7. Zweedse warmte

Dat de plaat al maanden in de platenzaken ligt, was mij ontgaan. Maar dat Ane Brun komend weekend in Nederland optreedt en over een maand of twee op het Haagse festival Music in my head staat, weet ik dan weer wel. De malaise van de muziekindustrie in een notendop. Muzikanten moeten het van optredens hebben en niet van platenverkoop. Waarom ik nog steeds een hele rubriek volschrijf over schijfjes die niemand koopt, is daarom ook een vraag. Een positief antwoord komt van de Zweedse singer-songwriter Ane Brun met haar debuutplaat Spending time with Morgan.

Twee zomers geleden was er één liedje niet uit je kop te krijgen. Het sterke aan dit verder holle popliedje was dat het niet ging vervelen. Deze eigenschap was niet alleen op de song van toepassing, ze zat ook nog eens in de titel verwerkt: Can’t get you outta my head. Ane Brun heeft muzikaal niets met Kylie Minogue te maken, laat dat duidelijk zijn, maar de eerste track van haar debuut lijkt te gaan over dat soort songs. Humming one of your songs is vast gemaakt met een andere artiest in gedachte, maar zet een willekeurige artiest met een zeer in-je-kop-hangend liedje in de plaats en je herkent het gevoel:

Muzikaal laat Brun in deze opener direct horen wat de plaat verder te bieden heeft: de song kent haar basis in het gitaarspel, maar is verder van een warm geluid voorzien door wat strijkers. Behalve dat het liedje ook de aangename eigenschap heeft in je hoofd te blijven rondzoemen, dient ook het kenmerk ‘lief’ zich aan. Ane’s liedjes stralen een soort lieflijkheid uit, zonder echt soft te worden. De lieflijkheid is vooral afkomstig van de melodieën en haar stem. In Are they saying goodbye? en On off is goed te horen dat ze veel naar Joni Mitchell heeft geluisterd. Brun’s stem is iets minder sereen dan die van Mitchell, wat een compliment is voor de eerste.
Dat het niet echt soft wordt, is te danken aan de afwisseling in songs. Tussen de merendeels typische singer-songwriter luisterliedjes staan enkele uptempo bluesjes die de gang d’r in houden. Het blues-achtige gepluk aan de snaren (luister bijvoorbeeld naar So you did it again) doet denken aan werk van Michelle Shocked of Ani di Franco. In tegenstelling tot deze dames, heb ik echter geen politiek getinte teksten kunnen ontdekken op Spending time with Morgan. Niet dat Brun’s teksten nergens over gaan.
Overwegend zijn de songs simpel van opzet en thema. Liefde, twijfel en het genieten van de natuur. Meestal verwoord zonder teveel omhaal van woorden. Jammer genoeg ook zonder rake oneliners of mooie geformuleerde metaforen zoals haar voorbeelden Mitchell en Di Franco die wel in huis hebben. En vreemd genoeg zonder ook maar ergens een woord vuil te maken aan de Morgan uit de cd-titel.

Ondanks deze kleine kanttekeningen, blijven de songs wel in mijn hoofd zitten. Wat een aangename warme plaat heeft die Zweedse dame gemaakt! Dat Morgan uiteindelijk gewoon de naam van haar gitaar blijkt te zijn is dan niet eens een afknapper.

Ricco van Nierop Illustratie: Gerard Monster

Chicksingers 2004, in juiste volgorde:

1. Joss Stone – The soul sessions
2. Ani di Franco – Educated guess
3. Ane Brun – Spending time with Morgan
4. Ricky Koole – Who’s Suzy?
5. Lorna Hunt – Sentimental bedlam
6. Norah Jones – Feels like home
7. The Riplets – Love special delivery boy
8. Trijntje Oosterhuis – Strange fruit
9. Katie Melua – Call off the search

Ane Brun live: 10 april, Paradiso (Amsterdam); 11 april, Ekko (Utrecht); 12 april, Rotown (Rotterdam), 11 juni, The Music in my head, festival (Den Haag).