Leids Filmfestival deel 4: Political fix

Op dit filmfestival stonden voldoende politiek gevoelige onderwerpen geprogrammeerd. Zo was er aandacht voor de palestijns-israëlische problematiek, draaide een film van Amnesty International en kwam in het Russische programma de spanning tussen Rusland en Tsjetjenië aan bod. Helaas was er door de overvolle programmering geen tijd om hier veel van te bekijken en dus hielden wij het ditmaal slechts bij één politieke film. Gelukkig voor ons barstte het satirische In the loop wel bijna uit zijn politieke voegen, zodat we toch nog aan onze political fix kwamen.

In the loop - Armando Iannucci
Cast: Paul Higgins, Peter Capaldi, Tom Hollander en Gina McKee; Release: nog onbekend

Het komt slechts weinig voor in de wereld van de speelfilm: aandacht voor het politieke bedrijf. Natuurlijk zijn er genoeg films met politieke implicaties, maar afgezien van een aantal mooie uitzonderingen (The American President – politiek verpakt als romcom, Primary Colors(uit 1988 alweer) of een kwalitatief hoogstaande televisiefilm als Recount), blijkt het lastig om het inherent vluchtige politieke spel op een goede manier in een tijdloos verhaal om te zetten.

En dat terwijl politiek over het algemeen wel degelijk voldoende elementen heeft om het aantrekkelijk te maken voor filmmakers: politiek kent grote belangen, heftige emoties, strijdende partijen, listige plannen én een grote sociale relevantie. Zo bekeken is het dan ook gek dat er niet veel méér films uitkomen met de politiek als onderwerp.

De scriptschrijvers voor In The Loop lijken die potentie in te hebben gezien. Zij pakken het onderwerp op en gebruiken het als basisframe voor een tijdloos verhaal vol intriges. Natuurlijk zijn er ook genoeg elementen die de film weten te koppelen aan wat meer contemporaire problematiek – het politieke gekonkel rond de start van een oorlog in het Midden-Oosten, waarop het plot zich focust, lijkt wel héél sterk op de aanloop naar de oorlog in Irak (al wordt het betreffende land in In The Loop bewust nergens bij naam genoemd) en sommige personages lijken een samenklontering of fictieve herinterpretatie te zijn van de mensen die toen de politieke actualiteit beheersten.

Toch is die koppeling met de actualiteit niets meer dan een extraatje: over een aantal jaar zal In The Loop vermoedelijk nog net zo fris en relevant lijken als vandaag de dag. De gebeurtenissen in de film – de verschillende archetypen en de politieke spelletjes – zijn namelijk tijdsloos. Bovendien realiseren de makers zich dat politiek af en toe zo dicht tegen satire aanschurkt, dat het heel gemakkelijk is om beide met elkaar te vervlechten tot een onafscheidelijk geheel. Het resultaat is een prachtig script boordevol hilarische one-liners, flauwe grappen en verwijzingen naar geslachtsdelen dat tóch nergens de relevantie of inhoudelijke diepte verliest. In The Loop lijkt daarmee wel wat op het meer rebelse, minder glamourvolle, meer sarcastische Britse neefje van de serieuzere, maar niet minder grappige, Amerikaanse televisieserie The West Wing.

Al met al is het script van In The Loop één van de slimste, sterkste en meest hilarische van het jaar. Tel daar de cast vol ervaren, sterke comedyacteurs bij op die zich moeiteloos naar hun rollen schikken (de film komt voort uit de Britse serie The Thick Of It en deelt daar scriptschrijvers, personages en acteurs mee, die daardoor al uitstekend op elkaar ingespeeld zijn) en het resultaat is de beste nieuwe film die de Recensent op het Leids Filmfestival zag. Ons advies: mis In The Loop niet, zelfs al is de film wellicht lastig te vinden (een Nederlandse bioscooprelease lijkt op het moment van schrijven onwaarschijnlijk, maar de geïnteresseerde kijker kan de film nu al op Britse import-DVD krijgen).

