Een zware alcoholist wil dood en rijdt tegen een muur in Hamburg. Hij overleeft en ontmoet in de kliniek een suïcidaal meisje die met hem wil trouwen om aan haar familiebanden te ontsnappen. Zo geschiedt, maar wat een verstandshuwelijk vol onafhankelijke seks had moeten zijn blijkt in de praktijk Liefde te worden. Het klinkt als een geijkt Hollywood-verhaaltje, ware het niet dat de hoofdrolspelers Cahit en Sibel heten en beide Turks zijn. Gegen die Wand deed bij de première in Duitsland dan ook het nodige stof opwaaien onder de Turkse gemeenschap maar won tegelijkertijd de Gouden Beer op het Filmfestival van Berlijn.
Het is altijd boeiend om een film te zien die ondanks je persoonlijke kritiek toch blijft hangen. Gegen die Wand duurt bijvoorbeeld veel te lang, ruim twee uur. Het scenario lijkt geen keuze te kunnen maken tussen hoop en wanhoop, de karakters blijven vrij vlak en daarbij is de opbouw niet evenwichtig: het eerste deel van Gegen die Wand is vele malen indrukwekkender dan het tweede. Toch maakt dat niet echt uit voor het gevoel dat er iets heel bijzonders wordt vertoond.
Het eerste uur van Gegen die Wand is filmisch namelijk zo rauw, energiek en origineel in elkaar getimmerd dat het de rest goedmaakt. Het paar dat doordrenkt met bloed na een plotselinge zelfmoordpoging van Sibel in een bus ruziet en onderhandelt over het naderende huwelijk; de kennismaking met de traditionele ouders van het meisje waarvoor de afgeragde bruidegom een bevriende ‘oom’ heeft geregeld; het zijn humoristische en vooral intelligente momenten.
De eenzaamheid, ontreddering en hang naar liefde van de hoofdrolspelers doen de rest. Als het meisje na de bruiloft van haar spaargeld een nestje gemaakt blijkt te hebben van de man’s alcoholistenkot bijvoorbeeld. Maar ook het moment waarop Sibel zichzelf totaal wanhopig van liefdesverdriet laat verkrachten en in elkaar laat slaan in een straat in Instanbul, werkt door.
Vooral: het gevoel dat het alles behalve makkelijk is om tussen twee culturen in te leven blijft hangen. Dat weten de hoofdrolspelers als geen ander. Birol Űnel (Cahit) dronk zich in het echte leven ook bijna ongans en actrice Sibel Kekilli (Sibel) blies alle interviews rond deze film af toen de pers er lucht van kreeg dat ze porno-actrice was geweest en haar vader haar daardoor had verstoten. Het echte leven vermengt zich dus blijkbaar met de film in Gegen die Wand. Een betere reden om te gaan kijken is er niet. Het devies: oordeel zelf.