Stem: check, Sound: check, Songs: perfect

Room Eleven uit elkaar. Krezip uit elkaar. Ilse de Lange te commercieel? Niet getreurd, er zijn nog genoeg goede Nederlandse chicksingers. Caro Emerald vult bijna naadloos het gat dat Room Eleven achterlaat op. Bettie Serveert gaat nooit verloren, ze rocken zelfs harder dan te voren. Ricky Koole heeft net als De Lange een prachtstem (incl. snik), maar klinkt een stuk minder commercieel en zingt betere songs.

Caro Emerald – The Deleted Scenes From The Cutting Room Floor

Het verhaal gaat dat Caroline van der Leeuw na haar conservatoriumopleiding gewoon zanglerares werd en af en toe wat achtergrondzang verzorgde. En dat ze twee jaar terug een demo’tje inzong voor twee liedjesschrijvers, zodat de Japanse popact, waar het lied voor geschreven was, kon horen hoe ze hun nieuwe liedje moesten zingen. Het verhaal gaat verder dat het liedje niet werd opgepikt in Japan, maar dat de demo wel opviel. ‘Back it up’ werd namelijk afgelopen zomer de eerste hit voor de inmiddels Caro Emerald geheten zangeres. De song en de gehele cd klinkt alsof het geen 2010 maar 1955 is. Alsof Caro niet uit Amsterdam, maar uit New York komt waar ze swingende jazz vermengd met mambomuziek. Muziekhistorisch gezien laat Caro hier een sound horen die vooraf gaat aan de swingende ‘60’s soul die Amy Winehouse enkele jaren terug hot maakte. Een sound vergelijkbaar met die van de jammerlijk gestopte band Room Eleven. Let wel: Emerald zingt geen covers, maar allemaal nieuwe composities. Goed in elkaar zittende liedjes die in je kop blijven zitten, waarna je hersens in een nanoseconde je benen en armen de opdracht geven om te dansen. Waarna ook je stem door krijgt dat er meegezongen dient te worden. Maar niet te hard, want dan hoor je de mooie stem van Caro niet meer.

Bettie Serveert – Pharmacy of Love

‘Don’t be shy now,’ zingt Carol van Dyk in de openingstrack van de nieuwste Bettie Serveert. En gelijk heeft ze. Haar band hoeft zich niet verlegen op te stellen, niet met hun trackrecord van 19 jaar toeren in binnen- en buitenland en cd’s maken die stuk voor stuk sterke songs opleveren. CD nummer negen opent met drie stevige tracks. De Betties hebben jaren niet zo hard geklonken, misschien wel met dank aan de drummer die ze even van Voicst mochten lenen. Niet dat Bettie Serveert in de basis anders klinkt dan voorheen. Het blijft een alternatieve gitaarband die driftig hun distortionpedalen gebruikt maar tegelijkertijd ook ruimte geeft aan mooie melodieën. Carol van Dyk drapeert haar melancholische stem prachtig over het ruige gitaargeluid heen.

Het resultaat is op Pharmacy of love weer zeer goed te noemen. Songs als ‘Semaphore’ en ‘Mossie’ (een cover van hun jonge collega’s Moss) kunnen alvast bijgeschreven worden in het rijtje Bettie-klassiekers. ‘Love Lee’ is van het niveau van hun beste songs (‘Palomine’, ‘Tom Boy’ en ‘Ray, ray, rain’). Bettie Serveert mag dan een ouwe band zijn, de dame en haar drie heren weten nog immer te overtuigen met hun sound en met hun nieuwe songs.

Ricky Koole – To the Heartland

Ricky Koole is vooral bekend als actrice (Lek, Wit Licht, Verborgen Gebreken), maar zingt ook al jaren in het theater (oa. in leuke Parade-voorstellingen en met muziekkenner Leo Blokhuis).
To the Heartland is haar derde studioalbum (van haar voorgaande theaterprogramma Harmonium verscheen ook een live-registratie). Het album bevat een voortreffelijke verzameling liedjes. Ze zingt onbekende songs van Peter Gabriel (‘Washing of the water’), Ella Fitzgerald (‘Little Girl Blue’) en bekendere songs van Bettye Lavette (het prachtig uitgevoerde Joe Simon nummer ‘Your time to cry’) of bijvoorbeeld de Nederlandse band Lucifer (‘House for sale’).

Koole en haar band creëren een warmbloedige sound, waarin country, blues, soul en rock schuilgaan. Ze zingt de verhalende luisterliedjes met de juiste dosering emotie. Breekbaar in de ballads, strijdvaardig in de stevige songs. Vanwege de af en toe opduikende snik in haar stem en de country-connectie ligt de vergelijking met Ilse de Lange op de loer. Ondanks dat ik De Lange hoog heb zitten, gaat de voorkeur zonder twijfel uit naar Koole. De commerciële sound van De Lange en de daar bij horende gelikte composities maken haar, ondanks die prachtige stem, tot een minder interessante zangeres (maar luister nog eens naar die John Hiatt-coverplaat – geweldig!). Terug naar Ricky – of toch nog één moederlandse vergelijking – qua songkeuzes vist Koole uit dezelfde vijver met sterke composities als Leoni Jansen dat deed op haar laatste plaat Second Wind. Misschien dat Koole net iets verder zoekt naar onbekende liedjes. Koole’s To The Heartland is in één woord prachtig. In twee woorden: erg mooi. In drie woorden: Ga toch luisteren! (bv via Koole’s site)

Eerdere Chicksingerafleveringen vindt u hier.

Ricco van Nierop