Nog niet overtuigd dat In The Loop de moeite van het kijken waard is? Lees dan hiernaast een korte selectie van de overdaad aan grappige citaten. (Pas op voor plotspoilers):

George van Hal

Simon Foster: Tobes, I don't want to have to read you the riot act but I am going to have to read you some extracts from the riot act, like section one, paragraph one: don't leave your boss twisting in the wind and then burst in late, smelling like a pissed seaside donkey.
Toby Wright: Look, alright, I was late for the meeting, Simon, I am sorry, but it's not like I threw up in there, is it?
Simon Foster: No, you're right, I'm being unfair. I should be thanking you for not throwing up. Well done, you're a star. You didn't wet yourself, did you? You're in the right city. You didn't say anything overtly racist. You didn't pull your cock out and start plucking it and shouting "Willy Banjo". No, I'm being really unfair. You'd got so much right, without actually being there in the beginning of one of the most important moments of my career. Thanks, you're a legend.

Malcolm Tucker: Y'know, I've come across a lot of psychos, but none as fucking boring as you. You are a real boring fuck. Sorry, sorry, I know you disapprove of swearing so I'll sort that out. You are a boring F, star, star, CUNT!

Lt. Gen. George Miller: Twelve thousand troops. But that's not enough. That's the amount that are going to die. And at the end of a war you need some soldiers left, really, or else it looks like you've lost.

Linton Barwick: It's early days, my friends. All roads lead to Munich.
[verlaat de kamer]
Malcolm Tucker: 'All roads lead to Munich... ' What the fuck does that mean?
Simon Foster: Well, I think it means, uh... actually, no, no, I don't know what it means.

Malcolm Tucker: Linton! Linton!
Linton Barwick: Mr Tucker, isn't it? Nice to see you again.
Malcolm Tucker: Are you fucking me about?
Linton Barwick: Is there a problem, Mr Tucker?
Malcolm Tucker: I've just come from a briefing with a nine-year-old child.
Linton Barwick: You're talking about AJ. AJ is one of our top guys. He's a Stanton College Prep, Harvard. One of the brightest and best.
Malcolm Tucker: Well, his briefing notes were written in alphabetti spaghetti. When I left, I nearly tripped up over his fucking umbilical cord.
Linton Barwick: I'm sorry it troubles you that our people achieve excellence at such an early age. But could we just move on to what's important here? Now, I understand that your Prime Minister has asked you to supply us with some, say, fresh British intelligence, is that true?
Malcolm Tucker: Yeah, apparently, your fucking master race of highly-gifted toddlers can't quite get the job done between breast feeds and playing with their Power Rangers. So, an actual grown-up has been asked to fucking bail you out.

Jamie MacDonald: [belt metTucker] OK. Your phone is off, but there's been a catastrofuck here. Someone's leaked Liza Weld's PWIP PIP paper to the BBC. I reckon it's going to be on the six o'clock news, one o'clock your time. That is going to fucking fist your UN vote to death. Right. Missing you loads. PWIP PIP toodle-oo.

Simon Foster: Judy and I thought I could row back on Question Time, tonight
Malcolm Tucker: You're not going on Question Time tonight, you've been disinvited
Simon Foster: We've been prepping Question Time!
Judy: Why wasn't I told about this?
Malcolm Tucker: Why the fuck would I tell you about it? I've just told you to fuck off twice yet you're still here?
Judy: You should tell me about it as it's a scheduled media appearance by a member of this department and therefore it falls well within my purview!
Malcolm Tucker: Within your 'purview'? Where do you think you are, some fucking regency costume drama? This is a government department, not some fucking Jane fucking Austen novel! Allow me to pop a jaunty little bonnet on your purview and ram it up your shitter with a lubricated horse cock!
Judy: Your swearing does not impress me. My husband works for Tower Hamlets and believe me those kids make you sound like... Angela Lansbury!
Malcolm Tucker: [tegen Simon] She's married? Poor bastard.