De eerste kennismaking vindt een kleine twee jaar terug plaats. Het debuutalbum van The Yearlings verschijnt en landt zachtjes in mijn brievenbus. In de weken die volgen, kruipt de muziek langzaam mijn oren in. Hun rootsachtige gitaarmuziek klinkt op het eerste gehoor weinig verrassend. Maar dankzij de melodieën blijf ik luisteren. En zo ontvouwt zich de rijke muzikale begeleiding, die de songs warmte meegeeft.
Nu hun tweede cd uit is, onderga ik hetzelfde proces. Wederom is er tegenwerking. The Yearlings (niet te verwarren met het Australische country-duo met dezelfde naam) spelen Americana, een genre dat het niet van vernieuwing moet hebben. Vandaar mijn eerste oordeel ('wat een duffe muziek'). De ervaring leert me door te luisteren.
Het toont lef om als rootsband je cd de titel Utrecht mee te geven. Hoe kondig je dat aan als Amerikaanse dj? 'You trek?' Want geheel ondenkbaar is het niet dat The Yearlings het zover schoppen. Maar de Utrechtenaren zijn trots op hun afkomst, al weten ze ook niet meer precies wat er aan de hand is. De openingstrack gaat over de Domstad, maar is in tekst universeel genoeg om het in Smalltown, USA goed te doen. Het handelt over elke groot geworden kleine stad met zijn bijkomende zorgen: Here nowadays / It's no longer just a little town / When nobody knows / What the hell is going down.' (Here nowadays). Op enkele aardige vondsten na, moeten The Yearlings het echter niet van hun teksten hebben. Het leven van alledag komt alledaags voorbij.
Het kost moeite om deze band in het Nederlandse muzikale spectrum te zien. Maar toch hebben de heren hun voorgangers gehad. Ook Fatal Flowers, Blue Guitars, Jack of Hearts, Prodigal Sons, JW Roy en Michael de Jong maakten en maken muziek die rechtstreeks uit de VS lijkt te komen. Deze reeks artiesten kan zich met gemak meten aan het betere gitaar en rootswerk uit de States.De muziek van The Yearlings ligt ergens tussen gitaarrock en folkrock en maakt zich herkenbaar dankzij een fijnzinnig opgebouwde warme sound. Verantwoordelijk daarvoor zijn Niels Goudswaard en Olaf Koeneman, die de vrolijke en melancholieke songs van vocalen voorzien. Hoofdverantwoordelijk is echter het scala aan instrumenten; naast de geijkte gitaren zorgen de mandoline, dobro, steel gitaar, fiddle en banjo voor een vrolijke achtergrond, terwijl de piano, orgel en accordeon de songs vol maken.
Utrecht is een zeer aangenaam weerzien met The Yearlings. Geen instant succes maar een groeiplaat uit smalltown, Utrecht, USA.