The Stepford Wives lijkt de perfecte light-film voor een ultieme bankhangavond: deze zwarte komedie is een remake van een klassieker uit 1975 en heeft een heuse sterrencast. Dat Glenn Close grappig kan zijn, is genoegzaam bekend, en ook Bette Midler functioneert goed in komedies, zeker als ze wordt omringd door andere, licht gestoorde vrouwen. Maar wie tussen hen, Matthew Broderick en Christopher Walken chemie verwacht, heeft buiten de kracht van Nicole Kidman gerekend. Want waar Kidman komt, slaat de humor dood: de actrice is als comédienne nogal eendimensionaal: wie haar ziet, ziet vooral Kidman en niet de pittige New Yorkse Joanna die ze moet zijn.
Maar misschien is een en ander niet helemaal haar schuld; de zinnen die ze te zeggen krijgt, missen scherpte en de ontknoping lijkt wel eentje uit een kinderfilm. Terwijl het gegeven nog zo spannend leek: Joanna en haar man Walter (Matthew Broderick) zijn allebei iets belangrijks in de televisiewereld en wonen met hun kinderen in New York. Joanna is daarbij net iets belangrijker dan haar man. Haar meest geslaagde product is een reality show waarin stellen op een Bounty-eiland aan een relatietest worden onderworpen. Een van de kandidaten is dat zo slecht bevallen dat hij Joanna probeert te vermoorden. Dit leidt tot haar ontslag en een zenuwinzinking, waarop Walter besluit te verhuizen naar het dorpje Stepford in Connecticut.
Daar binnenrijden is alsof je de Amerikaanse droom binnenwandelt: huizen zijn enorm, iedereen is opgewekt en perfect, het gras is groen en er staan altijd verse muffins op tafel. Joanna is met haar korte donkere haar (een pruik) en haar eeuwig zwarte kleding de duidelijke buitenstaander in deze wereld waarin de jaren vijftig herleven. Ze is schijnbaar ook de enige die doorheeft dat er iets niet helemaal in orde is, vooral met de vrouwen die alleen maar over bakken, braden en schoonmaken praten en nooit seks weigeren met hun mannen.
Dat Joanna pas wantrouwig wordt wanneer een van de vrouwen een kortsluiting krijgt, waardoor letterlijk de vonken van haar afspringen, is hoogst eigenaardig voor zo’n zogenaamd scherpzinnige vrouw. De meeste kijkers zullen het ‘mysterie’ zelfstandig hebben opgelost voordat de film zelf met de onthulling komt dat alle vrouwen via chips in de hersenen tot robots zijn getransformeerd. Tot overmaat van ramp komt aan het eind alles ook nog eens goed doordat de betovering ongedaan wordt gemaakt.
In plaats van een scherpe parodie op de Amerikaanse droom, loopt The Stepford Wives vast in meligheid. Naar verluid het gevolg van de onenigheid tussen de scenarioschrijver en een financier, bij wie vooral een ongevaarlijke Hollywoodfilm met hoge bezoekcijfers voor ogen stond. Volgens de New York Times was Diane Keaton eerst ook in de running voor een belangrijke rol in de film, maar ze weigerde nadat ze het script aan haar agent had laten lezen: hij kreeg er maar bad vibes van.