Deze week in de bios, week 1, 2: een heleboel mannen

In de rubriek ‘Deze week in de bios’ zal deRecensent aandacht schenken aan films die deze week in de bioscoop in première gaan. Filmrecensies waaruit blijkt of het zinvol is om de film zelf te gaan bekijken. Zoals je deze week niet per se naar Hamlet 2, Yesman of Seven pounds hoeft, of je moet een enorme Steve Coogan-, Jim Carrey- of Will Smith-fan zijn. Filmrecensies die enthousiasmeren, maar alleen als de film daar aanleiding toe geeft. Zoals heel duidelijk het geval is bij The Visitor, waarin Richard Jenkins de show steelt met minimaal spel of bij Frost/Nixon, waarin iets dufs als een tv-interview aanleiding is tot een twee uur durende spannende film.

Andrew Fleming – Hamlet 2
Cast: Steve Coogan, Catherine Keener, Melonie Diaz, Elizabeth Shue; Release: 08-01-09

In het genre ‘hoofdpersoon met mislukte carrière wordt leraar en weet ondanks tegenwerkingen, maar dankzij onconventionele methoden ogenschijnlijk zwakke leerlingen te inspireren tot betere prestaties met een wedstrijd of voorstelling als emotionele finale’ zijn al heel veel films gemaakt. Dead Poets Society (Robin Williams), The Principal (James Belushi), Freedom Writers (Hilary Swank), Stand and Deliver (James Olmos), Dangerous Minds (Michelle Pfeiffer), Mr. Holland’s Opus (Richard Dreyfuss) En dan sla ik hier de vele dans-, muziek-, en sportcoach varianten nog over.
In Hamlet2 is Steve Coogan een mislukte acteur die op een highschool de dramalessen geeft. In tegenstelling tot eerdere jaren, zit zijn klas ineens bomvol leerlingen (ze kunnen er makkelijk studiepunten halen). Leerlingen die weinig zin hebben in de hoogdravende theatercolleges van Coogan. En al helemaal niet in de experimentele toneelstukken die ze moeten gaan opvoeren.
Wat begint als een geslaagde parodie op het genre (leraar Coogan is absoluut niet inspirerend, maar slaat lachwekkend de plank mis), draait halverwege de film toch nog om tot mislukte humoristische variant op het genre. Want natuurlijk weet Coogan uiteindelijk toch zijn draai te vinden en zijn leerlingen tot hogere prestaties te brengen. Ik ga echter niet mee in de emotionele finale. Filmmaker Andrew Fleming blijft teveel op twee gedachten hinken en overtuigt zo op beide vlakken niet. Jammer van die anderhalf uur kijktijd en van talenten als Coogan (24 Hour Party People), Catherine Keener (Being John Malkevich) en Melonie Diaz (Be kind rewind).

Thomas McCarthy - The Visitor
Cast: Richard Jenkins, Haaz Sleiman, Danai Jekesai Gurira, Hiam Abbass; Release: 08-01-09

Richard Jenkins speelt hoogleraar Walter die sinds het overlijden van zijn vrouw nogal terneergeslagen door het leven gaat. Als hij voor een congres terugkeert naar zijn New Yorkse tweede huis, ontdekt hij een illegaal stel in zijn appartement. Zainab verkoopt zelfgemaakte sieraden op de markt en Tarek speelt djembe in het park. Jenkins leeft op dankzij de bedrijvigheid en het getrommel tot Tarek om niets gearresteerd wordt en Zainab uit angst verdwijnt. Jenkins bezoekt Tarek en regelt een advocaat en krijgt tenslotte bezoek van Tareks moeder.
The Visitor is een prachtig miniem verteld verhaal over wat mensen bindt. En over de mechanismen die in de westerse wereld sinds enkele jaren in gang zijn gezet uit angst voor vreemden. Dit is een treurige en tegelijk hartverwarmende film. Maar het is ook een verkapte aanklacht tegen de Westerse xenofobische maatschappij.
Hulde aan de scenarioschrijver en regisseur, maar vooral hulde aan de acteurs. Hiam Abbass was eerder te zien in het vergelijkbare (want ook persoonlijk en politiek tegelijk) Lemon tree. Jenkins is misschien het bekendst als vader/geest in de serie Six feet under, maar speelde ook een mooie rol in de recente Coen-film Burn after reading. Jenkins weet door zijn minieme mimiek het maximale uit dit drama te halen.

