Dat geldt ook voor de demo-opnames van Amy-liedjes als ‘Tears dry’ en ‘Valerie’. Het eerder uitgebrachte duet met Tony Bennett en de Gilberto-hit ‘Girl from Ipanema’ hadden op de plank mogen blijven liggen vanwege ontzaglijk suf. De echte zangeres van het jaar dan, Adele. Zij komt met een live cd/dvd, terwijl ze aan het begin van dit jaar al haar ‘21’ uitbracht. De overdaad aan Adele op de radio schijnt velen van haar af te keren – ik zou mij afkeren van radiozenders die teveel op de repeat drukken. Zowel voor degenen die haar zat zijn als degenen die haar album nog draaien, is deze live-registratie het aankopen niet waard. De bekende songs komen in iets kalere versies voorbij en live voegt de prachtig zingende Adele weinig nieuws toe aan haar repertoire. Anouk pakt dat toch anders aan. Ook zij bracht dit jaar een regulier (en goed) album uit, maar haar live-cd laat veel meer afwisseling horen. De semi-akoestische aanpak op Toomler en de keuze uit oude en nieuwe songs is verfrissend. Vooral ‘Killer Bee’ klinkt beter dan haar studio-album en zowel ‘Jerusalem’ als ‘Modern World’ krijgen nieuwe interpretaties. Als we dan toch van de andere aanpak zijn, Pien Feith heeft heel haar, eerder dit jaar verschenen, cd Dance on time laten remixen. Niet in de winkel verkrijgbaar, deze onbetaalbare elektro-versies van haar songs, want gratis te downloaden op haar eigen site. De mixen benadrukken de kracht van de songs en daarmee haar aparte plek in de Nederpop.

Ricco van Nierop

Eerdere Chicksingerafleveringen vindt u hier.