Neerlands stille hoop

Na aardige platen van Leoni Jansen, Karin Giphart en Tessa, sterke platen van Krezip en Kirsten was het dit jaar qua Nederlandse zangeressen nog wachten op een geweldige plaat. Volgens de website van Marike Jager gaat het wat haar betreft nog even duren voor haar debuut uitkomt. Dan maar verder gezocht. Roline, Soccer Committee, Pien Feith en La Kidda zijn nieuwe namen in Chicksingerland. Vreemde namen? Ach, zolang de muziek maar interessant is. Soccer Committee en Pien Feith zijn nog in de eigen beheer-fase. Roline heeft al een volwaardig debuut uit en La Kidda is niemand minder dan de voormalig zangeres van Handsome 3some en de helft van het project Drillem. Een muzikale tocht van Nijmegen, via tussenstops in Utrecht en Leiden, naar Rotterdam.

Roline – 2 O’Clock Bus

In 1979 verscheen de eerste plaat van Frank Boeijen, die hij samen met gitarist Wout Pennings maakte. Ik heb een zwak voor deze romantische lp, vol prachtmelodieën en pseudo hoogdravende teksten. 1979 is ook het jaar dat zangeres Roline werd geboren. In Nijmegen studeert Roline geneeskunde en maakt ze tussendoor muziek. Haar debuut 2 O’Clock Bus maakte ze onder andere met voormalig Boeijen-groeplid Henk Wanders achter de knoppen en, hé, Wout Pennings op gitaar. Ondanks al deze topografische en relationele verwijzingen, trekt Roline simpelweg de meeste aandacht met haar liedjes en haar stem. Haar stem is vergelijkbaar met die van Kirsten, zij het dat Kirsten meer rockt en Roline het lekker relaxt houdt. Het album toont één gevoel, één sfeer, één sound. Deze rustig bestempelen is te kort door de bocht. Relaxt of laidback is een meer passende term. ‘Quiet night in August’ is het ultieme voorbeeld van deze sfeer. Het is geen ballad, maar om het up-tempo te noemen gaat ook wat ver. Een hammondorgel geeft de song een warm gevoel mee en daarmee geloof je direct dat Roline best gelukkig kan zijn in haar eentje: ‘Way more happy, hanging out here with me’ of met z’n twee: ‘And then you saw me, And I thought: Gee’. De titeltrack kent een oorstrelend mooie melodie (mocht je het niet geloven, luister dan hier). Muzikaal begeeft Roline zich tussen singer-songwriterachtige luisterliedjes, country (‘Simple Song’) en Americana. 2 O’Clock Bus is een goed gelukte achteroverleunende kennismaking met de muziek van Roline.

Pien Feith – Ep

Pien Feith opereert vanuit Utrecht met haar muziek. Na een kort en indrukwekkend optreden op Crossing Border was ik om en haar ep die, met vijf tracks, een kwartier telt is al even veelbelovend. De vergelijkingen, die her en der worden gemaakt, met PJ Harvey, Jeff Buckley, Mirah en Cat Power vallen allemaal op hun plek, zonder dat Pien Feith een van deze voorbeelden kopieert. Feith maakt gedreven liedjes ergens tussen de folk en rock in. Vooral doordat ze zichzelf op gitaar begeleidt, heb ik de neiging het folk te noemen. Maar hoe het heet doet er niet zo toe, het klinkt gewoon goed. Ze haalt uit, windt zich op, laat haar stem overslaan en ragt wat steviger op haar gitaar als een song tot een hoogtepunt komt. ‘Come Home’ is een song waarin ze ingetogen zingen afwisselt met enkele uithalen. In ‘Hands of daggers’ gaat ze meer getergd à la PJ te werk. En in de slottrack ‘A Painting in Pastel’ zingt collega-muzikant Roy S. mee, wat de vrolijkheid van de song ten goede komt. Pien Feith: mooie stem, veelbelovende songs en een energieke aanwezigheid.

