Top of the Pops

De Wild tot een minimum

De naam BBC lijkt garant te staan voor kwaliteit. Steeds vaker zien we dan ook producties van de Britse omroep terugkeren in nieuwe nationale gedaanten. Zo bestaat er al een Arabische 'Top Gear' en een Duitse versie van 'Top of the Pops'. Ook in Nederland is dit legendarische popprogramma (anno 1964) nu op het scherm te bewonderen. BNN gaat het programma maar liefst 52 weken lang via TV2 uitzenden en heeft de presentatie toevertrouwd aan haar top-d.j Ruud de Wild (ex 538, ex TMF).

Een complete studio in Hilversum, is omgetoverd in de bekende Top of the Pops ambiance. Een niet al te ruim podium dat aan alle kanten is voorzien van het Top of the Pops logo.
De presentator moet zich behelpen met een klein eilandje aan de zijkant van het podium, vanwaar hij de aankondigingen verzorgt. De studio wordt bevolkt door een mengelmoes van 'hip' geklede tieners en twintigers, die voor en na ieder optreden door de opnameleider aangemoedigd worden zo hard mogelijk te juichen en te joelen. Overigens komt het gros van de optredens gewoon uit de BBC studio's. Zo zag ik in de uitzending van 24 september, welgeteld vier (van de elf) optredens uit de Nederlandse studio voorbij komen. Een groot voordeel voor BNN, dat zo relatief goedkoop een volwaardige show kan neerzetten. Wel lullig voor het publiek dat Ruud de Wild flankeert tijdens zijn aankondigingen, zij staan toch veelal voor niets te klappen.

In tegenstelling tot de Britse versie van Top of the Pops, heeft BNN met de presentatie voor een veel compactere versie gekozen. De rol van presentator Ruud de Wild is tot een minimum beperkt. Hij doet niet meer dan wat feiten over de desbetreffende artiest van de autoque oplezen. Godzijdank! Wie het programma Ruud de Wild.NL wel eens heeft beluisterd, weet dat de kijker hierdoor van een hoop puberale meligheid verstoken blijft. Door de weinige ruimte die de presentator wordt geboden raast het programma voort, waardoor er in een kleine drie kwartier een lovenswaardig aantal van 11 liedjes uw netvlies voorbij komen. Top of the Pops is hierdoor in tegenstelling tot de clipstations, waar het geneuzel van bellers en spelletjes nu definitief de overhand lijkt te hebben genomen, een sympathiek poppodium, waar de muziek werkelijk centraal staat.

Toch is Top of the Pops, hoe mooi het hierboven misschien ook moge klinken, nu niet bepaald het popprogramma waar ik vannacht van zou willen dromen. Maar dit heeft meer met de inhoud dan met de vorm te maken. In de uitzending van 24 september telde ik 3 teenboppers (Aaron Carter, Samantha Mumba en Jody Bernal), 1 verlate mislukte zomerhit (King Africa), 1 akoestisch optreden (Twarres), 1 Duitse techno formatie (Storm), 1 Nederlandse productie (De Kast), 1 eightiesdisco-revivalband (Modjo) en 3 min of meer serieuze dance-acts (Sonique, Kosheen en True Steppers featuring Victoria Beckham). Niet direct de artiesten waar we het toestel voor aan laten staan, dunkt mij. Dit is dan ook de zwakke schakel van het Top of the Pops-format. Men werkt volgens het zogenaamde chartsformat, wat in het Nederlandse geval inhoudt dat men afgaat op de top 50 van de Mega Top 100. De best verkochte platen dus. Ik zou u allen dan ook willen oproepen om gehoor te geven aan uw burgerplicht, dan heeft BNN er binnenkort een prachtig popprogramma bij.