Volgens de pers sluit de nieuwste film van Tsai Ming-liang naadloos aan bij zijn vorige films 'The Hole' en 'Vive L'amour'. Alleen bevat What time is it there? ('Ni neibian jidian') meer hoop en voorspoed dan vorige werken van de Taiwanees. Tevens zit dit komische melodrama vol verwijzingen naar Truffauts 'Les quatre cents coups' (1959). de Recensent stapte zonder deze voorkennis het filmhuis in. Natuurlijk weet de Recensent dat er in Azië meer gemaakt wordt dan vechtfilms al dan niet mooigemaakt met choreografie (Crouching tiger, hidden dragon). Regisseurs als Kurosawa en recenter Kitano brachten een indringender en aangrijpender Oosten bij ons in de bioscoop.

Zeven uur eerder

Tussen Taipei en Parijs zit een tijdsverschil van zeven uur. Horlogeverkoper Hsiao Kang (gespeeld door Lee Kang-Sheng) weet dat omdat hij z'n eigen polsklok kwijt is geraakt aan een meisje dat ermee naar Parijs is. Hsiao Kang heeft het streven alle klokken op Parijse tijd te zetten. Het begin is makkelijk, alle armklokjes in zijn verkoopkoffer staan al snel zeven uur eerder. De winkel waar hij z'n inkopen doet levert meer problemen op, maar toch begint hij alle wekkers en hangklokken 'goed' te zetten. Thuis zet zijn moeder de tijd nog verder terug. Vader is overleden en moeder zet nog steeds een kommetje rijst, vlees, groente en stokjes klaar. De rouwperiode is voorlopig niet over. Als Hsiao Kang een kakkerlak ontdekt en die in de vissenkom wil gooien, schrikt zijn moeder "Niet doen, het kan de reïncarnatie van je vader zijn." Als ze even niet kijkt, dobbert de kakkerlak voor de ogen van de vis. De volgende dag zit moeder voor de vissenkom en praat met haar overleden man. De tranen weerspiegelen in het glas. Verderop in het verhaal plakt ze het hele huis met tape dicht, omdat ze verwacht dat haar man alleen onder deze condities terug zal keren. Na een vergeefse poging haar te bereiken, geeft zoonlief het op en vertrekt om van zijn auto zijn nieuwe onderkomen te maken.

Eenzaam tijdverdrijf

Als deze film meer hoop en voorspoed toont dan vorige films van Tsai Ming-liang, raad ik niemand aan het volledige werk van deze regisseur te bekijken. 'What time is it there?' drukt de kijker met juiste middelen op het feit dat iedereen eenzaam is. En dat wil je als kijker helemaal niet weten. De juiste middelen zijn onder andere prachtig traag camerawerk, een prachtig traag verhaal en als belangrijkste: schrijnende scènes van langs elkaar levende personages. De humor die beloofd werd, zit er wel degelijk in, maar wordt opgeslokt door de tijdloze pijn van het alleen zijn. Catharsis werkt op allerlei manieren. Je kunt 'Lord of the rings' zien en denken 'zo'n avontuur beleven en overwinnen, dat wil ik ook', wat een goed gevoel oplevert. Bij 'What time is it there?' werkt het anders. Wat je ziet, is zo tragisch dat je het niet wilt herkennen en al helemaal niet zelf wilt beleven. En als dat wel zo is, hoop ik dat bij volgende vertoningen het nummer van Correlatie toegevoegd wordt aan de aftitelingen. Een catharsische reactie kan deze film wel opleveren, namelijk die van 'nu ik weer gezien heb, hoe eenzaam sommige mensen het hebben, valt het bij mij best mee'. Letterlijk samen te vatten als leedvermaak. Heel tragisch eigenlijk als je het zo bekijkt.

Zeven uur later

Tussen Parijs en Taipei zit een tijdsverschil van zeven uur. Shaing-Chyi (gespeeld door Chen Shiang-Chyi) staat verdrukt in de metro van Parijs. Ze kijkt op haar horloge, klikt erop en ziet hoe laat het thuis is. Het is niet duidelijk waarom ze in Parijs is, waarvoor ze gevlucht is. Wel is duidelijk dat ze hier eenzaam op haar hotelkamer crackers eet en luistert naar het gebonk van de bovenburen.
Op een bankje op een begraafplaats zoekt ze in haar tas naar iets. De man naast haar vraagt "Wat zoek je?". "Een telefoonnummer," antwoord ze. De man pakt een papiertje en een pen en overhandigt haar zijn telefoonnummer. Ze is verrukt vanwege het contact dat ze opdoet, maar weet totaal niet hoe hierop te reageren en zwijgt verder. Ironisch genoeg is dit het enige contact dat ze nog met de horlogeverkoper heeft. De man wordt gespeeld door Jean-Pierre Léaud, die in 1959 een 12 jarige jongen speelde in François Truffauts 'Les quatre cents coups'. Laat dit precies de film zijn die Hsiao Kang op de markt koopt en onder het genot van een franse wijn achter elkaar doorkijkt.

Koffer in en koffer kwijt

De film eindigt na een gezamenlijke liefdeloze seksuele nacht. In Taipei doet moeder (gespeeld door Lu Yi-Ching) een poging tot het maken van de meest schrijnende masturbatiescène in de filmhistorie. Naomi Watts deed in Mulholland Drive ook al haar best, maar die had nog net geen altaar van haar overleden partner naast zich. Zeven uur eerder in Parijs zoekt Shiang-Chyi contact met een landgenote en vindt hoop en een zoen in bed, maar wordt snel afgewezen. Weer zeven uur terug in de tijd duikt Hsiao Kang met een prostituee de koffer (van zijn auto) in. Nadien gaat zij er met zijn koffer gevuld met horloges vandoor.
Hsiao Kang zoekt de volgende morgen zijn moeder op, waar niet meer van over is dan een hoopje ellende. In Parijs slaapt Shiang-Chyi op een stoel in een park. Haar koffer wordt door Parijse kinderen in de vijver gegooid. Koffers kwijt, hoop verloren.
'What time is it there?' is een mooi gemaakte film die effectief de eenzaamheid bezingt. Een aanrader dus, maar een afrader voor degene die een avondje gezellig naar de bioscoop willen.

Ricco van Nierop