Ep bestellen (5 tracks voor 5 euro) kan via dit mailadres

Soccer Committee - Ep

Soccer Committee is de naam waarachter Mariska Baars uit Leiden al enkele jaren schuilgaat. Mariska werd de afgelopen maanden opgepikt door de websites van 3voor12, OOR en KindaMusic. Een eigen site heeft ze niet, zodat elk artikel over de muzikante maar direct haar mailadres vermeldt, zodat geïnteresseerden direct haar eigen beheer-ep kunnen aanvragen. En daar is alle reden toe. Zoals ze zelf in een interview op 3voor12 over haar muziek zegt: “Stille liedjes vind ik mooi. Zich herhalende gitaarloopjes, soms huppelend, veelal verstild. Inspiratie haal ik uit mijn eigen leven en uit bepaalde mensen of dieren. Of door te luisteren naar geluiden”. Geluiden! Mensen! Dieren! Alles kortom, maar boven alles: stille liedjes. Als een lofi Fay Lovski, of een derde zusje van Coco Rosie, maar dan zonder opsmuk of een Kristen Hersh zonder herrie. De track ‘Moi & mon coeur’ is een meanderend beekje, waarbij je uren aan de oever kunt zitten luisteren. ‘Goat song’ is een huppelend rondrennen en plotseling weer stilstaan. Mariska begeleidt de vrolijk ingetogen dans met haar stem en gitaar. De ep eindigt met ‘Le Jardin’ weer geheel verstild. Na deze laatste track blijft het een half uur stil, alsof het zo moet van het Soccer Committee. Maar het is slechts de reactie die de muziek van Mariska Baars oproept; je wordt er stil van en vergeet een volgende cd op te zetten.

Ep bestellen (7 tracks voor 7 euro) kan via dit mailadres

La Kidda – The Blue-faced Sessions, Part 1

La Kidda is de Rotterdamse Arjo Klingens, en was eerder zangeres van Handsome 3some en ondertussen bekend van het duo Drillem. Blue-faced Sessions is haar tweede solo-cd. In tegenstelling tot haar rockwerk bij Handsome 3some en tot haar experimentele dancewerk bij Drillem, staat dit album vol met rustig, jazzachtig werk. De titeltrack ‘Blue-faced’ is een lang (7 minuut 38) uitgesponnen lazy jazzsong. Wel zodanig jazz, dat ik zelfs een xylofoon of iets dat daarvoor door kan gaan ontwaar. La Kidda legt in deze song uit hoe kameleonistisch ze is: ‘I’m the blue-faced / with a jungle flow / and a blood-red soul.’ ‘What I dream’ heeft op een andere manier een jazzgevoel. Een bas en een orgel trillen en zoemen van genoegen, terwijl ze hun loopjes herhalen. Zolang La Kidda er overheen blijft zingen, blijft het effect in stand. Als ze haar mond houdt, gaat de jazz snel vervelen. La Kidda verlaat de jazz even voor wat stevigere uitstapjes in ‘Money’ en ‘Summer storm’, twee leuke rocksongs. La Kidda schrijft mooie teksten, zoals de dwarse liefdesliedjes ‘If I would die’ en ‘Not at ease’, maar de beste tekst is niet van haar hand. De Tom Waits cover ‘Rainbow sleeves’ bevat bijvoorbeeld de treffende zinnen: ‘Well, I’ve been told to keep from ever growing old / And a heart that has been broken will be stronger when it mends.’ Sentimenteel? Niet als je de versie van La Kidda hoort, ze zingt het prachtig, met een hele kale (enkel gitaar) begeleiding. The Blue faced sessions, Part 1 eindigt met twee vermixte versies van de openingstracks. Volgens de hoes zelfs de originele versies. Alsof La Kidda nog even wil laten horen dat ze de dance niet verleerd is. Nergens voor nodig, om te dansen gaan we naar Drillem, bij La Kidda vinden we tien mooie jazzy tracks vol rust. Dus Chillem!

Ricco van Nierop

Eerdere Chicksingerafleveringen vindt u hier.