Titel: 9 Songs
Regisseur: Michael Winterbottom
Hoofdrolspeler(s): Margo Stilley, Kieran O’Brien
Datum bespreking: 14-06-2005
 

De term rock-’n-roll is oorspronkelijk een verwijzing naar seks. Je zou het in het Nederlands kunnen vertalen met ‘rollebollen’, als dat niet zo verschrikkelijk tuttig zou klinken. Ongeveer net zo tuttig als de Nederlandse rock-’n-roll uit de begindagen. Filmmaker Michael Winterbottom heeft de term rock-’n-roll serieus genomen in zijn laatste film 9 Songs. Negen keer wordt er gerock-’n-rolld en negen keer wordt er gerollebold.

‘Negen volledige nummers van de hipste bandjes en negen volledige nummers van een jong stel’ zo werd de film 9 Songs samengevat in de programmakrant van het laatste International Film Festival Rotterdam. Gelukkig is de film meer dan dat, al klopt de omschrijving wel wat betreft de basisstructuur van het verhaal.

Matt (Kieran O’Brien) vliegt over Antarctica in een klein vliegtuig en herinnert zich de eerste keer Lisa en de eerste keer haar geur. De Brixton Academy (een popzaal) komt in beeld en The Black Rebel Motorcycle Club speelt Whatever happened to rock ’n roll. Halsoverkop vallen de twee voor elkaar en belanden die zelfde avond nog bij elkaar in bed. Hun eerstvolgende afspraak brengt ze wederom naar de Brixton Academy waar The Von Bondies spelen. C’mon, c’mon sporen zij aan en Matt en Lisa drinken wat, dansen wat en nemen wat drugs. De seks die volgt is minder aftastend, maar nog volop energie en verlangen. Na een optreden van Elbow volgen scènes van Matt en Lisa op vakantie met lome seks en tijdens Primal Scream live doet het tweetal aan fantasievolle SM. En zo vervolgt het verhaal zich aan de hand van live-opnames van achtereenvolgens The Dandy Warhols, The Super Furry Animals, Franz Ferdinand, Michael Nyman en als afsluiter wederom The Black Rebel Motorcycle Club.

 

Michael Winterbottom heeft met 9 Songs een verhaal gecomponeerd met behulp van maar enkele elementen. De twee belangrijkste daarvan, muziek en seks, hebben in elke fase van de relatie overeenkomsten met elkaar. Zo vraagt Matt zich aan het begin van de film af hoe het zo heeft kunnen (uiteindelijk fout) lopen en start de band (BRMC) Whatever happened to rock ’n roll. Na een rustige song volgt relaxte warmweerseks en na een band genaamd Primal Scream volgt SM. De korte scènes (met weinig dialoog) die tussen de optredens en de seks in zitten, geven met simpele middelen weer hoe hun relatie eraantoe is. Zo ontstaan er eerste kleine ruzies en vervolgens afstandelijkheid. Drugs (in heftigheid toenemend van drank tot pillen tot coke) nemen daarin een steeds belangrijkere positie in. Winterbottom heeft het samen met zijn twee hoofdrolspelers voor elkaar gekregen om met deze simpele middelen toch rake scènes te creëren.

Winterbottom maakt minstens een film per jaar en leverde zo al veel interessant werk af de afgelopen tien jaar; Butterfly Kiss (1995), Jude (1996), Welcome to Sarajevo (1997), I Want You (1998), Wonderland (1999), With or Without You (1999), The Claim (2000), 24 Hour Party People (2002), In This World (2003). 9 Songs kan niet tippen aan bovenstaand werk. De schetsmatige aanpak en de vele uitgebreide opnames van optredens zorgen ervoor dat je minder goed met de personages meeleeft dan bij zijn eerdere films. Een positief neveneffect is natuurlijk dat liefhebbers van betere Engelse popmuziek goed aan hun trekken komen, wat ook geldt voor liefhebbers van seks. Seks die er in het begin zeer aangenaam uitziet, maar die al naargelang de relatie minder soepel verloopt ook voor de kijker onaangenamer wordt.

9 Songs is een interessant experiment met een heldere compositie waarin de leidmotieven seks en muziek de opkomst en ondergang van een liefde beschrijven. Niet meer en niet minder.

Oscar Krieger