Akira (12) past even op zijn zusjes en broertje. Even wordt een paar uur en als moeder de volgende dag nog niet terug is, begint Akira smoesjes te verzinnen over het waarom en wanneer. Smoesjes voor de kleintjes, maar ook voor hemzelf. Binnen een week leren ze koken met de restjes uit de koelkast. Binnen een maand leren ze proletarisch winkelen. Als de elektriciteit en het water worden afgesloten, begint de echte ellende pas.
De Japanse regisseur Kore-Eda Hirokazu las eind jaren
tachtig over het schandaal van de vier alleen gelaten kinderen in de Japanse
kranten. Vijftien jaar later resulteert het in het drama Nobody knows.
De stijl van de film is realistisch, alsof Kore-Eda met
een documentaireploeg elke dag een paar uur is komen draaien in het gezin en
uit het materiaal een goedlopend verhaal heeft gemonteerd. Sentimentele scènes,
die met drie zielige kinderen op de loer liggen, weet Kore-Eda door middel van
dit realisme te omzeilen.
Ook als moeder er nog is, is het leven niet rooskleurig.
Van de vier verschillende vaders is geen spoor te bekennen en moeder is
geregeld ‘even’ weg. Om dan met veel cadeaus en eten terug te keren. De
huisbaas en de buurt mogen niet weten dat er een heel gezin in de kleine flat
woont, waardoor alleen Akira buiten mag komen.
Als de kinderen gewend raken aan het leven alleen, leren
ze ook de positieve kanten kennen. De eerste stappen buiten zijn nog angstig
(alleen het balkon is al een overwinning), maar al snel wordt de speeltuin
ontdekt, de winkel en krijgen de kinderen een vriendinnetje in de buurt. Akira
voelt zich vooral aangetrokken tot de school en de sportclub, waar hij kinderen
van zijn leeftijd ziet, die zich geen zorgen om van alles hoeven te maken.
Natuurlijk wegen de voordelen niet op tegen de nadelen.
Als gevolg van het elektriciteits- en het waterprobleem worden de kinderen
ziek, terwijl medische hulp bij gebrek aan geld uitgesloten is.
Het vernuft van de kinderen is groot en levert zelfs komische situaties op, maar telkens tegen de achtergrond van een verwaarloosd huis, een ellendige situatie. Yagira Yuya heeft als Akira de grootste rol in Nobody knows en acteert zeer overtuigend. Hij ontving in Cannes zelfs een Gouden Palm voor de beste mannelijke acteur. Nodody knows is een film voor zeer positief ingestelde mensen, want je hoop op een betere wereld krijgt door dit rauwe realisme een behoorlijke deuk. Tere zielen kunnen beter thuis bij mama blijven.