• Artiest: Molly Thomas
  • Titel: Shoot the sky
  • Label: Eigen beheer
  • Artiest: Alana Levandoski
  • Titel: Unsettled down
  • Label: Munich/Rounder
  • Artiest: Sarah Harmer
  • Titel: I'm a mountain
  • Label: Munich
  • Datum bespreking: 6 Februari 2006


3x Country anders


Country is er gelukkig in allerlei variaties. Zo kan ik de pop-country van Shania Twain of Joy Lynn White niet uitstaan, terwijl oude Dolly Parton-platen mij wel bekoren. Van de nieuwe lichting countryzangeressen in deze Chicksinger drie dames die het net even anders doen dan de geijkte Nashville troep. Molly Thomas, met een zeurderige stem, Alana Levandoski, met van religie doordrenkte teksten en Sarah Harmer, met kleine lieve liedjes.

Molly Thomas - Shoot the sky


In de countrymuziek mag een zangeres best zeurderig klinken. Van de huidige generatie is Kathleen Edwards er het best in. Maar ze is niet de enige, zo blijkt uit de debuutplaat van Molly Thomas. Thomas schrijft haar eigen songs, zingt en speelt gitaar, orgel en viool. Het kan niet op. Shoot the sky opent met typisch countrygezeur: ‘I’m a fool and your tattoo is on me for good/another wasted dream, another wasted man’. Gelukkig herpakt Molly zich in de loop van het album, want clichéteksten zijn er al genoeg. Dan is een songtitel als ‘Crack, cocaine’ heel andere koek, waarmee je vast niet ver komt in het klassieke Nashville. En dat terwijl ze het enkel als metafoor bedoelt voor destructieve verslavende liefde: ‘I can’t put you down / I wanna smoke you in / addiction that’s what you been / you are my crack cocaine.’ De song ‘Sleep’ lijkt een cover van Leonard Cohens ‘Suzanne’, maar volgens het cd-boekje heeft Thomas het zelf geschreven, wat te merken is aan de tekst, maar geheel niet aan de melodie. In twee sterke instrumentals laat Molly horen goed op piano (‘Piano song’) en viool (‘Violin song’) te zijn. Molly Thomas maakt aardige songs die zich tussen de country en de singer-songwritermuziek bevinden. Een beetje Lucinda Williams, een beetje Kathleen Edwards en niet te veel Joy Lynn White. Shoot the sky is een verdienstelijk debuut.


Alana Levandoski - Unsettled down


Alana Levandoski uit Manitoba, Canada maakte eerst jazz-, world- en countrymuziek in de bands 600 Bones en Jamoeba, voor ze haar debuutplaat Unsettled down opnam. Voor dat alles zat ze van haar tiende tot haar dertiende in een gospelband. Bij Levnadoski is de religieuze achtergrond nog goed te merken in haar songs. De woorden Lord, Saviour, bible, church komen in gelijke mate voorbij als man, kisses, guitar en love. Levandosky’s muziek is country, met een vleugje blues en een scheut gospel. ‘Jezebels ringin’ is daar een goed voorbeeld van.


De tekst verhaalt van saviours, trains en guitars, twee zangeressen zorgen voor een scheut aan gospelachtergrondvocalen en de song dendert voort als een ouderwetse bluestrain-song. Op Unsettled down staat een reeks goede songs, vanwege de interessante mix aan stijlen. Helaas stijgt de muziek niet boven de middelmaat uit. Verantwoordelijk daarvoor is Alana’s stem, die mooi is, maar iets te gewoontjes klinkt.


Sarah Harmer - I’m a mountain


Sarah Harmer begon in de Canadese band Weeping tile en is ondertussen aan haar vierde solo-cd toe. Met haar vorige plaat All of our names wist ze haar land en haar kleinere publiek te ontstijgen. De zangeres uit Ontario maakt lievige singer-songwritermuziek, waarbij ik moet denken aan Lisa Loeb en Eddie Brickell. Op de hoes van I’m a mountain staat een tekening en op de achterkant zijn de songtitels stijlvol met vrolijke tekeningetjes versierd. Een mooie weergave van het gevoel dat de muziek van Harmer oproept. Een beetje ouderwetse country. Luister hier eens naar ‘I’m aglow’ waarop een vooraanstaande rol is weggelegd voor de mandoline. Een mooie meeslepende ballad, ‘Oleander’ (tevens hier te beluisteren), waarop goed te horen is dat Harmer luchtig met haar stem omgaat. Wat ook ten goede komt aan de intieme Dolly Parton-cover ‘Will he be waiting for me?’ Sowieso doet Harmer denken aan de simpele countrysound van Parton ten tijden van haar jaren 70 albums. Vrolijk, intiem, rustig, met enkele standaard countryinstrumenten als mandoline, fiddle en banjo. Het belangrijkste onderscheidende punt is echter haar stem die licht klinkt en, in tegenstelling tot bij de pop-country-dames, nergens vet wordt aangezet.


Ricco van Nierop


Eerdere Chicksingerafleveringen vindt u hier.