Naomi Watts: Mulholland Drive (van Lynch), The Ring (van Verbinski). Benicio del Toro: Snatch (naast Pitt), Traffic (naast Douglas). Sean Penn: Mystic River (naast Robbins), Dead man walking (van Robbins). De kenner van deze acteurs heeft niet meer nodig om naar 21 Grams te gaan. Ze doen namelijk precies waar je ze van kent: ze acteren of hun leven ervan afhangt. Wat goed uitkomt, want ook de levens van hun personages staan op het spel in het verhaal van 21 Grams. Een aangrijpende harde film over noodlot, wraak en dood. In feite weet u nu al genoeg: dus achter je pc vandaan en naar de bioscoop!
Ongeluk nummer twee
Maker van 21 Grams is de voormalige Mexicaanse dj Alejandro González Iñárritu. Naar aanleiding van het succes (en de kwaliteit) van zijn eerste film Amores perros werd de regisseur naar Hollywood gehaald, om zijn trucje nogmaals over te doen. Want globaal gezien, lijken Amores perros en 21 Grams op elkaar. In beide films lopen diverse verhalen door elkaar, waarbij de chronologie ook door elkaar gegooid is. Spil van de film, en tevens de ontknoping, ligt in een auto-ongeluk waarbij diverse personages uit de verschillende verhalen direct of indirect betrokken zijn.
Drama tot de derde macht
Ondanks overeenkomsten in onderwerp, schema en intensiteit van het drama zijn het toch twee verschillende films. Dat verschil zit hem simpel in het soort verhalen dat er wordt verteld. Je leeft met andere mensen, met andere drama’s mee. Paul (Sean Penn) zit te wachten op een nieuw hart dat hij krijgt als de man van Christina (Naomi Watts) aangereden wordt door Jack (Benicio del Toro). Pas als Iñárritu in het leven van deze personen duikt en zichtbaar maakt wat het ongeluk met hen doet, komt het echte drama naar voren. Jack, een bekeerde crimineel, trekt weg in zijn schuldgevoel en vlucht. Christina, een voormalig party-girl, slaat door en grijpt naar de middelen om haar daarbij te begeleiden. Tot slot is Paul emotioneel de weg kwijt sinds hij een nieuw hart krijgt. Hoe deze drie persoonlijke drama’s uiteindelijk weer verstrikt raken, is aan de kijker om uit te vinden.
Het gewicht van een kolibri
Omdat je als kijker voortdurend zit te puzzelen hoe de diverse verhalen in elkaar steken (vooral qua tijdsverloop), kun je niet relaxed achterover leunen. Niet dat het subliem gespeelde drama zich daarvoor leent. Bij 21 Grams is het geen kwestie of je meeleeft of niet; je zult – met je hele ziel en zaligheid - wel moeten, met een rotgevoel als gevolg. Want het leven moet je niet lichtzinnig opvatten. De 21 gram uit de titel verwijst naar het gewicht dat een mens zou verliezen zodra hij de geest geeft. Het gewicht van de ziel dus, althans als je daarin gelooft. De tagline (filmleus) kent gelukkig ook relativerende verklaringen: They say we all lose 21 grams at the exact moment of our death… everyone. The weight of a stack of nickels. The weight of a chocolate bar. The weight of a hummingbird…’