08-07-2000De zomer van
St Germain
Begin jaren '90 was Ludovic Navarre, samen met o.a. Laurent Garnier en Dave Clark, één van de belangrijkste house/techno-pioniers van Frankrijk, met projecten als D.S. en Deepside. Ook werkte hij voor het F Communicationlabel van Garnier als mixer/producer/componist. Halverwege de jaren '90 verzamelde Navarre enkele jazzmuzikanten om zich heen en richtte St Germain op, waarvan in '95 het debuutalbum 'Boulevard' verscheen. In tegenstelling tot zijn eerdere projecten, is op 'Boulevard' niet enkel house te horen maar een aangename vrijage tussen dance enerzijds en gospel, blues en vooral jazz anderzijds. Wat dit betreft is het ook absoluut niet gek dat Navarre, na zijn breuk met Garnier en diens label, benaderd werd door het fameuze jazz-label Blue Note - in 1939 opgericht door Alfred Lion en Francis Wolff, twee voor de nazi gevluchtte Duitsers, en bekend geworden met opnames van artiesten als Thelonius Monk, Miles Davis en Dexter Gordon.
Nu, 61 jaar nadat Blue Note het leven zag, is er het tweede album van St Germain: 'Tourist'. Een album dat de lijn van het debuut voortzet. Wederom brengt Navarre een prettig beluisterbaar elixer van dance en jazz ten gehore, sporadisch aangevuld met vleugjes blues en funk. Het album werd door critici lovend ontvangen en staat reeds enkele weken in de hoogste regionen van De Moordlijst genoteerd.In een interview met muziekblad Oor zegt Navarre: 'House heeft voor mij nog lang niet afgedaan. Ik ben altijd bezig gebleven met house. Ik heb me nooit tot één stijl beperkt. Op dit moment concentreer ik me op St Germain, omdat ik St Germain nu het leukste en boeiendste vind om te doen. (...) St Germain ben ik ten voeten uit. Ik hou van het samenbrengen van akoestische, levende muziek en computermuziek. De perfecte balans tussen die twee, daar ben ik naar op zoek. Dat is de kern van mijn muziek. Zij moet organisch klinken en toch elektronisch zijn'.
Voor 'Tourist' maakte de dertigjarige Parijzenaar gebruik van een achttal muzikanten: Pascal Ohse (trompet), Edouard Labor (saxofoon/fluit), Alexandre Destrez (keyboards), Claudio De Qeiroz (bariton), gitarist Ernest Ranglin, één van de kopstukken van de Jamaicaanse muziek, en de percussionisten Idrissa Diop en Edmondo Carneiro. Alle muzikanten speelden apart van elkaar hun partijen in, die later door Navarre's computer samengesmolten werden tot één geheel. Het resultaat is een bijna 60 minuten durende C.D. met 9 nummers, variërend in lengte van het ruim vierenhalve minuut tellende 'What you think about...' tot het bijna negen minuten voortdreunende funky nummer 'So flute', die van het begin tot het eind weet te boeien en te verrassen.'Tourist' opent met het opzwepende 'Rose rouge', met gesampelde vocals van Marlena Shaw ("Put your hands together one time"), en vind haar rust in het loom voortslepende 'Montego bay spleen', het exotisch aandoende 'La goutte d'or', en 'Sure thing'- een bluesy song met samples van Miles Davis en John Lee Hooker. Meer uptempo zijn het discoachtige nummer 'Pont des arts' en 'Latin note', waarin, zoals de titel al doet vermoeden, veel 'latin-percussie' doorklinkt.
Ondanks dat Navarre van mening is dat house en jazz helemaal niets met elkaar gemeen hebben, is hij er toch in geslaagd deze twee muziekvormen op een zeer goed te beluisteren manier, bijeen te brengen. St Germain neemt de luisteraar mee op een muzikale reis langs zweterige, rokerige jazz-café's en sjieke hotel-lounges. Naar de jaren '20 (de hoes bevat een foto uit 1920 van de Seine), '50 en '60 terug naar 2000. Wat mij betreft is 'Tourist' nu al dé zomerhit van dit jaar. Méér van dit dus. Bien davantage, s'il vous plaît!
Olaf Risee
