11:14 draaide tijdens het Film by the sea festival afgelopen september. Omdat de film niet aangekondigd stond voor een bioscooprelease, ging ik er vanuit dat 11:14 zonder omwegen in de videotheek terecht zou komen. Niet vanwege de kwaliteit van de film, maar vanwege de obscuriteit. Echt obscuur is het natuurlijk nooit als er namen als Swayze, Swank en Hanks meedoen. Maar voor een Amerikaanse film is de grofheid en zwartgallige humor wel opvallend. En waar kun je dat harder op je af laten komen dan in de bioscoopzaal? Het is de distributeur en de zaaleigenaren daarom zeer te prijzen dat zij tussen de kersthits en de voorjaarsfilms alsnog een leeg scherm hebben gevonden voor dit debuut.
In 11:14 draait alles om een aanrijding en een overval rond de klok van 11 uur 14. Het verhaal wordt om beurten vanuit een ander perspectief en chronologisch terug in de tijd verteld, waardoor het verhaal telkens een totaal andere wending krijgt. Als het bij de eerste versie nog om een ongeluk gaat, weet je bij perspectief twee al dat het zelfmoord was, tot je bij de derde verteller komt die persoonlijk het lijk voor de auto werpt. Enzovoort. Welke verhalen hier weer achter zitten zijn te belachelijk voor woorden, maar tot slot grijpt alles in elkaar.
11:14 is het debuut van regisseur Greg Marcks (1976) en wordt bevolkt door enkele jonge acteurs, waarvan Colin Hanks (Orange county) de bekendste naam is (ja, hij is de zoon van). Grappig genoeg komt ook Patrick Swayze voorbij in een niet al te flatteuze rol. Met ook al een aardige rol in Donnie Darko op zak, lijkt Swayze wel de lieveling van de donkere cinema. Of zetten die jonge filmmakers gewoon graag een oude ‘foute’ held in zijn hemd en heeft Swayze simpelweg weinig meer te kiezen. Een overtuigendere rol is weggelegd voor een beetje vergeten ster van recenter datum; Hilary Swank. De actrice kreeg in 1999 nog een Oscar voor Boys don’t cry, speelde vervolgens een aardige rol in Insomnia, maar het duurde tot dit jaar voor ze echt terug is. Deze week ontving ze een Golden Globe voor haar hoofdrol in de boxfilm Million Dollar Baby van Clint Eastwood. In 11:14 speelt ze overtuigend een tankstationmedewerkster die volledig bij zinnen zichzelf in de arm schiet.
Wie niet tegen afgehakte penissen kan, seks op begraafplaatsen en lijken die maar niet willen passen in de achterbak moet vooral 11:14 mijden. Voor de rest: ren je zelf een weg naar die paar zalen die deze rauwe cult-film met zwartgallige humor vertonen. Kijk wel eerst goed rechts, vervolgens links en ten slotte omhoog bij het oversteken. Er mocht eens een auto aankomen, of lijk van boven. Ga ook niet onderweg nog even wat drank en chips halen bij het tankstation. Voor je het weet is het 11:14 en vraag je je af wat dat pistool in je handen doet. Eenmaal veilig in de bioscoop, gaat de film met je morbide fantasie en je ingebeelde angsten op de loop.