Peyton Reed - Yesman
Cast: Jim Carrey, Zooey Deschanel, Terence Stamp; Release: 08-01-09

In Liar, liar mocht Jim Carrey 24 uur niet liegen, met allerlei lachwekkende situaties als gevolg. Yesman lijkt een variant op dit thema. Carrey is een bankemployee, die nog steeds treurt om zijn verloren liefde. De treurnis uit zich vooral in het afslaan van alle contacten met vrienden. Per toeval belandt hij bij een meeting van een positiviteits-guru (leuke rol van Terence Stamp), waar hij op een Yomanda-achtige manier begeesterd wordt om voortaan op alles en iedereen ‘ja’ te zeggen. Met allerlei lachwekkende situaties als gevolg. Carrey verandert van een depressieve aso in een vrolijk mensen-mens. Het geluk lacht hem toe, met als grootste wapenfeit een leuke vrouw. Yesman is een aardige Carrey-comedy, niet bijster origineel, maar vrolijk genoeg om niet saai te worden. Naast Carrey schittert de bijna 20 jaar jongere Zooey Deschanel. Aan het opvallende leeftijdsverschil wordt in het verhaal weinig aandacht geschonken. Iets wat in Hollywood-films – zolang het niet andersom (vrouw oud, man jong) is – misschien minder opvallend is. Niets ten nadele van het acteertalent van Deschanel, die eerder mooie rollen speelde in Hitchhiker’s guide en vooral The Good Life. In Yesmanmag de actrice (en ook zangeres van She & Him) zelfs nog enkele liedjes zingen in een B52’s-achtige band.

Ron Howard - Frost/Nixon
Cast: Frank Langella, Michael Sheen, Sam Rockwell, Kevin Bacon, Toby Jones ;Release: 15-01-09

De Oscarkoorts is weer begonnen, je merkt het aan de grote films die deze maanden uitkomen. Frost/Nixon heeft wel een heel apart uitgangspunt voor een speelfilm. Alles draait om het interview dat tv-maker David Frost met ex-president Richard Nixon in 1977 had. Meer iets voor een documentaire. Niet voor niets koos regisseur Ron Howard qua vorm ook voor een combi van speelfilm en ‘documentaire’. Voorafgaand aan de interviews (in sessies opgenomen om in een keer op tv uitgezonden te worden) zie je de twee teams hun voorbereidingen treffen. Het team van Frost (een talkshowhost en daardoor teveel als showbizz-figuur gezien voor dit journalistieke werk) werkt aan research, maar ook aan fondsenverwerving, want weinig networks zien wat in dit project. Het team van de afgezette president Nixon stelt een dossier op van Frost en onderhandelt over het aantal minuten dat er aan Watergate en Vietnam besteed mag worden door Frost. Politiek, commercie, journalistiek en niet te vergeten twee ego’s/iconen vechten om aandacht in het spel, het gevecht dat ‘het interview’ uiteindelijk blijkt te zijn.
In tegenstelling tot de presidentenfilms van Oliver Stone (Nixon, JFK, W.) komt deze Howard-film veel feitelijker en minder complot-denkerig over. Het gevolg zou kunnen zijn dat Frost/Nixon een droge film is, maar dat is niet het geval. Het is een mooi tijdsbeeld en tegelijk een spannende film over een belangwekkend interview. Prima acteurs als Toby Jones, Kevin Bacon en Sam Rockwell hebben kleine rollen, terwijl de hoofdrollen zijn weggelegd voor minder bekende, maar zeker geen mindere acteurs als Frank Langella en Michael Sheen. Howard, die vaak iets te bombastische films maakt (Apollo 13, Beautiful Mind, Da Vinci Code), levert één van zijn beste films af.

Gabriele Muccino - Seven Pounds
Cast: Will Smith, Rosario Dawson, Woody Harrelson; Release: 15-01-09

Ogenschijnlijk hebben de films op deze pagina, die in de eerste twee weken van 2009 in de bios gaan draaien, niets met elkaar gemeen. Toch is dit al de derde film waarin een mannelijke hoofdpersoon het moeilijk heeft na het verlies van zijn geliefde en waarin hij in de loop van het verhaal weer zin in het leven krijgt. Of het ditmaal ook goed afloopt met Ben die in de beginshots zijn eigen toekomstige zelfmoord doorbelt aan 112 is nog maar de vraag. Ben (Will Smith) is belastingambtenaar, maar stelt zich vooral op als redder van de mensen bij wie hij geld komt innen. Het zijn toevallig ook allemaal mensen die iets heftigs lichamelijks hebben meegemaakt. Veel meer over Seven pounds valt er niet te vertellen zonder de spanning bij voorbaat uit het plot te halen. In Seven pounds wordt geweldig geacteerd door Smith en Dawson, maar het verhaal is te lang uitgerekt. Scènes worden overdreven dramatisch door het slome tempo. Het gegeven (over opoffering) is zeer interessant, maar door de over the top zware dramatiek blijft er enkel een te lang durende acteerprestatie over.

Ricco van Nierop

Volgende week aandacht voor: Links, Milk, Revolutionary Road en Zack & Miri make a porn.