18. Two strikes in!
'These days it seems like there’s a lot of girls who sing and some of them are good and some of them are not.'
- Dan Bern in zijn ode Chick Singers

Krap een jaar geleden verscheen haar debuutplaat die officieel geen debuutplaat mocht heten. The Soul Sessions werd echter wel Joss Stone’s doorbraakplaat. En terecht; Joss zingt daarop soulcovers met gemak naar grote hoogten. De cd draait nog steeds op hoge rotatie op de redactie van Chicksinger. In feite zit nog niemand te wachten op een opvolger. Zeker niet één zonder die lekkere covers en met onbekend werk van de 17-jarige zangeres zelf. Maar ja, je schijnt de zangeressen te moeten smeden als ze heet zijn.

I’ve got the right to be wrong
My mistakes will make me strong
I’m stepping out into the great unknown
I’m feeling wings though I’ve never flown

Aldus de eerste song op Body mind & soul. Joss heeft net haar eerste stappen gezet in de grote wereld en weet dat fouten haar sterk maken. Eens kijken of dat laatste gaat lukken met deze cd. Een groot deel van de ploeg van haar eerste plaat is teruggekeerd; muzikanten Timmy Thomas, Little Beaver, Cindy Blackman, zangeressen/schrijvers Betty Wright, Angie Stone en producer Steve Greenberg. Aan het aantal namen per track te zien is deze groep alleen maar groter geworden (zie ik daar Nile Rodgers en is dat Beth Gibbons?). Qua sound zit het Joss-team al bij track 1 op het juiste spoor om daar niet meer vanaf te wijken. De gehele plaat klinkt lekker; de nu-soul sound grijpt logischerwijze terug op het vroege jaren 70 geluid, maar wendt alle hedendaagse middelen aan om het geheel te optimaliseren.

Op Body mind & soul voert naar verwachting Soul de boventoon. Deze wordt echter veelvuldig gemengd met motowngeluiden (Don’t cha wanna ride). Of met gospelkoren (het met Beth Gibbons van Portishead geschreven Killing time en het heerlijk over the top-nummer Security). En zelfs reggae (Less is more) komt voorbij. De soul zelf is vaak klassiek met soms vernuftige arrangementen van strijkers, die op de achtergrond gewoon hun eigen gang gaan, zoals in Sleep like a child. Maar klinkt in de pakkende single You and me, of in Snake & ladders modern en heftig. Spoiled schreef Joss met haar lief (Beau) en diens vader, de beroemde songwriter Lamond Dozier. De song toont aan dat Joss naast de soulvolle en de lieflijke songs ook het commerciële werk vol krachtige uithalen aan kan.

De cd is Copy controlled (handig om te weten voor degenen die daar niet tegen kunnen), alleen weet Joss dat zelf nog niet getuige haar tekst in Understand: ‘I keep our song on repeat / on my Ipod, even when I sleep.’ Flauw natuurlijk deze verwijzing, want ondertussen is Understand wel een pracht van een liefdesliedje, dat zijn weg sowieso wel zal vinden naar de oren van degenen die willen horen.

Joss Stone zal niet sterker worden door de fouten die ze met haar eerste echte cd maakt. Simpelweg omdat ze geen fouten maakt. De dame is al op volle sterkte. Dankzij haar twee cd’s is Joss Stone de ontdekking van 2004, waarbij ze zich direct kan meten aan het betere werk van haar nu-soul collega’s Alicia Keys en tante Angie.

Ricco van Nierop